Βασιλικότερος του βασιλέως....

Την Πέμπτη 30-10 ήταν προγραμματισμένη η συνεδρίαση της συγκλήτου του ΕΚΠΑ, κατόπιν απαίτησης των φοιτητών μέσα από τις κινητοποιήσεις των δύο προηγούμενων εβδομάδων, προκειμένου να συζητηθούν τα φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν το πανεπιστήμιο (διαγραφές φοιτητών, απολύσεις και διαθεσιμότητες διοικητικών υπαλλήλων, εργολαβίες, εξισώσεις πτυχίων, security, κουρέματα σε δαπάνες για την παιδεία).

Ο Φορτσάκης πιστός στις αυταρχικές     πρακτικές που εφαρμόζει το τελευταίο διάστημα, είχε διαμηνύσει ότι η σύγκλητος θα διεξαχθεί χωρίς την παρουσία των φοιτητών, η οποία είναι επιβεβλημένη, εφόσον αυτούς αφορούν τα μέτρα που εφαρμόζονται. Είναι προφανές ότι ο νέος πρύτανης επιδιώκει σε πλήρη σύμπνοια με την κυβέρνηση και τα ΜΑΤ να καταργήσει κάθε έννοια συνδιοίκησης αποκλείοντας φοιτητές και εργαζόμενους, από τα κέντρα λήψης αποφάσεων. Μία νέα μορφή κανονικότητας προωθείται στο ΕΚΠΑ, κάτι βέβαια που δεν αποτελεί κάποιο μεμονωμένο περιστατικό, αλλά την συνέχεια μιας πολιτικής που υποβαθμίζει το δημόσιο πανεπιστήμιο και επιβάλλει την πειθάρχηση, την καταστολή και τον αυταρχισμό. Οι φοιτητικοί σύλλογοι υλοποιώντας τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων, διεκδίκησαν την μαζική παρουσία τους στη σύγκλητο, αψηφώντας τις απειλές του πρύτανη. Ο Φορτσάκης αντιμετωπίζοντας για άλλη μια φορά το πανεπιστήμιο σαν τσιφλίκι του, επιτέθηκε στους φοιτητές και τους εργαζόμενους που ήταν εκεί λέγοντάς τους ''Είστε όλοι παράνομοι, θα φωνάξω την αστυνομία. Τσακιστείτε και βγείτε έξω''.

Αναρωτιόμαστε πραγματικά πώς αντιλαμβάνεται την νομιμότητα στο πανεπιστήμιο ο πρύτανης, όταν φέρνει τα ΜΑΤ έξω από την πρυτανεία, 'οταν κλειδώνει μέσα στο κτίριο τους εργαζόμενους, όταν ξοδεύει εκατομμύρια για security την ίδια στιγμή που οι καθαρίστριες είναι απολυμένες και απλήρωτες, όταν ισχυρίζεται ότι θα προχωρήσει στις διαγραφές φοιτητών και εν τέλει όταν με τις πολιτικές που ακολουθεί οδηγεί στην συρρίκνωση και την κατάρρευση του δημόσιου πανεπιστημίου. Συγκεκριμένα όταν εργαζόμενη απευθύνθηκε στα μέλη της συγκλήτου, υπογραμμίζοντας τις πρακτικές του πρύτανη να κλειδώνει εργαζόμενους στον χώρο του πανεπιστημίου, η απάντηση του τελευταίου ήταν πως '' Δεν είμαστε όλοι το ίδιο''. Ο Φορτσάκης αδιαφορώντας για τα πορίσματα και τις αποφάσεις των επιθεωρήσεων εργασίας θεωρεί πως μπορεί να δρα αυθαίρετα και να αποφασίζει για το σύνολο των φοιτητών και των εργαζομένων του πανεπιστημίου, με πρόσχημα την νομιμότητα της δικής του λογικής. Για τον πρύτανη οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι που θέλουν να έχουν λόγο στις διαδικασίες του πανεπιστημίου  αποτελούν τους εχθρούς μιας πολιτικής πραγματικότητας που ο ίδιος συγκαλύπτει ,και  την ίδια στιγμή καλεί τις κάμερες να καταγράψουν την ''αυθαιρεσία'' των φοιτητών και των εργαζομένων. Αυθαιρεσία είναι να κλείνει ο πρύτανης τα κτίρια του πανεπιστημίου όποτε θέλει λες και είναι το σπίτι του, αυθαιρεσία είναι να συνεδριάζουν τα όργανα του πανεπιστημίου πίσω από κλειστές πόρτες με τηλεοπτική κάλυψη χωρίς την συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων, αυθαιρεσία είναι η πρόσκληση της αστυνομίας να συλλάβει φοιτητές και εργαζόμενους που ζητούν να γίνει συζήτηση στην σύγκλητο με όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Σε αυτές τις πολίτικές, πρέπει να υπάρξει άμεση απάντηση από το σύνολο των φοιτητών, στέλνοντας το μήνυμα ότι το πανεπιστήμιο ανήκει στους φοιτητές και τους εργαζόμενους και όχι στον εκάστοτε πρύτανη που αυθαιρετεί εις βάρος τους με εντολή της κυβέρνησης. Είναι απαραίτητο οι φοιτητικοί σύλλογοι να αποκτήσουν ξανά ζωή, έχοντας μαζικότητα και παίρνοντας αγωνιστικές αποφάσεις ενάντια σε αυτούς που σχεδιάζουν και σε αυτούς που υλοποιούν το τσάκισμα της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης.

Στο νέο μοντέλο πανεπιστημίου που επιβάλλουν, θα μας βρουν απέναντί τους!

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΓΡΑΦΙΚΟΣ;

Οι πρυτανικές αρχές του ΕΚΠΑ σε πρόσφατη ανακοίνωσή τους προσπάθησαν για άλλη μια φορά να συγκαλύψουν τις αυταρχικές πρακτικές τους και ως συνήθως, να επιρρίψουν τις ευθύνες για τα κακώς κείμενα του πανεπιστημίου στους φοιτητές και φοιτήτριες που δεν κωφεύουν μπροστά στα προβλήματα. Ακολουθούν αποσπάσματα από την πρυτανική ανακοίνωση...

«Οι Πρυτανικές Αρχές από την ανάληψη των καθηκόντων τους έθεσαν ως βασική και ουσιώδη προϋπόθεση λειτουργίας ενός ανοικτού στις ιδέες και δημοκρατικού Δημόσιου Πανεπιστημίου την απαρέγκλιτη τήρηση του Συντάγματος και των Νόμων».

Αν το πανεπιστήμιο καταφέρνει ακόμα να είναι ως ένα βαθμό ανοικτό σε ιδέες, δημοκρατικό και δημόσιο, σίγουρα αυτοί που παλεύουν για κάτι τέτοιο δεν είναι οι Πρυτανικές Αρχές.

