Να τσακίσουμε το φασισμό και στις σχολές!

Να τσακίσουμε το φασισμό και στις σχολές!

Aπό το καλοκαίρι βιώνουμε όλο και πιο έντονα έναν συνεχή εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας. Μια πορεία που ξεκινά από τις συνεχείς τρομοκρατικές δηλώσεις(θα φύγουμε από το ευρώ αν καταργήσουμε τα μνημόνια, θα αδειάσουν τα ράφια)της συγκυβέρνησης(ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), συνεχίζουν με την δημοσιοποίηση των στοιχείων οροθετικών ιερόδουλων ως φορείς ‘’υγειονομικής βόμβας’’, τον ‘’Ξένιο Ζευς’’ και τα αστυνομικά πογκρόμ σε μετανάστες που μεταφέρουν το ρατσιστικό μίσος χωρίς να λύνουν κανένα πρόβλημα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως άλλα ‘’Γκουαντάναμο’’, την απαγόρευση διαδηλώσεων(βλ. επίσκεψη Μέρκελ), την τρομοκρατική καταστολή μέχρι και τα βασανιστήρια(15 αντιφασιστών) στη ΓΑΔΑ με την απόλυτη κάλυψη του υπουργού Προ.Πο. Δένδια και τη συνολική ιδεολογική συσκότιση που επιφέρουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ και λογοκρισία (Βαξεβάνης, Αρβανίτης-Κατσίμη).

Όλο αυτό το σκηνικό εκτρέφει έναν ηθικολογικό λόγο(π.χ. λαμόγια, διεφθαρμένοι), μια κουλτούρα ανταγωνισμού στο εσωτερικό των υποτελών τάξεων(π.χ. έλληνες εναντίον ξένων, γηγενείς εναντίον μεταναστών, επιβατών εναντίον οδηγών λεωφορείων) και τελικά την επικράτηση του κοινωνικού κανιβαλισμού και του διάχυτου φόβου. Μιας κατάστασης που έχει άμεση σχέση με την άνοδο του νεοναζιστικού(γιατί αυτό είναι) μορφώματος της Χρυσής Αυγής και κάθε επίδοξου μιμητή της. Μια άνοδος όμως, που έχει απόλυτη σχέση με τις πολιτικές του Μνημονίου και την κοινωνική εξαθλίωση(ανεργία,επισφάλεια,απόγνωση) που επιφέρουν σε συνδυασμό με την διαχείριση της κρίσης και των κοινωνικών προβλημάτων από τη σημερινή ακροδεξιά συγκυβέρνηση-εσωτερική τρόικα του Σαμαρά.

Τα περιστατικά της φασιστικής βίας έχουν γίνει καθημερινότητα στις γειτονιές όλης της χώρας. Η λίστα των θυμάτων από τις επιθέσεις της Χρυσής Αυγής είναι ατελείωτη: έχοντας ξεκινήσει από τους μετανάστες, επεκτείνουν την τραμπούκικη δράση τους στους ομοφυλόφιλους, αριστερούς, ακτιβιστές, απεργούς, καλλιτέχνες, εκπαιδευτικούς και μαθητές, μέλη αντιφασιστικών επιτροπών. Με λίγα λόγια, όποιος είναι «διαφορετικός» απ’ τη διεστραμμένη Γκαιμπελική τους αντίληψη του «φυσιολογικού» και όποιος αντιστέκεται στη βάρβαρη πραγματικότητα της Τρόικα και των μνημονίων με ένα απελευθερωτικό αντιπρόταγμα, μπαίνει στο στόχαστρο των νεοναζί. Την ίδια στιγμή η δήθεν αντισυστημική Χρυσή Αυγή επιβεβαιώνει καθημερινά με λόγια και πράξεις ότι όχι μόνο δεν είναι ενάντια στο σύστημα και τους υπαλλήλους του αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί το οπλισμένο χέρι του συστήματος ενάντια στους εργαζόμενους και τους καταπιεσμένους, ζητώντας περισσότερες φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές(!), συναινώντας στο ξεπούλημα-ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας, αμφισβητώντας την εξέγερση και τους νεκρούς αγωνιστές του Πολυτεχνείου το 73’(!!!).

