Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Διάλογος… για να παραμείνει η Δημόσια δωρεάν παιδεία στο μηδέν


Διάλογος… για να παραμείνει η Δημόσια δωρεάν παιδεία στο μηδέν


Εδώ και λίγο καιρό ξεκίνησε άλλος ένας «διάλογος» για την παιδεία, ο τρίτος από την αρχή της κυβέρνησης της ΝΔ. Οι δύο προηγούμενοι κατέληξαν στα πολύ… «γόνιμα» συμπεράσματα της απόπειρας αναθεώρησης του αρ. 16 και στην ψήφιση του νόμου πλαισίου, στην περαιτέρω δηλαδή υποβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Αυτή τη φορά στο στόχαστρο τίθενται το εξεταστικό και το άσυλο, ενώ ο Σπηλιωτόπουλος καλεί όλους να συμμετάσχουν σε ένα διάλογο από μηδενική βάση, όπως τολμά να ισχυρίζεται. Απ’ ό,τι φαίνεται για τη Νέα Δημοκρατία, οι δεκάδες μαθητές που σέρνονται στα δικαστήρια, κάποιοι μάλιστα αντιμετωπίζοντας κατηγορίες σύστασης τρομοκρατικής οργάνωσης, η σκληρή καταστολή, η εξευτελιστικά υποχρηματοδοτούμενη παιδεία (μόλις στο 2,7% , ποσοστό χαμηλότερο της εικοσαετίας) και τα ήδη ψηφισθέντα νομοσχέδια για το νόμο-πλαίσιο, τα μεταπτυχιακά και την έρευνα, τους manager και τα συγγράμματα, αποτελούν μηδενική βάση. Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και για τις υπόλοιπες δυνάμεις τους της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης καθώς ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ, συνεχίζοντας το «συγκυβερνητικό» και «υπεύθυνο» τους έργο, συμμετέχουν στο διάλογο.

Στημένος και κατ’ επίφαση δημοκρατικός διάλογος

Πρόκειται για ένα διάλογο-επικοινωνιακό τέχνασμα, που η ΝΔ αναγκάστηκε να προκηρύξει υπό την πίεση της νεολαιίστικης εξέγερσης του Δεκέμβρη, υποκρινόμενη ότι σκύβει πάνω από τα προβλήματα της νεολαίας. Στην ουσία όμως χρησιμοποιεί μια διαδικασία δημοκρατικοφανή για να νομιμοποιήσει τα σχέδια της. Επιδιώκει μία ψεύτικη συναίνεση (η πλειοψηφία της επιτροπής για την παιδεία είναι διορισμένη από την ίδια την ΝΔ) για να προχωρήσει τις εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις των κατευθύνσεων της Λισσαβόνα- Μπολόνια, δηλαδή την μετατροπή της παιδείας σε εμπόρευμα και του φοιτητή σε πελάτη. Σύμφωνα με το καπιταλιστικό πρότυπο, απο τη μια το πανεπιστήμιο οφείλει να είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση για κάθε ιδιώτη, η πρόσβαση στην γνώση προορισμένη για λίγους, τους οικονομικά εύπορους, και η πορεία προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση γεμάτη με ταξικούς φραγμούς(βάση 10, παραπαιδεία, πανελλήνιες)..Μάλιστα παρουσιάζοντας ένα φιλολαϊκό προφίλ, η ΝΔ, συζητά την κατάργηση των πανελληνίων εξετάσεων, μεταθέτοντας όμως τον φραγμό στο προπαρασκευαστικό έτοςΑπο την άλλη το παναπιστήμιο- επιχείρηση πρέπει να παράγει εργαζόμενους φθηνούς, ευέλικτους και απασχολήσιμους, οι οποίοι θα ζούν με 500 ευρώ,χωρίς εργασιακά δικαιώματα με πολύ πιθανό το σενάριο να μην πάρουν ποτέ σύνταξη.