Ποια δημοκρατία; Σε ένα πανεπιστήμιο όπου οι εργαζόμενοί του στο κεντρικό κτήριο της  Πρυτανείας  δουλεύουν κλειδωμένοι στον χώρο εργασίας τους, ενώ η ίδια η επιτροπή επιθεώρησης εργασίας καταγγέλει τις μεσαιωνικές πρακτικές του πρύτανη; Όπου πέρσυ στη διάρκεια του μεγαλειώδους αγώνα τους ενάντια στις διαθεσιμότητες-προσταγές της τρόικας απειλούνταν με νομικές κυρώσεις επειδή πάλευαν για το αναφαίρετο δικαίωμά τους στην εργασία;

Ποιο δημόσιο; Σε ένα πανεπιστήμιο όπου απολύθηκαν οι φύλακες, δήθεν επειδή κόστιζαν πολύ, για να αντικατασταθούν από security που εν τέλει κοστίζουν πολύ παραπάνω και στερούν το δικαίωμα εισόδου εάν δεν τους αρέσει η φυσιογνωμία του εισερχόμενου; Σε ένα πανεπιστήμιο όπου η Σύγκλητος έχει υπερψηφίσει την ίδρυση Οργανισμού-καταστροφέα κάθε έννοιας δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας και αποτελεί κατ’ουσίαν την εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου;

«Όμως η χρήση πρακτικών αυθαίρετου αποκλεισμού και διακοπής κάθε διδασκαλίας και διοικητικής εργασίας στους πανεπιστημιακούς χώρους ως αποτέλεσμα της δράσης αποδεδειγμένα μειοψηφικών ομάδων»

Οι άνθρωποι στους οποίους υποτιμητικά αναφέρεται η πρυτανική αρχή με τον χαρακτηρισμό «ομάδες», ωσάν να επρόκειτο για άβουλες μάζες φανατικών ή εξωγήινους που εισβάλλουν στον πλανήτη, δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους φοιτητές και φοιτήτριες ενός πανεπιστημίου που δεν εισέρχονται σε αυτό για να λάβουν στείρα ακαδημαϊκή γνώση  αποκομμένη από την κοινωνία και να αποχωρήσουν σιωπηροί για τα σπίτια τους. Είναι οι φοιτητές και φοιτήτριες που οραματίζονται και υλοποιούν στο τώρα το αντιπαράδειγμα ενός πανεπιστημίου που εμπλέκει τα ίδια τα φοιτητικά υποκείμενα στη διαμόρφωση της γνώσης, που  τα καθιστά κοινωνικά ευαίσθητους και ενεργούς πολίτες που δεν υποτάσσονται στον σκοταδισμό και την αυταρχικότητα μιας πρυτανικής αρχής διορισμένης για να εξυπηρετεί τις επιταγές της μνημονιακής κυβέρνησης.

Ποιος ήρθε να μας μιλήσει για «χώρο ελεύθερης διακίνησης των ιδεών» ;

Η πρυτανική αρχή θα μας κάνει να ξεχάσουμε τη σημασία των λέξεων..Ας της θυμίσουμε λοιπόν τι σημαίνει η παραπάνω φράση της :

Χώρος  ελεύθερης  διακίνησης ιδεών είναι αυτός που οι ίδιοι οι φοιτητές-τριες μπορούν να συζητούν τα προβλήματά τους μέσα στις φοιτητικές συνελεύσεις, όχι μόνο για να απαντούν στις αυταρχικές επιθέσεις του κάθε πρύτανη και υπουργού παιδείας, αλλά και για να δομούν σχέσεις αλληλοϋποστήριξης, συνεργασίας, δημοκρατικού ήθους.

Είναι τα σπουδαστήρια όπου ο φοιτητής μπορεί να διαβάζει βιβλία που χρειάζεται για μια εργασία ή για την προσωπική του καλλιέργεια, που όμως δε λειτουργούν με σκυθρωπούς εργαζόμενους που τρέμουν στην απειλή της απόλυσης.

Eίναι επίσης οι χώροι πολιτισμού που δεν κυριαρχεί η λογική της κερδοσκοπίας, της εργασιακής εκμετάλλευσης, της ιδιώτευσης, χώροι  φτιαγμένοι από φοιτητές για φοιτητές. Τέτοιος χώρος θα ήταν σήμερα το Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Φιλοσοφικής, αν η κοσμητορική αρχή δεν είχε καταστείλει με κάθε δυνατό μέσο (και είναι πολλά τα μέσα της..) τη λειτουργία του. Είναι η ίδια κοσμητορική αρχή την οποία “κόβει” το Συμβούλιο Ιδρύματος, επειδή αντιτάχθηκε κάποτε σε πτυχές της αναδιάρθρωσης του Πανεπιστημίου, αλλά απ την άλλη παύει να αναγνωρίζει αποφάσεις της Γενικής μας Συνέλευσης. Αυτή η στάση από πλευράς κοσμητείας κατάφερε και τη μεγαειώδη κινητοποίηση της παρακάτω εικόνας:

«η απαξίωση των δικαιωμάτων όσων δεν συμφωνούν με τέτοιες ενέργειες και η απειλή βίας εναντίον τους είναι σαφώς εκτός νομιμότητας και πανεπιστημιακού ήθους»

Η πρυτανική αρχή έχει το θράσος να μιλάει για βία των αντιστεκόμενων, όταν  είναι αυτή που κλειδώνει τους εργαζόμενούς της στο κτήριο της πρυτανείας με λοκ άουτ, όταν φέρνει τα ΜΑΤ για να καταστείλουν με βία τη διαμαρτυρία των φοιτητών, όταν καθηγητές όπως ο Γεωργαντζόγλου και ο Μπενέτος εξαπολύουν σωματική και λεκτική-σεξιστική επίθεση σε βάρος φοιτητριών που περιφρουρούν τη νομιμοποιημένη από τον φοιτητικό σύλλογο απόφαση για μονοήμερη κατάληψη, όταν εγκαθιστά security στις σχολές!

Και να που η πρυτανική αρχή ξάφνου θυμήθηκε και την «Ελληνική Κοινωνία που στηρίζει και χρηματοδοτεί το Δημόσιο Πανεπιστήμιο»...

Εάν η Πρυτανική Αρχή κόπτονταν όντως για την ελληνική κοινωνία, δε θα στερούσε από τα παιδιά της «ελληνικής κοινωνίας» το δικαίωμα στη δωρεάν μόρφωση, σίτιση και στέγαση.  Δε θα εξυπηρετούσε, τελικά, την κυβέρνηση, που αποδεικνύεται στον πιο σκληρό εχθρό της ελληνικής κοινωνίας στα χρόνια της κρίσης.

«Οι Πρυτανικές Αρχές είναι, και θα είναι πάντα, ανοιχτές στον διάλογο»

Οι πρυτανικές αρχές δεν ήταν και δε θα είναι ανοιχτές στον διάλογο υπό τις κρατούσες συνθήκες. Και να μας εξηγήσουν επιτέλους γιατί η Σύγκλητος δε συνεδριάζει εδώ και τέσσερις μήνες, εν μέσω τόσο επιτακτικών προβλημάτων, αφού τόσο πολύ αρέσκονται στον διάλογο. Και γιατί ακόμα δε δέχεται σε αυτήν τη διαδικασία τους ίδιους τους συλλόγους των φοιτητών και των φοιτητριών.

