Στη διεθνοποίηση της καταστολής απαντάμε με αλληλεγγύη!

Τα ξημερώματα της Πέμπτης 12/11/2015, ημέρα παλλαικής απεργίας, οι ελληνικές διωκτικές αρχές

εισέβαλαν σε οικίες στην Αγία Παρασκευή και συνέλαβαν πέντε φοιτητές, δυνάμει του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης που εξέδωσε η εισαγγελική αρχή του Μιλάνου. Οι πέντε φοιτητές κατά τη διάρκεια πολυήμερου ταξιδιού τους στην πόλη συμμετείχαν στις απεργιακές κινητοποιήσεις της Πρωτομαγιάς. Σημείο αιχμής αποτελούσε η εναντίωση στη διοργάνωση της διεθνούς επιχειρηματικής έκθεσης Expo 2015, που διεξαγόταν εκείνες τις μέρες στο Μιλάνο, και η συγκέντρωση απέναντι της ενός μαζικού κινήματος αποτελούμενο από συνδικάτα, πολιτικές, περιβαλλοντικές οργανώσεις και φορείς προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Η ιταλική αστυνομία προσήγαγε τους φοιτητές από καφετέρια στην οποία κάθονταν στο πλαίσιο μαζικών προσαγωγών στις 2/5/2015, μια μέρα μετά τη διαδήλωση, με μόνο κριτήριο την έξοδό τους από κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο. Μετά από πολύωρη κράτηση χωρίς την παρουσία διερμηνέα αφέθηκαν ελεύθεροι δίχως να απαγγελθεί καμία κατηγορία εναντίον τους. Οι αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές του Μιλάνου έξι μήνες μετά, προκειμένου να αποπροσανατολίσουν από τα σκάνδαλα και τις δικαστικές έρευνες για τις συναλλαγές με τη μαφία που συνδέονται με την έκθεση Expo 2015, προχωρούν σε 10 συλλήψεις διαδηλωτών σε  Ιταλία και Ελλάδα, που συμμετείχαν στην απεργία της Πρωτομαγιάς.

Μέσα στις επόμενες μέρες εκκρεμεί συμβούλιο εφετών στην Αθήνα που θα αποφασίσει αν θα εκδοθούν οι 5 φοιτητές στην Ιταλία, χωρίς να υπάρχει καν κατώτατο χρονικό όριο προφυλάκισης, με κίνδυνο δηλαδή να παραμείνουν για χρόνια φυλακισμένοι χωρίς δίκη. Η έκδοσή τους στην Ιταλία θα σημαίνει την πλήρη απομόνωση, την οικονομική τους εξόντωση και την αδυναμία υπεράσπισής τους (άλλη γλώσσα και άλλο δίκαιο), αντιμετωπίζοντας μάλιστα κατηγορίες που στην Ελλάδα αναγνωρίζονται ως πλημμελήματα ενώ στην Ιταλία θεωρούνται κακουργήματα. Η ποινή δηλαδή, που μπορεί να προέλθει ,αν δικαστούν στην Ιταλία, ανέρχεται στα 10 χρόνια φυλάκισης.

Παράλληλα πρέπει να αναδειχθεί η δυνατότητα του ευρωπαϊκού εντάλματος -διαδικασία που  χρησιμοποιείται αποκλειστικά για υποθέσεις βαριάς εγκληματικότητας, όπως σωματεμπορία και εμπόριο ναρκωτικών- να λειτουργεί έτσι ώστε ουσιαστικά να εγκαταλείπονται βασικές δικλείδες του θεσμού της έκδοσης. Με αυτό τον τρόπο, η διαδικασία αυτοματοποιείται καθώς εξασφαλίζεται άμεση επικοινωνία  ανάμεσα σε αστυνομικές και δικαστικές αρχές, αποκλείοντας ταυτόχρονα τη πολιτική εξουσία και κατά συνέπεια την άσκηση κοινωνικής  πίεσης σε αυτήν ως μέσο έκφρασης της κοινωνικής βούλησης.

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι έχουμε μπροστά μας μια πρωτοφανή προσπάθεια ποινικοποίησης της ελεύθερης έκφρασης, της πολιτικής δραστηριότητας και της διεθνιστικής αλληλεγγύης που δημιουργεί προηγούμενο για κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο. Οι πέντε φοιτητές, όλοι τους με ενεργό δράση στο φοιτητικό κίνημα, συνελεύσεις γειτονιών και εργατικές διεκδικήσεις, δεν είναι ούτε τρομοκράτες ούτε επικίνδυνοι εγκληματίες. Αντιλαμβανόμενοι πλήρως τη συντελούμενη διεθνή προσπάθεια δίωξης της πολιτικής δράσης, ας μην αφήσουμε το φόβο και την καταστολή να ηγεμονεύσουν και ας βγούμε μπροστά στις επερχόμενες κινητοποιήσεις ενάντια στην έκδοση των 5 φοιτητών.