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση της Ν.Δ. εκβιάζει τα πανεπιστήμια με μείωση της ήδη ισχνής χρηματοδότησης αν δεν εφαρμόσουν τον τετραετή οικονομικό προγραμματισμό. Θέλει ακόμα να υποτάξει το πανεπιστήμιο στην αγορά και να το μεταλλάξει σε εμπορική επιχείρηση. Γιαυτό λοιπόν και η ισχυρή και πέρα από τα προσχήματα ,φετινή μείωση της χρηματοδότησης έχει ως στόχο να αναγκάσει τις σχολές να σεβαστούν τους κανόνες της αγοράς και να ακολουθήσουν λογικές κέρδους προσαρμόζοντας ανάλογα και τα προγράμματα σπουδών τους ,έτσι ώστε να τους αποφέρουν οικονομικό όφελος. Μιλάμε για σταδιακή μείωση και ίσως κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης.

Και ενώ η χρηματοδότηση μειώνεται ,έχει ξεκινήσει η αξιολόγηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Αξιολόγηση που συμπληρώνει την παραπάνω εικόνα και υποχρεώνει τα τμήματα να υποταχθούν στους νόμους της αγοράς . Μάλιστα για τις δυσμενείς πρώτες αξιολογήσεις τμημάτων ,διαπιστώθηκε ότι παρά το υψηλό επίπεδο σπουδών ,υπάρχει έλλειψη υποδομών-γιατί άραγε;- και στοχοποιούνται φυσικά οι φοιτητικοί αγώνες και οι καταλήψεις.

Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί να βάλει από «το παράθυρο» τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών και να αναθεωρήσει το άρθρο 16 ώστε να εμπορευματοποιήσει την εκπαίδευση και τη γνώση ,δημιουργεί την πελατεία για αυτά με τη βάση του 10 ,που πετάει εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης πάνω από εξήντα χιλιάδες μαθητές τα τελευταία χρόνια και οδηγεί εκατοντάδες τμήματα να βάλουν λουκέτο..Ταυτόχρονα «παίζει» με το ζήτημα της ελεύθερης πρόσβασης, πάγιο αίτημα του εκπαιδευτικού κινήματος ,αφού θέτει και πάλι μία σειρα προϋποθέσεων και φραγμών για να εισαχθεί κανείς στο πανεπιστήμιο.Ελεύθερη πρόσβαση για το Σπηλιωτόπουλο σημαίνει προπαρασκευαστικό έτος. Ελέυθερη πρόσβαση για εμάς σημαίνει χωρίς προαπαιτούμενα,περιορισμούς και προπαρασκευαστικά έτη.

Ήδη από την τελευταία εξεταστική φάνηκαν τα μεγάλα προβλήματα που δημιουργεί ο νόμος πλαίσιο με τη λίστα πολλαπλών συγγραμμάτων αφού πολλά από τα βιβλία ,οι φοιτητές/τριες αναγκάστηκαν να τα πληρώσουν ,ώστε να καλύψουν την αναγκαία ύλη που απαιτούνταν στα εκάστοτε μαθήματα. Επίσης με το χάος που δημιουργεί αυτή η διάταξη του νόμου τα περισσότερα βιβλία μοιράστηκαν μέσα στην εξεταστική. Αυτό δεν ήταν απλά ένα γραφειοκρατικό πρόβλημα και θα το ξανασυναντήσουμε μπροστά μας αρκετές φορές. Είναι διάταξη που εντατικοποιεί περισσότερο τις σπουδές αφού οι φοιτητές/τριες καλούνται να μελετήσουν μία τεράστια ύλη, από πολλά και διαφορετικά βιβλία τα οποία είτε τα πληρώνουν από την τσέπη τους ή τα παίρνουν πολύ αργά.