Στον κορμό των παρπάνω πολιτικών βέβαια εντάσσεται και η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, που πέρα απ την αποαξίωση προς τις διαδικασίες του συλλόγου και κάθε ανταγωνιστική πολιτική έκφραση, αλλά και τη στήριξή της προς κάθε αντιδραστική κίνηση, διαθέτει ολοκληρωμένο πρόγραμμα για τη νεοφιλελευθεροποίηση του Πανεπιστημίου. Εμείς απ την πλευρά μας να δημιουργήσουμε τον αντιπαραθετικό αριστερό πόλο των αγώνων μας και της οικοδόμησης του πανεπιστημίου των αναγκών και των ονείρων μας!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΕΝ ΕΚΠΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 20/10

Τη Δευτέρα 20/10, μετά από μια εβδομάδα όξυνσης της καταστολής εκ μέρους των πρυτανικών αρχών, φοιτητές/τριες και εργαζόμενοι/ες του ΕΚΠΑ πέτυχαν εκείνο που μέχρι πρόσφατα θεωρείτο δεδομένο: την επανοικειοποίηση του χώρου του πανεπιστημίου και, συγκεκριμένα, του κτιρίου της πρυτανείας. Το κτίριο αυτό βρισκόταν όλη την προηγούμενη βδομάδα υπό καθεστώς “περιφρούρησης” από δυνάμεις των ΜΑΤ με στόχο τον αποκλεισμό των φοιτητικών συλλόγων, που με αίτημα τη διεξαγωγή συγκλήτου για τα φλέγοντα θέματα των διαγραφών, security, καθαρισμού σύμφωνα με τις αποφάσεις των γενικών τους συνελεύσεων επιδίωκαν την αυτονόητη πρόσβαση στην πρυτανεία. Η καταστολή των φοιτητικών κινητοποιήσεων από τις δυνάμεις των ΜΑΤ συνοδευόταν από τον αποκλεισμό των εργαζομένων στο κτίριο σε συνθήκες πρωτόγνωρες για το δημόσιο τομέα, καθώς οι εργαζόμενοι βρέθηκαν επανειλημμένα κλειδωμένοι στα γραφεία τους για πολλές ώρες.

Τη Δευτέρα 20/10, λοιπόν, και μετά από πιέσεις που ασκήθηκαν από την Ομοσπονδία Διοικητικών Υπαλλήλων, την ΑΔΕΔΥ, την Επιθεώρηση Εργασίας και βουλευτές της αριστεράς, οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι εργαζόμενοι κατόρθωσαν να εισέλθουν στο χώρο της πρυτανείας όπου και συναντήθηκαν με τον αντιπρύτανη Μπουραζέλη. Ο αντιπρύτανης, αποκλείοντας κάθε προοπτική διαλόγου, κατέστησε σαφές ότι τα επιβαλλόμενα μέτρα θα εφαρμοστούν γιατί “έτσι πρέπει”.η στάση αυτή βρίσκεται σε πλήρη σύμπνοια τόσο με τις κυβερνητικές επιταγές όσο και με την πολιτική του νέου πρύτανη Θ. Φορτσάκη.

Ο τελευταίος, μένοντας πιστός στα πεπραγμένα του κατά τη θητεία του στην προεδρία της Νομικής, όχι μόνο προβαίνει σε εξαγγελίες σύμφωνες με το δόγμα “Ησυχία-Τάξη-Ασφάλεια” αλλά και το εφαρμόζει στην πράξη φέρνοντας τα ΜΑΤ στον πανεπιστημιακό χώρο και καλλιεργώντας ένα καθεστώς τρόμου και πειθάρχησης στην πανεπιστημιακή κοινότητα.

Αυτές οι πολιτικές του Φορτσάκη προωθούν ένα επιζητούμενο εδώ και χρόνια σχέδιο μετάλλαξης του πανεπιστημίου στα νεοφιλελεύθερα πρότυπα με την επιβολή ενός χαρακτήρα πολύ πιο αυταρχικού τόσο μέσα από το γενικότερο πλαίσιο κατάργησης των δομών συνδιοίκησης και απεμπόλησης κάθε στοιχείου δημοκρατικότητας όσο και ειδικότερα, με την καθιέρωση πανεπιστημιακής αστυνομίας(security) και την επιβολή face control. Φτάνουμε έτσι στην οικοδόμηση ενός νέου τύπου πανεπιστημίου, το οποίο ενσωματώνει στον ίδιο τον τρόπο λειτουργίας του το χαρακτήρα “επιχείρησης-φρούριο”. Παράλληλα η καταστολή των φωνών αντίστασης δημιουργεί το κατάλληλο έδαφος για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που θέλουν το πανεπιστήμιο χώρο κερδοφορίας του κεφαλαίου(εργολαβίες σε σίτιση, συγγράμματα, καθαρισμό, security).

Απέναντι τόσο στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιδιώκουν τη μετάλλαξη του πανεπιστημίου όσο και στο νέο πρύτανη-εφαρμοστή τους, για τον οποίο μάλιστα ισχύει το ασυμβίβαστο της πρυτανικής του ιδιότητας με εκείνη ως μετόχου ιδιωτικής νομικής εταιρείας, εμείς απαντάμε με κλιμακούμενους συλλογικούς αγώνες με ορίζοντα τη 17η Νοέμβρη και σταθμούς τις πανεκπαιδευτικές κινητοποιήσεις στις 23/10 και 6/11.

Στον αγώνα αυτό θεωρούμε πως το κτίριο της πρυτανείας, το οποίο την περσινή χρονιά αποτέλεσε το προπύργιο της απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων, μπορεί να διαδραματίσει και πάλι κεντρικό ρόλο. Προϋπόθεση αποτελεί η ενεργοποίηση ολοένα και περισσότερων φοιτητικών συλλόγων που με τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων τους θα δημιουργούν εστίες αντίστασης σε περιόδους κλιμάκωσης του κινήματος καθώς και η ενεργός συμμετοχή του κάθε φοιτητή και φοιτήτριας στη συνδιαμόρφωση εκείνων των δράσεων που θα καταστήσουν το πανεπιστημιακό χώρο κέντρο ενός αγώνα νικηφόρου.

Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε πως στόχος μας δεν είναι μόνο η κατάργηση του μέτρου των διαγραφών και η απομάκρυνση των security και όλων των εργολαβιών από το πανεπιστήμιο αλλά η οικοδόμηση ενός νέου πανεπιστημίου, δημόσιου και δωρεάν, μαζικού, χωρίς ταξικούς φραγμούς, με δημοκρατική συμμετοχή ολόκληρης της πανεπιστημιακής κοινότητας στη λήψη των αποφάσεων που την αφορούν, ενός πανεπιστημίου που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των φοιτητών και της κοινωνίας, έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο που θα συνδέεται με τις κοινωνικές διεργασίες. Αλλά και ο ίδιος ο αγώνας δεν μπορεί να είναι μερικός, με μερικά αιτήματα αλλά εξώστρεφος, σε άμεση σύνδεση με την κοινωνία και τις αντιστάσεις που γεννιούνται σε αυτήν, στην κατεύθυνση της συνολικής ανατροπής.