Συμμετέχουμε τη Τρίτη 24/11 στη Συγκέντρωση στην Ιταλική πρεσβεία (Βασ. Σοφίας & Σέκερη) στις 18.00 και το Σάββατο 28/11 στην Πανευρωπαϊκή ημέρα δράσης  (Μοναστηράκι στις 12.00)

Να μην εκδοθούν οι 5 αγωνιζόμενοι φοιτητές
Παύση κάθε δίωξης
Αλληλεγγύη στους 5 Ιταλούς κατηγορούμενους για την ίδια υπόθεση

 Πανελλαδικό Συντονιστικό ΑΡ.ΕΝ 

Σχετικά με τα γεγονότα της 15ης Νοέμβρη

Τα ξημερώματα της Κυριακής 15/11 ομάδα εξοπλισμένη με λοστούς, κράνη, σιδηρογροθιές, φρεάτια και άλλα εξαρτήματα, έκανε πογκρόμ σε αριστερές, ελευθεριακές και κινηματικές συλλογικότητες που ετοιμάζονταν να μπουν στο Πολυτεχνείο για τον τριήμερο εορτασμό. Επιτέθηκαν ακόμα και με μάρμαρα και μπουκάλια σε μπλοκ που βρίσκονταν στην Στουρνάρα με αποτέλεσμα να οδηγηθούν αγωνιστές στο νοσοκομείο. Ακόμα επιτέθηκαν σε μέλη αριστερών συλλογικοτήτων που βρίσκονταν σε παρακείμενο μπαρ. Οι αυτόκλητοι τιμωροί χτύπησαν και συντρόφισσες με σιδερόβεργες. Η επίθεση, καθώς και οι απειλές ήταν σαφείς: «τα κεφάλια κάτω», «τελείωσε η αριστερά στο πολυτεχνείο», «θα τα πούμε την Τρίτη» μαζί με τις διάφορες σεξιστικές και άλλες λεκτικές επιθέσεις συνόδευαν την σωματική βία.

Αν δεν ξέραμε ποιοι ήταν, ακούγοντας για πογκρόμ, ενόψει του εορτασμού του Πολυτεχνείου, απέναντι σε κινηματικές συλλογικότητες, θα υποθέταμε ότι έγινε από ακροδεξιές συμμορίες. Κι όμως. Όσο για τις δικαιολογίες πως ο στόχος ήταν τα μέλη της ΚΝΕ, δείχνουν το μέγεθος του θράσους και των μαφιόζικων πρακτικών. Και μόνο τα υβριστικά σχόλια που συνόδευαν την επίθεση αποδεικνύουν ότι δεν ισχύει αυτό, κάτι που δε θα ήταν και πάλι αποδεκτό.

Θα είμαστε ξεκάθαρες και ξεκάθαροι: δεν προκρίνουμε την στρατιωτικοποίηση, όμως τέτοιες επιθέσεις και τέτοιες πρακτικές που στοχοποιούν τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες και επιδρούν σαφώς υπονομευτικά στο κίνημα κ στους κοινωνικούς αγώνες, δε θα γίνουν ανεκτές. Όποιος σηκώνει χέρι σε μέλη κινηματικών συλλογικοτήτων και αγωνίστριες/ες βρίσκεται στο απέναντι στρατόπεδο.

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθηνας

ΑΠ Ροσινάντε

ΑΡΑΝ (Αριστερή Ανασύνθεση)

ΑΡΕΝ (Αριστερή Ενότητα)

ΑΡΚ (Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση)

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

νΚΑ (νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση)

ΟΚΔΕ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

Κείμενο της Πρωτοβουλίας για τον πολιτικό και κινηματικό συντονισμό στην Φιλοσοφική

Ως φοιτητές και φοιτήτριες της Φιλοσοφικής γράφουμε αυτό το κείμενο –κάλεσμα κατόπιν της συγκρότησης μιας πρωτοβουλίας πολιτικού και κινηματικού συντονισμού προκειμένου να ανοίξουμε την κουβέντα και να συμβάλλουμε στην τροφοδότηση και την αναζωογόνηση του συλλόγου μέσα από την ίδια μας την δράση.

Ένας λόγος που είναι παραπάνω αναγκαία αυτή η κουβέντα και τέτοιου είδους εγχειρήματα είναι η συνολική επίθεση που βιώνουν η νεολαία, οι εργαζόμενοι και τα αποκλεισμένα κομμάτια της κοινωνίας στα χρόνια της κρίσης. Συγκεκριμένα αυτή η επίθεση εντείνεται με την υπογραφή του 3ου μνημονιού από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που έρχεται να συνεχίσει τις προηγούμενες ευρωπαϊκές αντιλαϊκές πολιτικές και πλήττει όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας. Διαλύει τις εργασιακές σχέσεις, τις κοινωνικές παροχές, αυξάνει την ανεργία και συρρικνώνει μισθούς και συντάξεις. Καταστέλλει πολιτικά δικαιώματα και δημοκρατικές ελευθερίες. Διαρρηγνύει τις κοινωνικές μας σχέσεις. Μέσα σε αυτό τοπίο η εκπαίδευση δεν μένει αλώβητη. Οι κατευθύνσεις αυτές εισάγονται στο πανεπιστήμιο μέσα από την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, η οποία επιβάλλει την διάλυση κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας, την εισβολή ιδιωτικών συμφερόντων, την διάλυση της επαγγελματικής μας προοπτικής μέσα από την διάσπαση και απαξίωση των πτυχίων μας και την ένταση της υποχρηματοδότησης. Αυτό εμπεδώνει στους φοιτητές την κουλτούρα της απάθειας, του ατομισμού και της λογικής της ανταγωνιστικότητας για το μέλλον τους στην αγορά εργασίας, μέσα από την εντατικοποίηση των σπουδών τους και την πειθάρχηση των ζωών τους.