Παράλληλα, σε αυτόν τον διάλογο η κυβέρνηση επιδιώκει να απαλλαχθεί μια και καλή από το μεγαλύτερο εμπόδιο για τα σχέδιά της, δηλαδή το μαχόμενο φοιτητικό κίνημα. Οι συλλογικές μας διαδικασίες(συνελεύσεις) και τα ριζοσπαστικά μέσα πάλης(διαδηλώσεις) που έχουμε υιοθετήσει έχουν αποδείξει ότι μπορούν να μας φέρουν νίκες, και αυτά ακριβώς είναι που επιδιώκει να πλήξει η κυβέρνηση. Για ακόμη μια φορά το άσυλο, κεκτημένο του εργατικού και λαϊκού κινήματος και εφαλτήριο αγώνων, μπαίνει στην ατζέντα με σκοπό την κατάργησή του.Επιπλέον, η ΔΑΠ και ΠΑΣΠ μέσα στις σχολές κάνουν ότι μπορούν για να υποτιμήσουν την σημασία των συλλογικών διαδικασιών και να καλλιεργήσουν στους φοιτητές τη λογική του ατομισμού και των πελατειακών σχέσεων. Η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της στα ΜΜΕ (Πρετεντέρης ) προσπαθούν να μας πείσουν ότι για όλα τα προβλήματα της κοινωνίας φταίει το άσυλο και οι αγώνες μας. Με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης προσπαθούν να μας στερήσουν όλα τα κεκτημένα δικαιώματά μας και το βασικό από αυτά είναι το δικαίωμα να αγωνιζόμαστε! Επιδιωκουν, δηλαδή να μεταθέσουν τη συζήτηση απο τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης που οι ίδιοι δημιούργησαν.Οι μαζικές απολύσεις, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας που τώρα χρησιμοποιούνται ως πανάκεια,οι αυξήσεις των φόρων, οι μειώσεις στους μισθούς δείχνουν πολύ καθαρά ποιοί θα υποστούν στις συνέπειες.Γι' αυτό επιλέγουν να δημιουργήσουν ένα κλίμα τρομοϋστερίας και ανασφάλειας, που θα αναστραφεί με την κατάργηση του ασύλου. Και σε μια τέτοια περίοδο η καταπάτηση δημοκρατικών ελευθεριών φαντάζει πιο εύκολη για τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού (πόσο μάλλον για τα ακροδεξιά κατακάθια, στυλ ΛΑΟΣ).

Το διάλογο της κυβέρνησης τον έχουμε ζήσει άπειρες φορές στους δρόμους ΄όταν τα ΜΑΤ μας ρίχνουν τόνους καρκινογόνων δακρυγόνων και χημικών, όταν ξυλοκοπούν φοιτητές-τριες, όταν μας αναγκάζουν να πληρώνουμε τα συγγράματά μας, όταν απαξιώνουν τα πτυχία μας και εκμηδενίζουν τα εργασιακά δικαιώματα μας. Την αποχή από ένα τέτοιου είδους διάλογο η κυβέρνηση καλεί ανευθυνότητα. Αν όλα αυτά αποτελούν για την κυβέρνηση μηδενική βάση τότε ναι είμαστε ανεύθυνοι!!!



Δεν κάνουμε ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!!!


Ανευθυνότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά να συμμετάσχεις σε ένα στημένο διάλογο που νομιμοποιεί την αποτυχημένη εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης. Όσοι από μας βιώσαμε την κρατική καταστολή και εισπνεύσαμε τόνους χημικών αντιπαλεύοντας τις εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, αυτός ο διάλογος μας προσβάλει. Είναι ένας διάλογος στημένος και επικοινωνιακός, αποκομμένος από τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης και κυριολεκτικά και σημειολογικά (η σύνοδος των πρυτάνεων έγινε στο Καρπενήσι). Κυρίως όμως έχει διαφορετικό προσανατολισμό από τα αιτήματα του εκπαιδευτικού κινήματος.