Τόσα χρόνια η ίδια ιστορία: Αναζητώντας τους «φασίστες» και τον ορισμό της βίας

Τι συνέβη;

15 – 16 Οκτώβρη. Ο Φοιτητικός Σύλλογος της Φιλοσοφικής αποφασίζει την μονοήμερη κατάληψη του κτιρίου και την κινητοποίηση από κοινού με άλλους φοιτητικούς συλλόγους στην Πρυτανεία του ΕΚΠΑ ενάντια στα τελευταία τερατογενήμματα των νόμων Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου,  στις διαγραφές φοιτητών και φοιτητριών. Ενάντια στο Μάτι που μας επιτηρεί (security), ενάντια στα ΜΑΤ ως θεραπευτικό όργανο των ελλειμμάτων πυγμής των διοικητικών οργάνων. Υπέρ της δικαιοσύνης για τις δικές μας καθαρίστριες.

Την επομένη, τα ΜΑΤ χτυπούσαν τους φοιτητές στην Πρυτανεία ενώ στην Φιλοσοφική η κατάληψη έσπαγε από οργισμένους καθηγητές και φοιτητές. Από αυτή την δεύτερη σύγκρουση, χτυπημένη είχαμε, ω του θαύματος, μόνο από τη μια πλευρά. Τα προγνωστικά ήθελαν τους «αριστερούς φασίστες» να ασκούν βία, αλλά η αγκωνιά του Δ. Μπενέτου, καθηγητή του Τμήματος Φιλολογίας, στο στομάχι φοιτήτριας της Φιλοσοφικής και μέλους της Αριστερής Ενότητας  τα διέψευσε πανηγυρικά. Η δε Κοσμητεία στο όνομα μιας κάποιας ουδετερότητας εξαφάνισε τη νομιμοποιητική ισχύ των αποφάσεων των φοιτητικών οργάνων από το χάρτη, μη αναγνωρίζοντας την απόφαση.

Αποφασίζουν μειοψηφίες;

Ναι. Καθαρά και ξάστερα. Γιατί 266 ψηφίσαντες φοιτητές είναι μειοψηφία μπροστά στους χιλιάδες εγγεγραμμένους. Όμως, δεν αποφασίζουν αυθαίρετα. Αποφασίζουν μέσω μιας δομής, της Γενικής Συνέλευσης, που είναι φτιαγμένη έτσι ώστε άμεσα και συμμετοχικά ο οποιοσδήποτε είναι φοιτητής ή φοιτήτρια της σχολής, αυτόματα να έχει λόγο στις όποιες αποφάσεις. Αυτός που παραιτείται του δικαιώματος αυτού δεν παραιτείται και της ευθύνης. Η απουσία του από τη συνέλευση δεν τον καθιστά αμέτοχο στην ευθύνη αλλά μουγκό στην διαδικασία λήψης της απόφασης.

Πως γίνεται με τόσους λίγους φοιτητές να είναι έγκυρη η απόφαση, ρωτάς. Λόγω της μικρής απαρτίας. Ούτε όμως κι αυτή είναι αυθαίρετη. Το καταστατικό του συλλόγου ορίζει ότι, για να μπορεί η συνέλευση σαν όργανο να είναι βιώσιμο και να μην αχρηστευθεί, η απαρτία ορίζεται βάσει των ψηφισάντων στις φοιτητικές εκλογές. Όπως είναι γνωστό στις εκλογές ψηφίζουν επίσης λίγοι. Κάποια στιγμή λοιπόν θα πρέπει να δούμε καθαρά τι ρόλο παίζει ο φαύλος κύκλος της αδιαφορίας.

Κάνουν οι παρατάξεις ότι θέλουν στη συνέλευση;

Η θέση μας είναι καθαρή. Σε μια οριζόντια, συμμετοχική δομή, όπως η ΓΣ, συμμετέχουν άτομα και συλλογικότητες. Η αντίληψη ότι ένας εκ των δύο έχει προτεραιότητα έναντι του άλλου είναι βλαπτική! Ένα συλλογικό μυαλό ενδεχομένως πολλές φορές να έχει πιο συγκροτημένο πολιτικό λόγο, αυτό όμως δεν του δίνει προβάδισμα στο δίκιο. Ούτε το ότι προκρίνουμε την συλλογικότητα σαν διέπουσα αρχή σκέψης και δράσης μας δίνει το άλλοθι να υποτιμούμε τους ανένταχτους φοιτητές.

Τυπικά, ο κάθε φοιτητής και η κάθε φοιτήτρια έχει δικαίωμα να πάρει το λόγο στην συνέλευση, να καταθέσει προτάσεις προς ψήφιση και ούτω καθ’ εξής. Η αλήθεια είναι βέβαια πως το κλίμα που επικρατεί μέσα σ’ αυτήν δεν ενθαρρύνει καθόλου. Γι αυτό θα πρέπει να δούμε συλλογικά αλλαγές στην διαδικασία που θα λειτουργούν σαν ασφαλιστική δικλείδα απέναντι σε ιδιοκτησιακές συμπεριφορές εκ μέρους των παρατάξεων. Ένα μη παραταξιακό ή μεικτό προεδρείο, αυστηρό όριο χρόνου στις τοποθετήσεις, πρακτικογράφος, ανοιχτά συνδιαμορφωνόμενα  πλαίσια, κοινή κλήρωση για σειρά τοποθετήσεων συλλογικοτήτων και ατόμων κ.ά. είναι ιδέες σε αυτή την κατεύθυνση.

Και το στέκι της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ…

Ας μη γελιόμαστε. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι ο ενδοπανεπιστημιακός επικυρωτής όλων των αντιεκπαιδευτικών αποφάσεων που παίρνει το Υπουργείο Παιδείας. Είναι οι εισηγητές των σεκιουριτάδων που μας κρίνουν αθώους ή ένοχους με ένα βλέμμα. Παρόλα αυτά, η πάλη εναντίον της και ενάντια σ’ αυτό που εκπροσωπεί δεν θα γίνει με βανδαλισμούς μες στο σκοτάδι. Αλλά από ένα μαζικό και δημοκρατικά συγκροτημένο φοιτητικό, εργατικό, κοινωνικό κίνημα κάτω από το φως της μέρας.  Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, η κυβέρνηση, η κυρίαρχη τάξη πραγμάτων γενικά θα ήταν πολύ τυχερή αν τα χειραφετητικά κινήματα την πολεμούσαν με τέτοιους αποσπασματικούς και δειλούς τρόπους. Δεν ξέρουμε την ταυτότητα των βανδαλιστών, ξέρουμε όμως ότι δεν θέλουμε να πολεμήσουμε έτσι. Θέλουμε να πολεμήσουμε με όπλα τις εικόνες από τον κόσμο του αύριο.

Ποιος ασκεί τη βία τελικά;

Η καταδίκη της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται είναι η κολυμπήθρα για το ξέπλυμα της βίας του ισχυρού. Διαγράφουν τους συμφοιτητές μας ή εμάς, παίζουν με τις ζωές των εργαζομένων, μας καταστέλλουν σαν πάμε να μιλήσουμε. Το διήμερο 15-16 Οκτώβρη ο πρύτανης, Θ. Φορτσάκης, η Κοσμητεία και μεγαλοκαθηγητάδες τύπου Δ. Μπενέτος αποτέλεσαν το μωσαϊκό επιβολής του δόγματος του νόμου και της τάξης, την συντονισμένη επίθεση για την καθιέρωση της πειθαρχίας σαν συγκροτητικό στοιχείο της ταυτότητας του φοιτητή και της φοιτήτριας.