Απέναντι και πέρα από την κυρίαρχη αφήγηση που επιβάλλει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την διάλυση του παρόντος και του μέλλοντος μας, εμείς προτάσσουμε την δική μας προοπτική με όπλο τις συλλογικές μας διαδικασίες και τους δικούς μας αγώνες. Στην βάση αυτού θεωρούμε πιο αναγκαίο από ποτέ να ανασυγκροτηθεί ο φοιτητικός μας σύλλογος και το ανώτερο όργανο του που είναι η γενική συνέλευση. Να υπερβεί την αδυναμία που έχει το τελευταίο διάστημα να συνεδριάσει και να μπει σε αγωνιστική τροχιά. Μιλώντας πιο συγκεκριμένα για την Γενική Συνέλευση καλούμαστε να επερωτήσουμε τις παραδοσιακές της μορφές και διαδικασίες, να την επανανοηματοδοτήσουμε και να την αναβαθμίσουμε σε συμμετοχικότητα και άμεση δραστηριοποίηση. Να γίνει πεδίο έκφρασης όλων των φοιτητών, να συμβάλει στην διαμόρφωση της συλλογικής μας καθημερινότητας και να μπορεί να απαντάει στους προβληματισμούς, στις ανάγκες και τις επιθυμίες του ζωτικού κομματιού του πανεπιστημίου, δηλαδή των φοιτητών και των εργαζομένων του. Να αποτελέσει το όχημα οργάνωσης ενός μαχητικού, διεκδικητικού και αγωνιστικού φοιτητικού κινήματος που θα προασπίζει τα δικαιώματα και τα συμφέροντα μας και θα συνδέεται με το εργατικό και τα ευρύτερα κοινωνικά κινήματα.

Σε αυτά τα πλαίσια θεωρούμε σημαντικό οι φοιτητές της Φιλοσοφικής να συμμετέχουν μαζί με τους φοτητικούς συλλόγους στην απεργιακή κινητοποίηση την Πέμπτη 12/11 στις 10:30 στο Μουσείο, στις διεργασίες τους στο τριήμερο εορτασμό και στην πορεία για την επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Σαν πρωτοβουλία πολιτικού και κινηματικού συντονισμού θα βρεθούμε στο μπλοκ των φ.σ. της ΝΟΠΕ.

Η επόμενη συνάντηση μας θα είναι για να οργανώσουμε τις δράσεις μας για την ανασυγκρότηση των συλλογικών διαδικασιών και την πρόταση μας ενόψει επόμενης Γενικής Συνέλευσης.

Κάλεσμα Αρισστερής Ενότητας

*κείμενο από το πανελλαδικό διήμερο των σχημάτων της αριστερής ενότητας

Διανύουμε μία περίοδο, ύστερα από την ψήφιση του 3ου Μνημονίου από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη νίκη του στις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη, η οποία βρίσκει τη ριζοσπαστική αριστερά σε μια κατάσταση αμφισβήτησης των προηγούμενων βεβαιοτήτων, αλλά και αναζήτησης μιας νέας, αντιπαραθετικής προς το κυρίαρχο, αφήγησης. Η λάθος στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρώπη, που υποτίμησε τους αρνητικούς συσχετισμούς σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σε συνδυασμό με τη λογική του κυβερνητισμού, οδήγησε σε μια κατάσταση όπου ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε να εκπροσωπεί ένα πάρα πολύ ασαφές κοινωνικό μπλοκ, χωρίς προσανατολισμό και σχέδιο σύγκρουσης με την ΕΕ και τις πολιτικές της. Ένα κοινωνικό μπλοκ, που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει τον φέροντα οργανισμό μιας δυνητικής ρηξιακής διαδικασίας.

Με αυτά τα χαρακτηριστικά, ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ εύκολα αποδέχτηκε τη λογική του «ευρωμονόδρομου» και ενσωμάτωσε την αφήγηση που θέλει να μην υπάρχει εναλλακτική διέξοδος από την κρίση για τους λαούς. Αυτό το θατσερικής εμπνεύσεως ΤΙΝΑ, το οποίο υπερασπίζεται πλέον επιθετικά, ήρθε να βάλει ταφόπλακα στο ηχηρό «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της 5ηςΙούλη και να το μετατρέψει σε ένα «ΝΑΙ» στις μνημονιακές πολιτικές και στο καθεστώς της επιτροπείας. Αυτό το ταξικό και νεολαιίστικο «ΌΧΙ», αποτελεί μια κοινωνική μαγιά, από την οποία μπορούμε να πλάσουμε τις συγκρουσιακές διαδικασίες και τους αγώνες του μέλλοντος. Αυτό το «ΌΧΙ» καλούμαστε πλέον εμείς να το ανακατασκευάσουμε και να του δώσουμε προωθητικά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, στην προσπάθειά μας να χαράξουμε τον δρόμο για μια χειραφετημένη κοινωνία.

Ως Αριστερή Ενότητα προτάσσαμε πάντα την ενότητα των αριστερών δυνάμεων και ευρύτερα των αγωνιζόμενων τμημάτων της κοινωνίας ως τον πιο αποτελεσματικό τρόπο συλλογικής διεκδίκησης και ως πλαίσιο αμφισβήτησης της ύπαρξης της απόλυτης αληθείας σε επίπεδο πολιτικής αφήγησης. Η υπάρχουσα συνθήκη σε κεντρικοπολιτικό επίπεδο με τη χρεοκοπία του εγχειρήματος του Σύριζα, που απέτυχε να χαράξει πολιτική υπέρ των υποτελών αλλά και την αδυναμία απ τα υπόλοιπα υποκείμενα της αριστεράς να συγκροτήσουν φορείς που να αμφισβητούν την νεοφιλελεύθερη ηγεμονία, ανοίγει ένα πεδίο ανασύνθεσης της αριστεράς εντός των πανεπιστημίων.

Η υλοποίηση του νέου μνημονιακού πλαισίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, θα περνά μέσα από το βάθεμα της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στο χώρο της παιδείας. Η σύγκρουση με τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση του πανεπιστημίου, δεν μπορεί, παρά να περνά μέσα από την οικοδόμηση ενός αντιπαραθετικού στο νεοφιλελευθερισμό ηγεμονικού μπλοκ εντός των σχολών, το οποίο, συνδεόμενο με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, θα προσπαθήσει, μέσα από την συλλογική πείρα, αλλά και από μια βεντάλια κινηματικών και ρηξιακών διαδικασιών, να οικοδομήσει ένα εναλλακτικό πρόταγμα. Ένα πρόταγμα, δηλαδή,  που ως κομμάτι μιας συνολικότερης αφήγησης για την κοινωνία και το ίδιο το πανεπιστήμιο, θα αμφισβητεί έμπρακτα, αλλά και οραματικά, το δόγμα της ΤΙΝΑ και του ευρωμονόδρομου, το οποίο απειλεί να εδραιωθεί, ιδιαίτερα στα κομμάτια της νεολαίας, των οποίων οι ελπίδες διαψεύστηκαν.