Γιατί εμείς επιδιώκουμε και αγωνιζόμαστε για ένα δημοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα απαλλαγμένο από τα δεινά του αποκλεισμού και των κοινωνικών διακρίσεων, των ανισοτήτων και του ρατσισμού. Συνεχίζουμε των αγώνα για δημόσια και δωρεάν παιδεία ενάντια στις επιθέσεις της κυβέρνησης με τις ευλογίες των κατευθύνσεων της Ε.Ε. Η δική μας απάντηση στον δικό τους στημένο διάλογο, είναι ο διάλογος με την κοινωνία ,τους εργαζόμενους και τα κοινωνικά κινήματα ,στην κατεύθυνση της ανατροπής των εντιεκπαιδευτικών και αντεργατικών νόμων και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Γιατί ο δρόμος για μία άλλη κοινωνία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της πάλης για ένα άλλο εκπαιδευτικό σύστημα. Γι’ αυτό θα μας βρουν μπροστά τους. Η εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν μόνο η αρχή. Είναι η ώρα να δώσουμε τη δική μας απάντηση στην κυβερνητική επιθετικότητα και να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα των αγώνων του Μάη-Ιούνη ,του άρθρου 16 και του Δεκέμβρη.Το επόμενο διάστημα είναι αναγκαίο να ξεσπάσουν σκληροί εργατικοί αγώνες απέναντι στις επιθέσεις της Ν.Δ.. το φοιτητικό κίνημα πρέπει όχι μόνο να σταθεί αλληλέγγυο στους αγώνες αυτούς αλλά να συμμετάσχει ενεργά στο συντονισμό και την κλιμάκωσή τους. Εχουμε μπροστά μας την Γενική Απεργία στις 2 Απρίλη και είναι μια καλή ευκαιρία να δείξουμε στην κυβέρνηση ότι δεν υποχωρούμε αλλά θα συνεχίσουμε με αγώνες μέχρι να κερδίσουμε αυτά που μας ανήκουν, τον δρόμο τον έχουν δείξει οι μεγάλοι πανεργατικοί αγώνες στην Ιταλία, Γαλλία (Γουαδελούπη) Ισπανία!



Δε θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους

Διεκδικούμε:

o Καμία συζήτηση για την κατάργηση/περιορισμό του ασύλου – Διεύρυνσή του σε σχολεία και χώρους εργασίας
o Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους και όλες
o Αύξηση της χρηματοδότησης τουλάχιστον στο 5% του ΑΕΠ
o Κατάργηση - απόσυρση του νόμου πλαισίου
o Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης (χωρίς προαπαιτούμενα, προπαρασκευαστικά έτη και περιορισμούς)
o Κατάργηση της βάσης του 10
Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους
Κατάργηση των Κέντρων Ελευυθέρων Σπουδών
Κατάργηση της λίστας συγγραμμάτων

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 1/4
AULA 12 :OO

ΦΙΛΙ , ΦΙΛΙ ΣΤΗ ΛΥΡΙΚΗ!!!