Βία υπάρχει παντού. Είναι όμως εγκληματικό, πολιτικά αφελές, ανιστόρητο να αξιολογείται με τα ίδια κριτήρια, ανεξαρτήτως προέλευσης και κατεύθυνσης. Οι γυναίκες στο Κομπάνι ασκούν βία όπως ασκεί και το Ισλαμικό Κράτος εναντίον τους. Θα κρατήσεις ίσες αποστάσεις;

Άρα;

Άρα ξεκινάμε την οικοδόμηση. Συζητάμε, αγωνιζόμαστε προς την κατεύθυνση του πανεπιστημίου και της κοινωνίας που ονειρευόμαστε. Τούβλο – τούβλο χτίζουμε τον τοίχο που θα αφήσει το υπάρχον στη μεριά του παρελθόντος και εμάς στην μεριά του μέλλοντος.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ

Στο πλαίσιο της απόφασης της συνέλευσης του Φοιτητικού Συλλόγου Φιλοσοφικής που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 9 Οκτωβρίου, προχωρήσαμε σε κατάληψη της σχολής την Πέμπτη, σε σύνδεση με μία σειρά από κινητοποιήσεις. Σκοπός όλων των παραπάνω ήταν να αποτελέσουν μια πρώτη απάντηση στην επίθεση που δέχεται αυτή τη στιγμή τόσο το Πανεπιστήμιο όσο και ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας. Η επίθεση εντός του πανεπιστημίου εξειδικεύεται στο ζήτημα των διαγραφών των “αιώνιων” φοιτητών, στις διαθεσιμότητες των διοικητικών υπαλλήλων, στις καθαρίστριες και στα security.

H εν λόγω κατάληψη εκτός των άλλων στοχεύει στο να απαντήσει στην άνευ προηγουμένου αυταρχική κίνηση του Πρύτανη Φορτσάκη να κλείσει με λοκ άουτ την Πρυτανεία και αστυνομικές δυνάμεις να εμποδίζουν τους φοιτητές να προωθήσουν τα αίτηματά τους και τις αποφάσεις των φοιτητικών συνελεύσεων.

Προσπαθούν με κάθε τρόπο να τσακίσουν το φοιτητικό κίνημα, τα κεκτημένα του και τη δυνατότητα να αγωνίζεται.

Σήμερα το πρωί, παρά την επικυρωμένη από την πλειοψηφήσασα απόφαση του φοιτητικού σώματος για κατάληψη με τα παραπάνω αιτήματα, “αγανακτισμένοι” φοιτητές της Φιλοσοφικής υπό την καθοδήγηση 2 καθηγητών προτίμησαν -εκ των υστέρων και όχι μέσα στη φοιτητική συνέλευση της Τετάρτης- να εκφράσουν την αντίθεση τους στην απόφαση της κατάληψης με τραμπουκισμούς και σωματικές επιθέσεις σε φοιτητές και φοιτήτριες. Σε μια περίοδο που η κοινωνία στο σύνολό της βάλλεται από τις συνέπειες της κρίσης, που η παιδεία καθίσταται πολυτέλεια για λίγους και εκλεκτούς, η νοοτροπία του ατομισμού και της αδιαφορίας για το τι συντελείται γύρω μας εξακολουθεί να κυριαρχεί. Απόδειξη όλων αυτών όσα απαράδεκτα συνέβησαν σήμερα το πρωί στη Φιλοσοφική.

Καταγγέλουμε τους καθηγητές Δ. Μπενέτο και Ν. Γεωργαντζόγλου για την απαράδεκτη στάση τους, το υβρεολόγιο που μας εξαπέλυσαν και τη σωματική (!) επίθεση εναντίον φοιτητών και φοιτητριών.

Καταγγέλουμε την κοσμητορική αρχή για την ανοχή που επιδεικνύει στις πρακτικές αυτές και για την απειλή εισαγγελικής παρέμβασης, τη μερίδα των συστημικών καθηγητών που ευνοούν την κρίση εντός του πανεπιστημίου αντί να αντιστέκονται μαζί μας και να στηρίζουν τον αγώνα μας.

Τέλος ως συντονιστικό της απόφασης της γενικής συνέλευσης, διαχωριζόμαστε πολιτικά από το “σπάσιμο” του στεκιού της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, όχι γιατί έχουμε σε κάποια εκτίμηση τη φοιτητική παράταξη της ΝΔ που είναι συνυπεύθυνη για την πολιτική καταστροφής του πανεπιστημίου, αλλά διότι πιστεύουμε ότι τέτοιες ενέργειες, στην συγκηρία αυτή, ενοχοποιούν το φοιτητικό κίνημα και τις πρακτικές του από τη Διοίκηση , τα ΜΜΕ αλλά και κάθε λογής “καλοθελητή”.

Η καταστολή δε μας φοβίζει!

Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στη φυσική και ιδεολογική επίθεση που μας εξαπολύουν οι κυρίαρχοι. Για το δημόσιο και δωρεάν Πανεπιστημίο, ενάντια στην αυταρχικοποίηση και την πειθάρχηση!

Όλοι και όλες στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου την Τετάρτη 22/10 στις 12:00 στην 313

Απόφαση Γενικής Συνέλευσης του συλλόγου στις 15/10

ψηφίσαντες: 266

Ενωτικό Αγωνιστικό Πλαίσιο: 130

ΜΑΣ: 105

Πορεία: 7

Αγωνιστικές Κινήσεις: 3

Λευκά: 19

Άκυρα: 2

ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ για τη Γενική Συνέλευση Φιλοσοφικής 15/10

Στην Ελλάδα του μνημονίου...

Μετά από 5 χρόνια εφαρμογής των βάρβαρων αντιλαϊκών πολιτικών της  Κυβέρνησης-Ευρωπαϊκής ένωσης και ΔΝΤ, των πολιτικών που τσακίζουν τα εργασιακά δικαιώματα, τις κοινωνικές παροχές το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία και διαβίωση, οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος δείχνουν ότι το λαϊκό κίνημα δεν μένει με σταυρωμένα χέρια. Ο ηρωικός αγώνας των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών, οι κινητοποιήσεις ενάντια στην αξιολόγηση, οι παρατεταμένοι αγώνες των εκπαιδευτικών δείχνουν τις δυνατότητες των εργαζομένων να ανατρέψουν αυτή την πολιτική και τους φορείς της, οικοδομώντας ένα κίνημα με προμετωπίδα  τα αιτήματα των κοινωνικών αγώνων για δουλειά, παιδεία, υγεία και δημοκρατικά δικαώματα.

Σε αυτό το σκηνικό εντείνεται ταυτόχρονα η επίθεση στη δημόσια-δωρεάν παιδεία. Ειδικά στην τριτοβάθμια οι αλλαγές προχωρούν με τη συγκρότηση των Οργανισμών των ιδρυμάτων, την περικοπή και συρρίκνωση των φοιτητικών παροχών, την ριζική υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων και τη συνακόλουθη ένταση της επιχειρηματικής λειτουργίας μέσα σε αυτά. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Υπουργός παιδείας ανακοινώνει  ότι από 1η Σεπτεμβρίου θα αρχίσουν να διαγράφουν και φοιτητές από τα πανεπιστήμια...