Αναγκαίο για αυτή την διαδικασία, είναι η δημιουργία πολιτικού μετώπου που να άρει τον κατακερματισμό των αριστερών δυνάμεων στα πανεπιστήμια αλλά και να μπορεί να διεκδικήσει πραγματικά ελπιδοφόρους αγώνες.Πρόκειται για μια συνθήκη αναγκαία, αλλά όχι από μόνη της ικανή να προσδώσει νικηφόρα προοπτική, στο βαθμό που δεν θα  αποτελεί μια  πραγματική διαδικασία όσμωσης ιδεών, ανταλλαγής εμπειριών, γνώσεων και απόψεων, αλλά μια απλή συγκόλληση των υπαρχόντων σχηματισμών. Για αυτό και εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε την ανασύνθεση της αριστεράς με όρους εργαλειακούς, αλλά ως μια ειλικρινή διαδικασία που θα σέβεται την αυτονομία και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε σχήματος, αλλά και των διάφορων κοινωνικών χώρων.

Στην προσπάθεια συγκρότησης ενός μαχητικού και ριζοσπαστικού φοιτητικού κινήματος με πλατιά κοινωνική απεύθυνση, προκρίνουμε να εμβαθύνουμε σε δημοκρατία, τις δομές και διαδικασίες, μέσα από τις οποίες από κοινού θα διαμορφώνουμε τις πολιτικές αιχμές του. Να βρούμε νέα εργαλεία με τα οποία συζητάμε πιο άμεσα και από τα κάτω στις γενικές συνελεύσεις, αλλά και πώς όντως οι πολιτικές αποφάσεις/πλαίσια εμπλέκουν τους ίδιους τους φοιτητές και φοιτήτριες στη διαδικασία υλοποίησης και κοινής δράσης. Για αυτό το λόγο είναι καιρός να ξεπεράσουμε τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και να επερωτήσουμε βεβαιότητες που μέχρι τώρα είχαμε.

Στη βάση αμφισβήτησης και επερώτησης τακτικών περιχαράκωσης, ελιτισμού και μικροπολιτικής προοπτικής του παρελθόντος ανοίγεται ένα ευρύ πεδίο για τη συγκρότηση μέσα από καθημερινή μας πρακτική και όσμωση, που θα συμπυκνώνεται σε από κοινού διαδικασίες, εκδηλώσεις, σχήματα και πρωτοβουλίες των αριστερών και ελευθεριακών πολιτικών δυνάμεων προκείμενου να σκιαγραφήσουμε με σαφή χαρακτηριστικά την προοπτική μίας εναλλακτικής. Ωστόσο για εμάς το ζήτημα της δημοκρατίας ως μέσο και σκοπός σε όλη αυτή την διαδικασία είναι προϋπόθεση για την ίδια την αποτελεσματικότητα αλλά και την ανοιχτότητα αυτού του μετώπου ώστε να μπορεί να απευθυνθεί και σε κόσμο ανένταχτο των ευρύτερων αγωνιστικών μπλοκ, και είναι προφανές ότι για την επίτευξη αυτού του στόχου χρειάζεται βούληση τόσο από την μεριά μας (που υπάρχει ήδη), όσο και από οποιαδήποτε συλλογικότητα εμπλακεί σε αυτό το εγχείρημα. Ένα κοινωνικοπολιτικό μέτωπο προκειμένου να είναι πραγματικά υπόθεση των πολλών και όσων πλήττονται πρέπει να είναι μία διαδικασία που θα ξεκινά από τα κάτω στη βάση των κοινωνικών χώρων και παράλληλα να κοιτά σε πολιτικές συνεργασίες.

Με την καθημερινότητα στο πανεπιστήμιο να εντατικοποιείται στα πρότυπα ενός εξεταστικού κέντρου με έντονα τα στοιχεία της εξατομίκευσης και του τεχνοκρατισμού, παρά ενός ζωντανού κοινωνικού χώρου, είναι επιτακτικό να δημιουργήσουμε παραστάσεις συλλογικής ζωής που από τη μία θα μεριμνούν για την πολιτικοποίηση των φοιτητριών και φοιτητών και από την άλλη θα απαντούν σε καθημερινές ανάγκες. Μέσω της διαδικασίας του κοινωνικού πειραματισμού μπορούμε να διευρύνουμε τα πεδία που θα μας εμπνέουν αλλά και θα λειτουργούν με όρους αποτελέσματος, στην προσπάθειά μας να συνθέσουμε έναν κοινωνικό χώρο ριζοσπαστικής αναζήτησης για ένα πανεπιστήμιο σύμφωνα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες των πολλών.