Την Παρασκευή, στις 6 Μάρτη στην πρεμιέρα της τελευταίας παραγωγής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, την όπερα Ρούσαλκα του Aντονίν Ντβόρζακ, γίναμε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς σεξιστικής και ομοφοβικής αντίδρασης μελών της ορχήστρας. Αιτία ήταν η σκηνή που η σκηνοθέτιδα επέλεξε να δώσει ο πρωταγωνιστής ένα φιλί σε έναν άλλο άντρα.
Η υπόθεση του έργου αφορά τον ατελέσφωρο έρωτα ανάμεσα σε έναν πρίγκηπα και μία νεράιδα (Ρούσαλκα). Όταν ο πρώτος την απαρνιέται αυτή μεταμορφώνεται σε σκοτεινό πνεύμα που τον οδηγεί στην αυτοκατατροφή. Δεν είναι όμως ένα απλό παραμύθι για παιδιά όπως υποστηρίζουν μέλη της ορχήστρας. Είναι μία σκοτεινή ιστορία που στον πυρήνα της, μπορεί κανείς να εντοπίσει την αγωνία της αντιμετώπισης της γυναικείας επιθυμίας, σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο. Η σκηνοθέτιδα Μαριόν Βάσερμαν, διατηρώντας τον κεντρικό κορμό της ιστορίας, της απαγορευμένης ερωτικής επιθυμίας, προσωποποίησε στο ρόλο του πρίγκηπα τον ομοφυλόφιλο βασιλιά Λουδοβίκο Β’ της Βαυαρίας. Μέσω αυτού ανέδειξε τους φόβους και τις αναδυόμενες επιθυμίες ενός ανθρώπου που μη έχοντας τον χώρο και τον τρόπο να εκφραστεί οδηγείται στην τρέλα.
Πριν την έναρξη, μοιράστηκε ένα φυλλάδιο του Δ.Σ. της ορχήστρας, με τίτλο “λίγα λόγια για το έργο”, όπου μεταξύ άλλων, αναφερόταν ότι “όπως θα διαπιστώσετε, κατά τη διάρκεια της παράστασης η συγκεκριμένη σκηνοθετική απόδοση εκτός του ότι αλλοιώνει το λιμπρέτο, προσδίδει στον κεντρικό ήρωα του έργου ομοφυλοφιλικές τάσεις με ακραίες σκηνές, κάτι για το οποίο διαμαρτυρηθήκαμε εγγράφως στη διοίκηση της ΕΛΣ.” ενώ στη συνέχεια χαρακτηρίζουν το έργο έκφυλο και απειλούν να μην παίξουν αν δεν παραλειφθεί η σκηνή. Στο τέλος της παράστασης, ένα κομμάτι του κοινού ξέσπασε σε χειροκροτήματα επικρίνοντας τη στάση της ορχήστρας -χαρακτηριστικά ένας θεατής φώναξε “να πάτε να παίξετε στην Τεχεράνη”- και ένα άλλο σε γιουχαϊσματα και ομοφοβικά συνθήματα. Το επόμενο βράδυ έγινε ακτιβισμός από ομοφυλοφιλικές και λεσβιακές οργανώσεις οι οποίες προπυλακίστηκαν βίαια με ύβρεις και γροθιές από μέλη της ορχήστρας και υπαλλήλους της ΕΛΣ. 
Ο πρόεδρος του Δ.Σ. της ορχήστρας σε δηλώσεις του προσπάθησε να δικαιολογήσει τη στάση του, με επιχείρημα την υπεράσπιση της αυθεντικότητας του έργου και του χρηστού ήθους ταυτίζοντας τη σκηνή του φιλιού με σκηνή βιασμού. Όμως πώς μπορούμε να μιλάμε για “πιστή εκτέλεση” και αυθεντικότητα ενός έργου που γράφτηκε εκατό και πλέον χρόνια πριν και πώς θα μπορούσε η τέχνη και ο πολιτισμός να εξελιχθεί, αν δεν είναι ανατρεπτική και δεν αμφισβητεί τον ίδιο της τον εαυτό; Και γιατί κανείς επίσης δε μιλάει για τις χιλιοδιασκευασμένες αρχαίες ελληνικές τραγωδίες ή τα έργα του Σαίξπηρ;
Η ομοφοβική αυτή αντίδραση αποτελεί παγκόσμια “ελληνική πρωτοτυπία” αφού πουθενά αλλού Δ.Σ. Ορχήστρας δεν παρεμβαίνει στο έργο του σκηνοθέτη. Σε μια εποχή που ο σεξισμός είναι το κυρίαρχο “χρηστό ήθος” και προβάλλεται με κάθε τρόπο προσβάλλοντάς μας καθημερινά, ενώ η ομοφοβία καλλιεργείται συστηματικά από κράτος και εκκλησία, ο χώρος της τέχνης θα έπρεπε να προασπιστεί την ελευθερία στη σεξουαλική επιλογή και τη σεξουαλική απελευθέρωση, πόσο μάλλον την ελευθερία της έκφρασης. Η ενέργεια αυτή ήταν ακραία πράξη λογοκρισίας και μας θυμίζει την αποκαθήλωση του έργου της Έυας Στεφανή λίγα χρόνια πριν με παρόμοια αιτιολογία. 
Η διαφορετικότητα και η ελεύθερη σεξουαλική επιλογή αποτελεί αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να προαχθεί ο πολιτισμός και να εξελιχθεί η κοινωνία. Η τέχνη δεν μπορεί να αποτελεί τροχοπέδη και να πηγαίνει αιώνες πίσω κατακτήσεις όπως η ελεύθερη έκφραση όσο και κατακτήσεις του ομοφυλοφιλικού κινήματος. Το πρόβλημα δεν είναι η έκφραση άποψης για τη σκηνοθετική απόδοση του έργου, αλλά το ομοφοβικό υπόβαθρο πίσω από αυτήν, καθώς και ο τελείως αντιδραστικός τρόπος με τον οποίο επιβλήθηκε η λογοκρισία. Αυτό μας αναγκάζει να μπούμε ξανά στη διαδικασία να απαντήσουμε το ερώτημα αν υπάρχουν όρια στην τέχνη. Αν η ελευθερία του καλλιτέχνη σταματά εκεί που κάποιοι ενοχλούνται ή προσβάλλονται από τρόπους έκφρασης που είτε δεν κατανοούν είτε ξεπερνούν τα κοινά χρηστά ήθη και το συντηρητισμό. Εμείς απαντάμε ότι σε έναν ζωντανό πολιτισμό και μία ζωντανή τέχνη δεν υπάρχει χώρος για λογοκρισία και μισαλλοδοξία ούτε περιορισμός στην έκφραση. Εξάλλου τα όρια είναι για να σπάνε. Όλοι αυτοί οι γεμάτοι τεστοστερόνη ελληνάρες, ξεβολεύονται με έργα όπως αυτό, ωστόσο πίνουν νερό στο όνομα κατά τα άλλα ομοφυλοφίλων καλλιτεχνών. Το δρόμο τον δείχνουν οι: Χατζιδάκις, Καβάφης, Ρίτσος, Τσαρούχης...