Κυβέρνηση – Υπουργείο – Φορτσάκης – ΓΑΔΑ αποφάσισαν την Δευτέρα 13/10 να καταστείλουν προληπτικά την κινητοποίηση των φοιτητικών συλλόγων στην Πρυτανεία, κηρύσσοντας λοκ άουτ και με την περικύκλωσή της από ΜΑΤ, πριν καν συγκεντρωθούν οι φοιτητικοί σύλλογοι ! Ο πρύτανης Φορτσάκης και το υπουργείο Παιδείας με την κήρυξη λοκ άουτ αρνούνται το δικαίωμα των φοιτητών να εκφράζονται και να διεκδικούν μέσα από τις γενικές τους συνελεύσεις, στην πραγματικότητα αρνούνται την ίδια την ύπαρξη των φοιτητικών συλλόγων. Είναι ξεκάθαρο ότι ο ακραίος αυταρχισμός και η καταστολή επιχειρεί να φιμώσει όποιον αγωνίζεται, αλλά και να καταστείλει το φοιτητικό κίνημα, το οποίο μπορεί να αποτελέσει πυροδότη ευρύτερων κοινωνικών αναταραχών με τη μαχητικότητά του ! Δεν κάνουμε βήμα πίσω ! Θα συγκρουστούμε με όλους αυτούς για να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας σε σπουδές - εργασία – ελευθερίες !

Τι έρχονται να φέρουν οι διαγραφές...

Οι διαγραφές, εκτός του ότι θα πετάξουν 180.000 συμφοιτητές μας από το πανεπιστήμιο εντελώς άδικα και χωρίς κανένα λόγο, έρχονται να επιτελέσουν μια ευρύτερη διαδικασία στην αναδιάθρωση της εκπαίδευσης: να κατοχυρώσουν το όριο φοίτησης για κάθε φοιτητή στα ν+2 χρόνια. Κάτι που το Υπουργείο δεν είχε καταφέρει ποτέ να εφαρμόσει παρά τις αλλεπάλληλες οριοθετήσεις του χρόνου φοίτησης που θεσμοθέτησε. Αυτός είναι και ο πραγματικός στόχος της κυβέρνησης : με αλλεπάλληλες διαγραφές να εξαφανίσει σταδιακά τους φοιτητές που “περισσεύουν” με βάση το ν+2 και να αρχίζει να εφαρμόζει το όριο και για τους “ενεργούς”,με όλες τις συνέπειες που θα επιφέρει η εφαρμογή του μέτρου αυτού για τους φοιτητές:

Καταρχάς η εφαρμογή του μέτρου θα οδηγήσει σε ριζική μείωση του χρόνου που θα έχουν στη διάθεση τους οι φοιτητές για να καλλιεργήσουν τα ενδιαφέροντα τους , να κοινωνικοποιηθούν και να πολιτικοποιηθούν, να είναι σε θέση εν τέλει να καθορίζουν αυτοί τον ρυθμό των σπουδών τους. Με τον μειωμένο χρόνο και τον “μπαμπούλα” των διαγραφών, επιχειρούν να μετατρέψουν το πανεπιστήμιο σε ένα αποστειρωμένο εξεταστικό και ακαδημαϊκό κάτεργο. Επιχειρούν εν τέλει να διαγράψουν την ταυτότητα του φοιτητή που είναι κριτικά σκεπτόμενος, έχει συλλογικές αναπαραστάσεις και αγωνίζεται για τα συμφέροντα και τη ζωή του και ο οποίος θα γίνει ένας αγωνιζόμενος αυριανός εργαζόμενος, να τη διαγράψουν και να κτίσουν την ταυτότητα του εντατικοποιημένου και πειθαρχημένου φοιτητή και αυριανού εργαζόμενου.

Ταυτόχρονα, οι διαγραφές έρχονται να πετάξουν εκτός πανεπιστημίου τους μια και καλή τους φοιτητές που αναγκάζονται να εργάζονται για να καταφέρουν να σπουδάζουν ή και να βοηθούν την οικογένειά τους μιας και είναι σχεδόν αδύνατο ένας φοιτητής να εργάζεται και να καταφέρει να τελειώσει την σχολή του στα ν + 2 έτη ειδικά μέσα σε τόσο απαιτητικά προγράμματα σπουδών όπως τα τωρινά. Ειδικά στην σημερινή κοινωνία που το 70% των φοιτητών στα ΤΕΙ και το αντίστοιχο 40% στα ΑΕΙ δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους, κατα πλειοψηφία στην ανασφάλιστη και μαύρη εργασία, αυτό σημαίνει ότι πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα έχει πλέον μόνο η ελίτ της νεολαίας.

Επιπλέον, μέσω των διαγραφών, αμφισβητείται για πρώτη φορά κεντρικά το δικαίωμα της κοινωνικής πλειοψηφίας να αποκτήσει πτυχίο και να εργαστεί με στοιχειώδη δικαιώματα. Με αυτόν τον τρόπο οι διαγραφές έρχονται να στρώσουν το δρόμο για τις σχολές δια βίου μάθησης και τα διάφορα κέντρα επανακατάρτισης που θα προσφέρουν fast-track προγράμματα σπουδών- προφανώς επί πληρωμή- και συνολικά για τη διάσπαση του πτυχίου, επιτελόντας διπλό ρόλο. Από τη μία δημιουργείται ένα νέο πεδίο επενδύσεων για τις επιχειρήσεις στο μέχρι τώρα “δημόσιο” αγαθό της εκπαίδευσης, ενώ, από την άλλη, τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων διασπώνται σε τίτλους επανακατάρτισης, με αποτέλεσμα να κυνηγούν συνεχώς νέα προσόντα για τον ατομικό τους φάκελο χωρίς καμία δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης. Τέλος, οι διαγραφές, σε σύνδεση με τις απολύσεις διοικητικών και τις ελλείψεις σε μέλη ΔΕΠ δημιουργούν ένα πλήθος τμημάτων χωρίς προσωπικό και μικρό αριθμό φοιτητών, εύκολο στόχο στις συζητήσεις για συγχωνεύσεις (βλ «σχέδιο Αθηνά ΙΙ»).

Οργανισμός: ένας γνωστός από τα παλιά...

Ο Οργανισμός του ιδρύματος που πρόσφατα θεσμοθετήθηκε, είναι ακριβώς εκείνο το θεσμικό πλαίσιο που θεσμοθετεί ως πράξη τις διαγραφές φοιτητών. Είναι επίσης ο βασικός μοχλός της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης , καθώς θεσμοθετεί την διάσπαση και απαξίωση των πτυχίων μας και την εισαγωγή πιστωτικών μονάδων, την περαιτέρω πειθάρχηση και εντατικοποίηση του φοιτητικού σώματος, την επιχειρηματική λειτουργία του πανεπιστημίου, μέσω των εργολαβιών και των ανώνυμων εταιριών,την συγχώνευση-κατάργηση σχολών και τμημάτων. Σε αυτό το πλαίσιο δεν πρέπει και να γίνει δεκτή και καμία λύση του ζητήματος των διαγραφών  που να προϋποθέτει συζήτηση-ψήφιση των Οργανισμών. Να αποτρέψουμε οποιαδήποτε διαδικασία συγκρότησης !