Ως συλλογικότητα που δεν αρκούμαστε στην πολιτικοποίηση των ανθρώπων στα στενά όρια της φοιτητικής ταυτότητας, αναζητούμε τρόπους να διαμορφωνόμαστε ως υποκείμενα σε ώσμωση με τις διεκδικήσεις, τα αιτήματα και γενικά τις διεργασίες του εργατικού και κοινωνικού κινήματος. Υπό αυτό το πρίσμα καλούμαστε να πάρουμε πρωτοβουλίες για την κατοχύρωση και την διεύρυνση των συλλογικών τρόπων διεκδίκησης, της εργασιακής προοπτικής κόντρα στη μαζική ανεργία και την μετανάστευση για την νεολαία, βλέποντας ταυτόχρονα και σε νέες εναλλακτικές μορφές οργάνωσης της εργασίας. Ταυτόχρονα, καλούμαστε να ανοίγουμε ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα, που αμφισβητούν την κυρίαρχη δόμηση της κοινωνίας, όπως είναι η αμφισβήτηση της πατριαρχίας, ο αντιφασιστικός και αντισεξιστικός αγώνας, η φεμινιστική προοπτική, το προσφυγικό ζήτημα, το αντιρατσιστικό κίνημα, τα πολιτικά δικαιώματα και οι δημοκρατικές ελευθερίες. Στη βάση μιας νέας αριστεράς που οι πολιτικές της πρακτικές θέλει να αντανακλούν πτυχές μιας διαφορετικής κοινωνίας που οραματιζόμαστε, τέτοιες διεκδικήσεις θα έχουν και κεντρικό ρόλο.

Με βάση τα παραπάνω και με το βλέμμα στραμμένο στην οργάνωση των αντιστάσεων των υποτελών, καλούμε κάθε αριστερό αγωνιστή και συλλογικότητα, αλλά και κάθε ανένταχτο φοιτητή/φοιτήτρια που δεν βλέπει το μέλλον του/της να χωράει στα σχέδια των κυρίαρχων, να βρεθούμε μαζί στην προσπάθεια για την οργάνωση των αγώνων του μέλλοντος και ενός ελπιδοφόρου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου, που θα υπερβαίνει τους υπάρχοντες σχηματισμούς. Οφείλουμε να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων και να διαψεύσουμε όλους εκείνους που επιμένουν να μας χαρακτηρίζουν ως μια χαμένη γενιά!

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ – ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Οι παρακάτω δυνάμεις, αναγνωρίζοντας και προβάλλοντας την αναγκαιότητα διεξαγωγής Γενικής Συνέλευσης και υπεράσπισης της ίδιας της λειτουργίας του συλλόγου μας, υπογράφουμε τη συγκεκριμένη ανακοίνωση – καταγγελία, προκειμένου να ενημερώσουμε όλους τους φοιτητές της σχολής για τις εξελίξεις στον σύλλογό μας μετά τη διεξαγωγή της τελευταίας Γενικής Συνέλευσης, η οποία κατέληξε χωρίς απαρτία, αλλά και για την πρωτοβουλία μας να καλέσουμε σε νέα Γενική Συνέλευση με συλλογή υπογραφών!

Εισαγωγικά θέλουμε να τονίσουμε την αναγκαιότητα να διεξαχθεί μετά από πολύ καιρό Γενική Συνέλευση, η οποία να έχει τελικά απαρτία, ώστε ο φοιτητικός μας σύλλογος να συζητήσει και να πάρει αγωνιστική απόφαση ενόψει της πανεργατικής απεργίας στις 12/11, αλλά και ενόψει του τριήμερου εορτασμού του Πολυτεχνείου. Η Γενική Συνέλευση είναι το ανώτερο αποφασιστικό όργανο του συλλόγου μας και γι’ αυτό θα πρέπει να συμμετέχουμε ενεργά όλοι οι φοιτητές σε αυτήν!

Όσον αφορά τα τεκταινόμενα της προηγούμενης εβδομάδας: την Τρίτη 3/11 είχε καλεστεί Γενική Συνέλευση του συλλόγου Φιλοσοφικής με απόφαση διοικητικού συμβουλίου. Η Γενική Συνέλευση όμως, δυστυχώς. δεν μπόρεσε να πάρει απόφαση καθώς ο αριθμός των παρευρισκόμενων φοιτητών (193) ήταν κάτω από το όριο της απαρτίας (212). Παρόλα αυτά, το ΜΑΣ -ακριβώς επειδή πλειοψήφησε η πρότασή του- ανακοίνωσε πως ο σύλλογός μας πήρε απόφαση με το αδύναμο, όσο και σαθρό επιχείρημα ότι «αφού πραγματοποιήθηκε συζήτηση και παρευρέθηκαν τόσοι φοιτητές, ο σύλλογος πρέπει να πάρει απόφαση». Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε ότι τα προηγούμενα χρόνια γενικές συνελεύσεις του συλλόγου μας με αντίστοιχη και μεγαλύτερη συμμετοχή (209 αντί για 212 άτομα) δεν είχαν πάρει απόφαση, με συμφωνία όλων των πολιτικών δυνάμεων που συμμετείχαν στη συνέλευση (και του ΜΑΣ). Όμως, στο πλαίσιο της προηγούμενης λογικής, το ΜΑΣ πήρε την πρωτοβουλία να κατεβάσει πανό με την υπογραφή του σ.φ. Φιλοσοφικής στην πορεία την Πέμπτη 5/5 και καταψήφισε την πρόταση για τη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης την Τετάρτη 11/11 με την πρόφαση πως ο σύλλογος πήρε απόφαση (για συμμετοχή στην απεργία με το ΠΑΜΕ) στη Γενική Συνέλευση στις 3/3.