Όπως είναι φυσικό και στις σχολές , ως ένα ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, οργανικό μέρος της και με μια έντονη μάλιστα κοινωνική κινητικότητα, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται έναν χρόνο τώρα, ψήγματα φασιστοβλακείας και ακροδεξιών. Τα περιστατικά τραμπουκισμών και συμμορίτικων απειλών σε Φυσικό και στη σχολή μας πέρυσι, στην Ιατρική τον Σεπτέμβρη και οι πρόσφατες αναγραφές ναζιστικών συνθημάτων σε χώρους της Πανεπιστημιούπολης πρέπει να μας προβληματίσουν και ενεργοποιήσουν όλες και όλους. Τέτοια περιστατικά πήραν, βέβαια, απάντηση από μαζικές αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων καθώς και από δράσεις-πορείες που απονομιμοποίησαν κάθε φασιστική πρακτική. Δε θα πρέπει να ξεχνάμε βέβαια και το υπόλοιπο μισό του προσώπου του φασισμού, που μοιάζει με τη θεσμική επίφαση δημοκρατίας και αποτυπώνεται στο πρόσωπο πανεπιστημιακών που ισχυρίζονται πως ανάμεσα σε έναν πρόσφυγα και ένα ελληνόπουλο υποψήφιο για κάποια βαθμίδα της εκπαίδευσης θα πρέπει να προτιμάται ο δεύτερος. 

Χρέος μας είναι σηκώσουμε αντιφασιστικό και δημοκρατικό τείχος σε κάθε σχολή, σε κάθε επίπεδο φασίζουσας πρακτικής ή νοοτροπίας. Όπως στις γειτονιές πληθαίνουν οι αντιφασιστικές πρωτοβουλίες και επιτροπές, οι αντιφασιστικές μοτοπορείες, τα δίκτυα αλληλεγγύης, τα εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης και άμεσης δημοκρατίας, έτσι να δομήσουμε και το θετικό μας αντιπαράδειγμα μέσα στις σχολές. Να ξαναβάλουμε μπροστά τους αντιφασιστικούς αγώνες του φοιτητικού κινήματος-από τον αντιδικτατορικό αγώνα μέχρι σήμερα-και να παλέψουμε μαζί με την υπόλοιπη πανεπιστημιακή κοινότητα και τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και τις κυβερνήσεις του.

Μπορούμε να σπάσουμε το φόβο! Μπορούμε να σταματήσουμε τη φασιστικοποίηση της κοινωνίας από κράτος και νεοναζί.

Καλούμε σε: 

Ανοιχτή συνέλευση την ερχόμενη Τετάρτη 5/12 στις 13:00 στο αίθριο της Φιλοσοφικής για την δημιουργία αντιφασιστικής πρωτοβουλίας και την οργάνωση συζητήσεων, φεστιβάλ, προβολών για την ενεργοποίηση του συλλόγου και τη δημιουργική αναζωογόνηση της σχολής μας.

Α

Χούντα δε ζήσαμε, μα ούτε ελευθερία.

Παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για διαπραγμάτευση με τους δανειστές και την υπόσχεση πως δε θα υπάρξουν άλλα μέτρα και παρά την ‘’αριστεροφροσύνη’’ της ΔΗΜΑΡ, στις 6-7 του Νοέμβρη ψηφίστηκαν νέες περικοπές. Το μνημόνιο 3 που πέρασε με οριακή πλειοψηφία (153 ΝΑΙ) από μια κυβέρνηση ‘’εθνικής ευθύνης’’ μόνο 4 μηνών, οδήγησε ξανά τον κόσμο στους δρόμους και τις πλατείες, ακόμα πιο μαχητικό, για την υπεράσπιση και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του. Από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν ότι η επίθεση στα εργασιακά, στην υγεία, στην παιδεία και γενικότερα στο κοινωνικό κράτος και τα κεκτημένα των εργαζομένων είναι ο μονόδρομος για να πετύχουμε την πολυπόθητη ‘’ανάπτυξη’’. Στην πραγματικότητα, όμως, η λιτότητα δεν είναι το μέσο αλλά ο στόχος, δηλαδή η ανάπτυξη και η επανεκκίνηση κερδοφορίας του κεφαλαίου και των τραπεζών, η διαμόρφωση του σύγχρονου σκληρά εκμεταλλευόμενου εργαζόμενου στα μέτρα και τις ανάγκες τους. Με λίγα λόγια, είναι η πολιτική τους τακτική για την αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης και και την προετοιμασία -με πρόσχημα αυτή- της ταξικής τους κυριαρχίας σε ένα νέο (πιο ισχυρό για τους αστούς) σημείο ισορροπίας.

Τα συνθήματα των διαδηλωτών την Τετάρτη το βράδυ, δεν αποτελούσαν απλά αντίθεση και καταγγελία απέναντι στο μνημόνιο 3 αλλά καλούσαν σε καθολικό ξεσηκωμό όλων των λαών του καταπιεζόμενου ευρωπαϊκού Νότου, ενάντια στις ελεγχόμενες από το διεθνές και εγχώριο κεφάλαιο κυβερνήσεις τους. Για άλλη μια φορά το κράτος επέλεξε να απαντήσει με βία και χημεία, ενώ σε λειτουργία τέθηκαν οι «Αύρες» (αντλίες νερού της ΕΛ.ΑΣ.), λειτουργώντας συμπληρωματικά με την ‘’κατασταλτική βροχή’’.