Μετά τις διαγραφές, Security στο πανεπιστήμιο.

Και σαν να μην έφταναν αυτά, ο νέος πρύτανης Φορτσάκης , ανακοίνωσε ότι το πανεπιστήμιο, στη θέση των απολυμένων διοικητικών φυλάκων, θα προσλάβει εταιρία security η οποία θα έχει ως αποστολή να φυλάει το ίδρυμα “από εξωτερικές απειλές και ταραξίες φοιτητές”. Απολύουν λοιπόν τους φύλακες και καταπατούν το άσυλο για να προσλάβουν ιδιωτικούς “φουσκωτούς” που , όπως φαίνεται, θα έχουν ως στόχο να καταστέλλουν τους ενεργούς και αγωνιζόμενους φοιτητές που δε δέχονται να σκύψουν κεφάλι στα σχέδια του υπουργείου και της κυβέρνησης.

Ενα πανεπιστήμιο που βρωμάει...

Τέλος, η ευρύτερη κατάσταση που επικρατεί στην τριτοβάθμια, ανακλάται και στην κατάσταση της καθαριότητας στη Φιλοσοφική. Με τις καθαρίστριες απολυμένες εδώ και 10 μήνες, με το υπουργείο και τα όργανα του πανεπιστημίου να κωλυσιεργούν για την επαναπρόσληψη και αποζημίωσή τους αλλά και για την καθαριότητα των σχολών, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και αναδεικνύει την προβληματική που δημιουργούν οι εργολαβίες στο πανεπιστήμιο.O κεντρικός διαγωνισμός για την καθαριότητα αναμένεται να λήξει τον Ιανουάριο και ως τότε έχει προταθεί στις καθαρίστριες να προσληφθούν με τρίμηνη σύμβαση μέσω μίας νέας εργολαβίας υπό ακόμη χειρότερο εργασιακό καθεστώς από το προηγούμενο. Οι εργολαβίες αποτυπώνουν με τον πιο απτό τρόπο τη διάλυση του πανεπιστημίου και την εισβολή της ιδιωτική πρωτοβουλίας εντός του, με την επιβολή ελαστικών εργασιακών σχέσεων στους υπαλλήλους  και την κερδοφορία των εργολάβων εις βάρος των φοιτητών. Αναδεικνύουν επίσης την ανάγκη επαναπρόσληψης των καθαριστριών απευθείας από το πανεπιστήμιο με συλλογικές συμβάσεις και αξιοπρεπείς όρους για την αποτελεσματική καθαριότητα της σχολής.

Η δική μας απάντηση!

Απέναντι σε όλα αυτά το φοιτητικό κίνημα πρέπει να απαντήσει δυναμικά, απέναντι σε αυτούς που έρχονται να  διαλύσουν τις ζωές μας!

Πάνω απ' όλα όμως η απάντηση απέναντι στις διαγραφές πρέπει να είναι ενιαία, γιατί το μέτρο εκτός από τους αιώνιους πλήττει και το σύνολο του φοιτητικού σώματος, και επομένως πρέπει να τοποθετηθούμε όλοι οι φοιτητές ενάντια στις διαγραφές, και κυρίως καθολική, διότι εάν δημιουργηθεί κεκτημένο διαγραφών από τη μεριά της κυβέρνησης, της πιο σκληρής, αντιδημοκρατικής και αντιλαϊκής κυβέρνησης των τελευταίων δεκαετιών, τότε θα μπορέσει να περάσει και το όριο φοίτησης.

Να πιάσουμε το νήμα από τις περσινές ηρωικές κινητοποιήσεις των διοικητικών υπαλλήλων που πάλεψαν για το δικαίωμα τους στην εργασία αλλά και για το δικαίωμα της πληττόμενης νεολαίας να σπουδάζει σε ένα πανεπιστήμιο δημόσιο και δωρεάν και όχι σε ένα πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς,* πλήρως εναρμονισμένο με τις ανάγκες της αγοράς. Να δώσουμε μαχητική απάντηση σε κυβέρνηση και τρόικα οικοδομώντας ένα αγωνιστικό πανεκπαιδευτικό μέτωπο με όλα τα πληττόμενα κομμάτια του πανεπιστημίου (εργολαβικούς και διοικητικούς υπαλλήλους-πληττόμενα μέλη ΔΕΠ), με τους μαθητές που βλέπουν το μέλλον τους να διαλύεται από το Νέο Λύκειο-έκτρωμα καθώς και την εργαζόμενη νεολαία των voucher, της ελαστικής εργασίας και των 400 ευρώ και με το σύνολο της κοινωνίας που πλήττεται, παλεύοντας για μια άλλη κοινωνία, για μια άλλη παιδεία και μια άλλη ζωή, σύμφωνα με τις ανάγκες της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, βασισμένες στην αλληλεγγύη, την ισότητα, τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, παλεύοντας για το δικαίωμα μας σε σπουδές, εργασία και ελευθερίες, αλλά και για τη συνολική ανατροπή της επίθεσης.

Απαιτούμε

•Ανατροπή της κυβέρνησης και των πολτικών ΕΕ-ΔΝΤ, των Μνημονίων, του Μεσοπρόθεσμου, κάθε αντιλαϊκού νομοσχεδίου, και κάθε επίδοξου διαχειριστή της ίδιας πολιτικής.

• Άρνηση-διαγραφή του χρέους

•Καμία σκέψη για ψήφιση Οργανισμού στο ΕΚΠΑ!

•Καμία σκέψη για διαγραφές φοιτητών

•Να καταργηθεί το επαίσχυντο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση των Νέων!

• Καμία σκέψη για επανατοποθέτηση/απόλυση ΙΔΑΧ. Πρόσληψη του αναγκαίου εργασιακού δυναμικού για την κάλυψη των αναγκών της λειτουργίας της σχολής.

Κατάργηση των Κολλεγίων και κάθε μορφής ιδιωτικής εκπαίδευσης - ανατροπή του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων - απόσυρση των νόμων για Αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ.

•Κάτω τα χέρια από το άσυλο και τις δημοκρατικές ελευθερίες - κόντρα στην τρομοκρατία Κράτους–Εργοδοσίας–Κυβέρνησης και της φασιστικής νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής.

•Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη μας για τις σπουδές μας - καμία σκέψη για δίδακτρα και κατάργηση συγγραμμάτων.

Διεκδικούμε

·Ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Όχι σε ειδικεύσεις, διασπάσεις, κατατμήσεις.

·Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών.Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα και συγκοινωνίες για όλους. Αύξηση των δαπανών για όλες τις φοιτητικές παροχές.

Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης σε δημόσιο, ιδιωτικό τομέα. Καμία απόλυση. Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Άμεση επαναπρόσληψη των καθαριστριών.