Νευρώσεις του Προγράμματος Ψυχολογίας…

Σε μία περίοδο διάλυσης του δημόσιου πανεπιστημίου και συνεχόμενης υποβάθμισης του δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης (Νόμος Πλαίσιο, νόμοι για την έρευνα και την αξιολόγηση, νόμος για τα μεταπτυχιακά) βλέπουμε πως και το τμήμα ψυχολογίας της Φιλοσοφικής αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα στο τομέα της διανομής συγγραμμάτων και λειτουργίας των μεταπτυχιακών . Την ίδια στιγμή και ενώ η Ελλάδα αρχίζει να δέχεται τα καταστροφικά αποτελέσματα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ακολουθεί η κυβέρνηση της ΝΔ και οι υπόλοιπες κυρίαρχες δυνάμεις στην Ε.Ε., οι δομές της ψυχικής υγείας καταρρέουν.

-Λίγα λόγια για το πρόγραμμα Ψυχολογίας…

Πιο συγκεκριμένα στη τελευταία εξεταστική οι φοιτήτριες /-ες του Προγράμματος αναγκαστήκαμε να δώσουμε τα μαθήματα κάτω από εξαιρετικά άσχημες συνθήκες με διανομή των συγγραμμάτων μόλις λίγες μέρες πριν την εξεταστική, χωρίς ορισμένη ύλη και με πολλές περιπτώσεις φοιτητών /-τριων που αναγκάστηκαν να πληρώσουν τα βιβλία για να προλάβουν να διαβάσουν. Για όλα αυτά δε φταίει φυσικά η κατάληψη της σχολής, κατά τη διάρκεια της οποίας ήταν ανοιχτές οι γραμματείες, όπως ΔΑΠ, ΠΑΣΠ και μέρος των καθηγητών υποστήριξαν αλλά η εφαρμογή της διάταξης του νόμου-πλαίσιο για τις λίστες συγγραμμάτων. Παρά τους συνεχόμενους αγώνες του φοιτητικού κινήματος για την ανατροπή του Νόμου και το μπλοκάρισμα της περικοπής των δωρεάν συγγραμμάτων , η αδιάλλακτη στάση του υπουργείου οδήγησε τα περισσότερα ΑΕΙ μαζί και τη Φιλοσοφική να υποστεί τις καταστροφικές επιπτώσεις που βιώσαμε στη τελευταία εξεταστική

Στην ίδια λογική των νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, το υπουργείο πέρασε πρόσφατα και το νόμο για τα μεταπτυχιακά σύμφωνα με τον οποίο τα προγράμματα πρέπει να αναζητήσουν χρηματοδότηση από ιδιώτες, να βάλουν δίδακτρα και να υποβληθούν σε αξιολόγηση. Έτσι εξηγείται και η αδυναμία του μεταπτυχιακού προγράμματος Κλινικής Ψυχολογίας να δεχτεί νέους φοιτητές και φοιτήτριες μέχρι να διασφαλιστούν οι πόροι λειτουργίας του. Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται η καταστροφική πολιτική του υπουργείου στην δημόσια εκπαίδευση που οδηγεί το μοναδικό μεταπτυχιακό Κλινικής Ψυχολογίας στην Αθήνα να μην δέχεται άλλους φοιτητές.