Το ΜΑΣ, με τη στάση του αυτή υπονομεύει τις συλλογικές κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος και συμβάλλει στον εκφυλισμό του συλλόγου και των οργάνων του. Ο αριθμός της απαρτίας στις Γενικές Συνελεύσεις δεν είναι «σχετικός» και δεν ορίζεται στο «περίπου», όπως -χωρίς ντροπή- έγραψαν οι εκπρόσωποι του ΜΑΣ στη συνεδρίαση του ΔΣ. Όπως και δεν είναι ένα ζήτημα τυπικό και γραφειοκρατικό, ούτε αφορά κάποια αριθμολαγνεία. Η απαρτία στις Γενικές Συνελεύσεις αφορά πρώτα και κύρια τη συγκρότηση και τη λειτουργία του συλλόγου και δεν είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης και παζαρέματος. Ο αριθμός της απαρτίας στις Γενικές Συνελεύσεις ορίζεται στο 1/10^ο των ψηφισάντων στις φοιτητικές εκλογές. Όμως, μετά από ομόφωνη απόφαση του ΔΣ του συλλόγου μας (παρόλη τη μείωση των ψηφισάντων τα τελευταία χρόνια) ακριβώς για την αποφυγή του εκφυλισμού των συλλογικών μας διαδικασιών, ο αριθμός της απαρτίας έχει παραμείνει στους 212 φοιτητές, η οποία τηρείται σε όλες τις προηγούμενες γενικές συνελεύσεις, από όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Σε ό,τι αφορά την πολιτική ουσία του ζητήματος, η στάση αυτή του ΜΑΣ, αποτελεί μια ξεκάθαρη αντιδημοκρατική προσπάθεια υπονόμευσης και εκφυλισμού του συλλόγου και αντικατάστασής του από τον εαυτό του. Είναι μια λογική αντιδημοκρατική και επικίνδυνη και πρέπει να καταγγελθεί από όλους τους φοιτητές της σχολής. Και πρέπει να είναι ξεκάθαρο σε όλους πως το ΜΑΣ ανέλαβε την πολιτική ευθύνη όχι μόνο να υποσκάψει τις συλλογικές δημοκρατικές μας κατακτήσεις, αλλά και να βάλει το λιθαράκι του ώστε ο σύλλογος μας να μη συζητήσει και να αποφασίσει για τη συμμετοχή του στην απεργία της Πέμπτης και στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου.

Κόντρα στην αδράνεια και τον εκφυλισμό, κόντρα στην υπονομευτική για τον φοιτητικό σύλλογο στάση του ΜΑΣ, οι παρακάτω πολιτικές δυνάμεις, υπερασπίζοντας τις συλλογικές μας διαδικασίες και τις συνδικαλιστικές κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος, δηλώνουμε καθαρά πως ο σύλλογός μας και δεν είναι τσιφλίκι ούτε του ΜΑΣ, ούτε και κανενός άλλου. Καταγγέλλουμε αυτές τις αντιδημοκρατικές ενέργειες και πρακτικές και καλούμε όλους τους φοιτητές να υπογράψουν και να συμμετέχουν στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου μας την Τετάρτη 11 Νοέμβρη, στις 12.00, στην αίθουσα 313!

ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ ΕΑΑΚ

ΑΡΕΝ

ΠΟΡΕΙΑ

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

Λίγα λόγια για τη συγκυρία

Το σημερινό δυσμενές πολιτικό σκηνικό μετά τη στρατηγική ήττα της αριστεράς ανοίγει το διάλογο για το κατά πόσο η Ε.Ε. αποτελεί ένα ευνοϊκό πεδίο για πολιτική, κοινωνική και οικονομική χειραφέτηση των λαών, ένα πεδίο ανάδειξης πολιτικής υπέρ των υποτελών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτούργησε ως θεσμοθετημένος νεοφιλελευθερισμός και εξέφρασε καθ ΄όλη την περίοδο της διαπραγμάτευσης την αδιαλλαξία της. Αιτήματα όπως η δημοκρατία, το κοινωνικό κράτος και οι ανάγκες των υποτελών παραγκωνίστηκαν, δημιουργώντας στους λαούς της Ευρώπης μια συλλογική μνήμη των πρακτικών, του συντονισμού και των δυνάμεων της ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής ελίτ, πράγμα που καθιστά τις δυνατότητες για μια απόπειρα σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της ελληνικές κοινωνίας ανύπαρκτες, υπό τις παρούσες συνθήκες. Για την επανάκτηση των αιτημάτων αυτών, γίνεται, πλέον, φανερό, ότι θα πρέπει να εμποδιστεί η περαιτέρω προέλαση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και να αρθεί η ασυμμετρία των εργαζομένων της Ευρώπης, μια άρση ικανή να πραγματοποιηθεί κάτω από τη σημαία της αντιλιτότητας, με στόχο τον παραγωγικό και κοινωνικό μετασχηματισμό.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ φαίνεται με τη στάση της να επικροτεί την νεοφιλελεύθερη επέλαση και να ενσωματώνεται σε αυτή κοιτώντας μόνο σε μετριοπαθείς μεταρρυθμίσεις . Η κοινωνική διαθεσιμότητα, που εκδηλώθηκε με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5^ης Ιουλίου παρότι κάμφθηκε από την διαχειριστική, μνημονιακή πολιτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ είναι κινητήριος δύναμη των κινηματικών διεκδικήσεων που προκύπτουν με την εφαρμογή των πρώτων μνημονιακών μέτρων από την κυβέρνηση. Στα πρώτα αυτά μέτρα συγκαταλέγεται ο ΕΝΦΙΑ, οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, η μείωση μισθών και συντάξεων, η υποχρηματοδότηση του δημόσιου τομέα( παιδεία, υγεία).