Σε γενικές γραμμές, η όλο και σκληρότερη κρατική καταστολή και παραβίαση των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων (απαγόρευση διαδηλώσεων, βασανιστήρια κρατουμένων, δημοσίευση φωτογραφιών και στοιχείων διωκόμενων πριν καν τη δίκη) αποτελούν απόδειξη του αυταρχικού τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το ίδιο το επίσημο κράτος και δείχνουν πως φασισμός στο πλαίσιο της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι μόνο οι εξόφθαλμα ναζιστικές πρακτικές της Χρυσής Αυγής. Είναι το ίδιο το κράτος έκτακτης ανάγκης. Είναι το κράτος που παραβιάζει το ίδιο τους θεσμούς του (ψήφιση πολυνομοσχεδίου 800 σελίδων σε ένα μόλις άρθρο εν μια νυκτί) και παράλληλα δείχνει το πιο σκληρό του πρόσωπο στα μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας που δε μπορούν και δε θέλουν να πληρώσουν την κρίση τους.

Αυτή η νεοφιλελεύθερη επίθεση, όπως είναι φυσικό δεν αφήνει ανεπηρέαστη και την πανεπιστημιακή κοινότητα. Μετά από το πραξικοπηματικού τύπου κούρεμα των αποθεμάτων του πανεπιστημίου, έρχεται ο ‘’ανανεωμένος’’ νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ο οποίος καταργεί φοιτητικές παροχές όπως σίτηση, στέγαση, συγγράμματα ενώ πρόκειται να επιβάλλει ακόμα και δίδακτρα, καταργώντας ουσιαστικά τη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Πολύ περισσότερο, όμως, βάζει τους φοιτητές σε ένα καθεστώς εντατικοποίησης, παρόλες τις κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες, καταργώντας παράλληλα το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου και περιορίζοντας τους ελεύθερους χώρους έκφρασης και συλλογικών αποφάσεων. Ενώ σε θετικό βήμα βρίσκονται οι πρωτοβουλίες-συνελεύσεις φοιτητών,καθηγητών, εργαζομένων για τη συνολική απάντηση της πανεπιστημιακής κοινότης ενάντια στο πανεπιστήμιο των συμβουλίων διοίκησης και της υποταγής στα συμφέροντα και τις απαιτήσεις της αγοράς, η νεολαία, μπροστά σε αυτό το μέλλον της επισφάλειας και της ανεργίας, πρέπει να δώσει μια δυναμική απάντηση.

Σε αυτά τα πλαίσια, μαζί με το κομμάτι του κόσμου που μέσα από την κρίση έχει αμφισβητήσει στο σύνολό του το υπάρχον σύστημα σε όλα τα επίπεδα (πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό), μαζί με τους ανθρώπους που αυτο-οργανώνουν την πάλη τους στις λαϊκές συνελεύσεις, στα δίκτυα αλληλεγγύης, στους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους, χρειάζεται μια μαχητική Αριστερά, η οποία θα βάζει στον πυρήνα του λόγου και της δράσης της την αμφισβήτηση, την ανατροπή, την εναλλακτική λύση, μέσα σε ένα απελευθερωτικό πρόταγμα. Με αυτές τις αξίες, μέσα από οριζόντιες διαδικασίες, πρέπει να βάλουμε τις πρώτες ιδέες για το πανεπιστήμιο που οραματιζόμαστε ως αντιπρόταγμα του πανεπιστημίου της αγοράς και της αυταρχικότητας.

Πολύ περισσότερο, όμως, χρειάζεται μια έμπνευση μέσα από συλλογικούς και μαχητικούς αγώνες. Αυτήν μπορούμε να την αναζητήσουμε στα εγχειρήματα της από τα κάτω οργάνωσης, στα πρώτα δειλά εγχειρήματα άμεσης δημοκρατίας, στις πρώτες αυγές ενός νέου κόσμου που ξημερώνει. Την έμπνευση θα βρούμε σε όσους και όσες είναι στους δρόμους όποτε και όσο χρειαστεί,  σε αυτούς που αντιστέκονται στο μνημονιακό καθεστώς εσωτερικής(ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) και εξωτερικής(ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ) τρόικας και οραματίζονται ένα διαφορετικο μέλλον: το μέλλον της αλληλεγγύης, της πραγματικής δημοκρατίας και των αναγκών τους.

Στις 12 Νοέμβρη θα επιχειρήσουν να εκλέξουν ηλεκτρονικά τα συμβούλια διοίκησης, το όχημα για την εφαρμογή του νόμου. Ας οργανώσουμε την πάλη μας ώστε το νομοσχέδιο αυτό να μείνει στα χαρτιά. Ας γίνουμε η σπίθα για ένα συνολικό κίνημα ανατροπής της πολιτικής τους. Είμαστε η γενιά της ανατροπής, θα τους νικήσουμε!