-Κατάρρευση της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα !


Όλο το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στις διάφορες μονάδες ψυχικής υγείας και ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης. Συγκεκριμένα στο Δρομοκαίτιο και στο Δαφνί παρατηρούνται τεράστιες ελλείψεις προσωπικού με αποτέλεσμα τα Ψυχιατρικά νοσοκομεία να λειτουργούν κάτω από τα όρια ασφαλείας. Ταυτόχρονα η λεγόμενη ψυχιατρική μεταρρύθμιση καταρρέει με χρωστούμενους μισθούς, απολύσεις και παύση λειτουργίας δομών ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης. Το πρόγραμμα Ψυχαργώς και η διαδικασία της αποασυλοποίησης και της κοινωνικής επανένταξης έχει οδηγηθεί στη πρόθυρα της καταστροφής .Εργαζόμενοι και ψυχικά ασθενείς αντιμετωπίζουν την συνολική απαξίωση και τις κυβερνητικές πολιτικές που σταδιακά οδηγούν το συγκεκριμένο σύστημα σε κατάρρευση. Την ίδια στιγμή 73 κέντρα πρόληψης του ΟΚΑΝΑ (Οργανισμός κατά των Ναρκωτικών) οδεύουν προς τη χρεοκοπία εξαιτίας των οφειλών του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης ύψους 14 εκατ. Ευρώ ενώ το 35% του ειδικευμένου προσωπικού έχει ήδη αποχωρήσει.


-Για μία κριτική ματιά στο περιεχόμενο των σπουδών…


Πέρα από τα πολύ υλικά παραδείγματα στα προβλήματα που υπάρχουν στο τμήμα μας αλλά και στη ψυχική υγεία στην Ελλάδα πρέπει να αναδείξουμε τους όρους με τους οποίους διεξάγονται οι σπουδές ψυχολογίας στο Πρόγραμμα Ψυχολογίας. Η έλλειψη ισότιμης παρουσίασης όλων των θεωρητικών ρευμάτων της ψυχολογίας καθώς και των σημαντικών θεωρητικών έργων που άσκησαν κριτική στη Ψυχιατρική και την έννοια της ‘‘αρρώστιας’’ συνολικά δε μπορούν παρά να μας καθιστούν επιφυλακτικούς. Ταυτόχρονα η ιδιαίτερη συνύπαρξη ενός έντονου τεχνοκρατισμού στη ψυχολογία (έμφαση στη διεξαγωγή τεστ και ερευνών και στη μάθηση συγκεκριμένων τεχνικών) και ενός συντηρητισμού ο οποίος ψάχνει επίμονα να βρει ατομικές αποκλίσεις για να τις θεραπεύσει οδηγεί στην αναπαραγωγή και εμπέδωση των κυρίαρχων ιδεών. Εμείς αντίθετα υποστηρίζουμε ότι θα πρέπει να υπάρχει ελεύθερη άσκηση γόνιμης κριτικής και συνεχής αμφισβήτηση της παρεχόμενης γνώσης.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
-Μαζικούς διορισμούς ψυχολόγων στο Δημόσιο με στόχο τη κάλυψη των οργανικών θέσεων(σχολεία, ψυχιατρικά νοσοκομεία κλπ)
-πληρωμή των χρωστούμενων μισθών στους εργαζόμενους στις μονάδες ψυχικής υγείας
-Συνέχιση της διαδικασίας της αποασυλοποίησης και κοινωνικής επανένταξης και δημιουργία δημόσιων κέντρων ως μόνιμες δομές με επαρκή χρηματοδότηση από το υπουργείο
-Καταβολή μισθού στους φοιτητές και τις φοιτήτριες ψυχολογίας για τις 2 υποχρεωτικές εξηντάωρες πρακτικές εργασίες.