Και στο πανεπιστήμιο τι; :

Το πανεπιστήμιο ενσωματώνει και αναπαράγει την κυρίαρχη αφήγηση, ως ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους. Σε πρώτο επίπεδο, το πανεπιστήμιο υπό το πρίσμα της οικονομικής ανταποδοτικότητας συντονίζεται πλήρως με της ανάγκες της αγοράς και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας χωρίς αυτές να απαντούν στα άμεσα κοινωνικά επίδικα και τις ανάγκες των καταπιεσμένων τάξεων. Άρα μιλάμε για ένα πανεπιστήμιο επιχείρηση εντός του οποίου θεμελιώνεται ένα πρότυπο πολίτη, που στο παρόν με τη φοιτητική του ιδιότητα και στο μέλλον ως εργαζόμενος, υποτάσσεται στις επιταγές των από τα πάνω και επιλέγει τον ατομικό δρόμο και την στείρα ανταγωνιστικότητα, παραγνωρίζοντας τη δυναμική των συλλογικών διεκδικήσεων, εγκλωβισμένος στη μη ύπαρξη εναλλακτικής.

Η επίθεση των πολιτικών λιτότητας του μνημονίου στο πανεπιστήμιο αποκρυσταλλώνονται και από το επερχόμενο πολυνομοσχέδιο Φίλη για την παιδεία. Με πρώτη πτυχή την υποχρηματοδότηση, τη μείωση δηλαδή κατά 20% του προϋπολογισμού που έχει άμεσες συνέπειες στη λειτουργία των ιδρυμάτων, τη μείωση καθηγητικού προσωπικού, τις ανεπαρκείς υλικές υποδομές. Με την επαναφορά των Συμβουλίων Ιδρυμάτων καταργούνται οι οριζόντιες και δημοκρατικές διαδικασίες, με εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες να αποφασίζουν για το μέλλον του «πανεπιστημίου- επιχείρηση» όπως θέλουν να το δημιουργήσουν. Σε αυτή την κατεύθυνση καταφτάνουν αξιολογητές, σε πρώτο χρόνο, στο ΕΚΠΑ σε σχολές με αντικείμενο που δεν απαντά εύκολα στις ανάγκες του κεφαλαίου. Πρόκειται για μια εξωτερικού τύπου αξιολόγηση που με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα « εξυγιάνουν» τη δημόσια παιδεία. Οι άμεσες συνέπειες είναι η μη χρηματοδότηση της πρακτικής των φοιτητών ψυχολογίας, οι πιθανές συγχωνεύσεις των ξενόγλωσσων τμημάτων ,η μη παροχή συγγραμμάτων στα προαναφερθέντα τμήματα κα εν τέλει η αποδυνάμωση των πτυχίων, τα οποία θα παρέχουν περιορισμένα εργασιακά δικαιώματα.

Η δική μας απάντηση:

Την προοπτική του αντιπάλου για το πανεπιστήμιο υιοθετεί και προτάσσει και η ΔΑΠ, τόσο με το συγκροτημένο σχέδιο για το πανεπιστήμιο που παρουσιάζει όσο και με τον τρόπο που δρα ως πολιτική δύναμη εντός των συλλόγων. Εμμένοντας στη δόμηση ενός πελατειακού συστήματος, προσφέροντας σημειώσεις και ευκαιριακού τύπου διασκέδαση, προτάσσοντας τον ατομικό δρόμο και την αποπολιτικοποίηση. Σε αυτό καλούμαστε να απαντήσουμε δομώντας το δικό μας αντιπαράδειγμα για το πανεπιστήμιο στη βάση του συλλογικού δρόμου, των αγωνιστικών διεκδικήσεων και των δημοκρατικών διαδικασιών.

Επερωτώντας παράλληλα τις μέχρι τώρα μεθόδους και πρακτικές των αγωνιζόμενων δυνάμεων του πανεπιστημίου και των συλλογικών του διαδικασιών. Σε αυτόν τον ορίζοντα να εξετάσουμε τη δομή και τον τρόπο λειτουργίας της γενικής συνέλευσης, του πρωτοβάθμιου συλλογικού οργάνου του συλλόγου, με από τα κάτω συντονισμό και λειτουργία, με εμβάθυνση της δημοκρατίας και πέρα από κομματικές σκοπιμότητες και περιχαρακώσεις. Η συγκυρία και η συγκροτημένη επίθεση του αντιπάλου επιτάσσει την συντονισμένη απάντηση του φοιτητικού αγωνιζόμενου μπλοκ. Στη βάση των κοινωνικών μας χώρων να οργανώσουμε από τα κάτω μαζικές πρωτοβουλίες με πρόταγμα τόσο την αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας όσο και την δημιουργία μιας νέας καθημερινότητας για το πανεπιστήμιο, ως ελεύθερο κοινωνικό χώρο που δε θα λειτουργεί ως απλό εξεταστικό κέντρο. Με τη δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, όπως πολιτιστικά στέκια που αποτελούν νησίδες του αντιπαραδείγματος στο κυρίαρχο και μέσω των οποίων θα σκιαγραφήσουμε την εναλλακτική για το πώς εμείς φανταζόμαστε και θέλουμε τη γνώση, σε ποιες ανάγκες απαντά και θα χωρούν ευρύτερους προβληματισμούς της νεολαίας. Στα εγχειρήματα αυτά συγκαταλέγονται τα αντιμαθήματα και οι κύκλοι αυτομόρφωσης που θα ανοίγουν τη κουβέντα για το πώς οραματιζόμαστε και διεκδικούμε το πανεπιστήμιο των αναγκών μας και την κοινωνία των ονείρων μας.

Ανακοίνωση-καταγγελία για την Γενική Συνέλευση 3-11-15

Την Τρίτη 3/11 ο φοιτητικός σύλλογος φιλοσοφικής διεξήγαγε την τρίτη κατά σειρά συνέλευση της χρονιάς σε μία προσπάθεια συγκρότησης ενός ενιαίου αγωνιστικού φοιτητικού μπλοκ ικανού να αντιταχθεί στις επιταγές των από πάνω. Με το μνημόνιο τρία να έχει μπει σε εφαρμογή, η επίθεση ξεκινά και στοιχειοθετείται στα Πανεπιστήμια με την άφιξη επίσημα των αξιολογητών στο ΕΚΠΑ, την κατάργηση της αποζημίωσης στους ασκούμενους φοιτητές, τις αλυσίδες που μπαίνουν στα προγράμματα σπουδών και τα σχέδια για συγχωνεύσεις τμημάτων, συντεταγμένα όλα με την ευρύτερη μείωση του προϋπολογισμού. Αυτές είναι μόνο υλικές πτυχές της νεοφιλελεύθερης προοπτικής για το πανεπιστήμιο. Πρόκειται για μία επίθεση που απ’ τη μια η εντατικοποίηση και πειθάρχηση τίθενται ως βασικά στοιχεία συγκρότησης της φοιτητικής ταυτότητας, μέσα σε μια διαδικασία που το πανεπιστήμιο εναρμονίζεται με τις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου και από την άλλη διαμορφώνει – μελλοντικά - εργαζόμενους πειθήνιους, αναλώσιμους, σε γκρίζα ζώνη ανεργίας-επισφάλειας και υπό ακραία εκμετάλλευση.

Ως ΑΡ.ΕΝ φιλοσοφικής που πάντοτε θέταμε σε προτεραιότητα τόσο τις συλλογικές διαδικασίες (και κυρίως το πρωτοβάθμιο όργανο του συλλόγου τη γενική συνέλευση) την εμβάθυνση τους σε δημοκρατία όσο και την εμπλοκή σε αυτή ευρύτερων τμημάτων του συλλόγου, καταδεικνύουμε την διαχείριση του αποτελέσματος της διαδικασίας την Τρίτη 3/11 από το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών. Παρά την έλλειψη απαρτίας (ψήφισαν 193 φοιτητές και το κατώτατο όριο για απαρτία είναι 212 σύμφωνα με τον αριθμό ψηφισάντων στις προηγούμενες εκλογές) το ΜΑΣ με το ανυπόγραφο κατά τα άλλα πλαίσιο θέλησε να παραβιάσει τη δημοκρατική διαδικασία θεωρώντας πως οι 193 μπορούν να αντικαταστήσουν την επίσης πενιχρή απαρτία των 212 και αυτό για να αποδείξουν πως η αντεπίθεση είναι υπόθεση της δικής τους παράταξης. Παρά τη σαφή τοποθέτηση του υπόλοιπου σώματος σχετικά με αυτή την προοπτική, το ΜΑΣ αποφασίζει πως ο λόγος του υπόλοιπου συλλόγου δεν επαρκεί για να ανακόψει την αντιδημοκρατική αυτή απόφαση. Προχώρησε έτσι σε ανακοινώσεις χωρίς καμία νομιμοποίηση από τον υπόλοιπο σύλλογο περί νίκης της παράταξης τους και απόφαση του συλλόγου. Και απλώς εδώ να ρωτήσουμε: θυμούνται οι συναγωνιστές από το ΜΑΣ τι θα πει συλλογική διαδικασία και σύλλογος; Αν τελικά το επίδικο είναι να μπορούν να συμμετέχουν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες της Φιλοσοφικής στην εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις, αυτό θα μπορούσε να συμβεί μέσα από μια κοινή πρωτοβουλία αγώνα που θα συσπείρωνε όλα τα αγωνιζόμενα μπλοκ από τα κάτω. Αν όμως τελικά είναι να μετράει η κάθε παράταξη πόσες σφραγίδες συλλόγων κατέχει εμείς δεν θα κάνουμε τα στραβά μάτια.

Εμείς δε μπορούμε παρά να εναντιωθούμε σε αυτή την ιδιοκτησιακή αντιμετώπιση του συλλόγου αλλά και την πλήρη απονέκρωση των συλλογικών διαδικασιών που προκαλεί μαζί με άλλες παθογένειες που αλληλοδιαπλέκονται στο πέρας της μεταπολίτευσης. Για εμάς η γενική συνέλευση δε μπορεί παρά να λειτουργεί από τα κάτω και οριζόντια. Δεν αναγνωρίζουμε καμία απόφαση και αυτό όχι γιατί δε θέλουμε ο σύλλογος να μπει σε αγωνιστική τροχιά, αλλά γιατί αυτό δε γίνεται μέσα από βεβιασμένα αποτελέσματα ούτε για να καρπωθεί το αποτέλεσμα μια συλλογικότητα. Μιλώντας για εκδημοκρατισμό, πρέπει να επισημάνουμε πως η διεκδίκηση της δημοκρατίας δεν απορρέει από κάποια τυπολατρία αλλά λειτουργεί ως ο ενδεδειγμένος τρόπος και μέσο στον αγώνα μας για την κοινωνία που θέλουμε, γιατί τα μέσα με τα οποία συγκροτούμε το αντιπαράδειγμα στο τώρα βλέπουν στην προοπτική του αύριο. Δεν βλέπουμε την δημοκρατία εργαλειακά αλλά ως τον μόνο ορίζοντα για να αγωνιζόμαστε και τη μόνη δίοδο για να εναντιωθούμε και να ανατρέψουμε το υπάρχον. Στο τώρα, λοιπόν, απαντάμε συλλογικά και συντονισμένα δομώντας μια καινούργια καθημερινότητα, όπως εμείς τη φανταζόμαστε, απαντώντας στις ανάγκες μας και πάντα με το βλέμμα στραμμένο τόσο στους άλλους συλλόγους αλλά και τα ευρύτερα κοινωνικά και εργατικά κινήματα. Με διεργασίες ενός φοιτητικού κινήματος που θα είναι μαχητικό, δημιουργικό, πολύμορφο και ριζοσπαστικό μπορούμε να γίνουμε πραγματικά επικίνδυνοι για την αποσταθεροποίηση της βαρβαρότητας που μας επιβάλλουν.