·Έξω οι εργολαβίες(σίτιση-εστίες-φύλαξη-θέρμανση-καθαριότητα) από τις σχολές

Αποφασίζουμε

-        Μπλοκάρισμα στην πράξη κάθε προσπάθειας εφαρμογής του μέτρου των διαγραφών

-        Κατάληψη της σχολής την Πέμπτη 16/10 και κατάληψη στην Πρυτανεία στις 12

-        Κλειστή σχολή την Παρασκευή 17/10 και συμμετοχή στην συγκέντρωση στο Υπουργείο παιδείας με τις καθαρίστριες του ΕΚΠΑ και τους μαθητές

-        Κινητοποίηση του φοιτητικού κινήματος σε κάθε διαδικασία συνεδρίασης των οργάνων διοίκησης (σύγκλητος – κοσμητεία – τμήμα) μεταφορά των αποφάσεων και αιτημάτων μας, απαίτηση τοποθέτησης ενάντια στις διαγραφές

-        Συντονισμός με τους εργαζόμενους και τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους

-        Κατάληψη της σίτισης του ΕΚΠΑ τη Δευτέρα 20/10

-        Εκδήλωση του φοιτητικού συλλόγου την Τρίτη 21/10

-        Νέα Γενική συνέλευση την Τετάρτη 22/10

Ανακοίνωση συντονιστικού σχημάτων αριστερής ενότητας για την καταστολή στις σχολές

Την Τετάρτη 8/10 συνεδρίασε για πρώτη φορά η νέα σύγκλητος του ΑΠΘ, με θέμα μεταξύ άλλων και τις διαγραφές των φοιτητών. Φοιτητές και φοιτήτριες του ΑΠΘ θέλησαν να παρευρεθούν στη διαδικασία και να παρέμβουν καταθέτοντας ψηφίσματα και αποφάσεις των φοιτητικών τους συλλόγων. Ωστόσο, εμποδίστηκαν από τους φύλακες του ιδρύματος που τους απαγόρευσαν την είσοδο στο χώρο της συνεδρίασης της συγκλήτου. Λίγες μέρες μετά, τη Δευτέρα 13/10, φοιτητές και φοιτήτριες του ΕΚΠΑ συγκεντρώθηκαν έξω από την πρυτανεία του ιδρύματος για να υλοποιήσουν τις αποφάσεις των φοιτητικών τους συλλόγων και να πραγματοποιήσουν παράσταση διαμαρτυρίας για την ελλιπή φοιτητική μέριμνα και να ζητήσουν να συνεδριάσει η σύγκλητος για να τοποθετηθεί στο ζήτημα των διαγραφών. Και πάλι οι φοιτητές-ριες βρήκαν την πόρτα της πρυτανείας κλειστή και δυνάμεις των ΜΑΤ να τους εμποδίζουν την είσοδο.

Αυτά τα περιστατικά, δε μπορούν να είναι τυχαία ούτε μεμονωμένα, αλλά αποτελούν συνέχεια της πολιτικής πειθάρχησης και καταστολής που η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλλει για τα πανεπιστήμια. Αυτή η πολιτική υλοποιείται ήδη καθημερινά στα πανεπιστήμια από τα τέλη του Αυγούστου, όταν οι φοιτητές του ΕΚΠΑ του ΑΠΘ και μίας σειράς άλλων ιδρυμάτων διαπίστωσαν ότι υπάλληλοι ιδιωτικής εταιρίας ασφάλειας κυκλοφορούν πλέον σε όλους τους χώρους των σχολών και “διαφυλάσσουν¨την τάξη και την ασφάλεια ελέγχοντας ποιοι και γιατί εισέρχονται και κυκλοφορούν στο πανεπιστήμιο. Αυτή η πολιτική είναι η ίδια που προσπαθεί να επιβάλλει ένα πανεπιστήμιο τεχνοκρατικό και αποστειρωμένο, που να ευθυγραμμίζεται με την πολιτική της λιτότητας, της πειθάρχησης και της καταστολής που ασκείται διαρκώς εντεινόμενα τα τελευταία χρόνια σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής. Η συμμετοχή των φοιτητών στις αποφάσεις που παίρνονται για τις σπουδές τους και τη ζωή τους στο πανεπιστήμιο, φυσικά και δε χωράνε σε αυτό το μοντέλο που προσπαθούν να φτιάξουν.

Απέναντι σε όλα αυτά εμείς απαντάμε πως σε ένα τέτοιο μοντέλο δε χωράμε εμείς! Δε θα αφήσουμε αναπάντητες τις διαθέσεις της αστυνομίας (κρατικής ή πανεπιστημιακής) να μας τρομοκρατήσει, να  καταστείλει τις κινητοποιήσεις μας ή να μας αποκλείσουν από τις αποφάσεις που παίρνονται για μας. Εμείς θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε στην καταστολή και να αγωνιζόμαστε για ένα πανεπιστήμιο που να μας χωράει. Ένα πανεπιστήμιο των αναγκών μας, με δημοκρατία και ελευθερία σε μία κοινωνία των ονείρων μας. Ό,τι και να κάνετε, εμείς θα ζήσουμε αλλιώς!

Κείμενο συμβολής της Αρ.Εν Φιλοσοφικής στη ΓΣ του συλλόγου στις 15/10/2014

Και κάπως έτσι ξεκινά μία νέα χρονιά                 

Μετά και από τον ερχομό του νέου πρύτανη φυσικά δεν έλειψαν και τα νέα προβλήματα! Κορωνίδα αυτών αποτελεί η απειλή των επικείμενων διαγραφών αλλά και η ψήφιση του νέου οργανισμού στο σύνολο του, ο οποίος στοχεύει στην περαιτέρω νεοφιλελευθεροποίηση του πανεπιστημίου. Ανάχωμα στο επιχειρηματικό σχέδιο στέκονται οι φοιτητές/τριες που αντιλαμβάνονται το πανεπιστήμιο όχι αμιγώς ως πεδίο απόκτησης γνώσεων για την αγορά εργασίας αλλά και ως ένα πεδίο κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησης. Αλλά ακόμα και κομμάτια της απ τα πάνω διοίκησης των Πανεπιστημίων, όπως ο πρύτανης του ΕΜΠ που με απόφαση συγκλήτου δεσμεύεται για τη μη διαγραφή φοιτητών-τριων, δε μπορούν να κάμψουν την βαθιά επιθυμία του πρύτανή μας Φορτσάκη για πλήρη ευθυγράμμιση του πανεπιστημίου με την κυρίαρχη κυβερνητική πολιτική αλλά και όλου του υπάρχοντος ευρωπαϊκού υποδείγματος. Ο ίδιος σε συνάντησή του με Κοσμήτορες και Προέδρους τμημάτων κινεί τα νήματα για την εκκίνηση των διαγραφών με την αποστολή λιστών απ τις γραμματείες. Μέσα στις οποίες και οι πιο «αυτοματοποιημένες» έχουν ήδη ολοκληρώσει το έργο τους (κι όμως είναι οι ίδιες γραμματείες που απαγόρευαν την είσοδο συλλογικοτήτων «κατά το πολύ σοβαρό διοικητικό έργο που εκτελούσαν). Και κάπως έτσι αποτυπώνεται και το δόγμα της πειθάρχησης που θέλουν οι κυρίαρχοι να επιβάλλουν σε κάθε πτυχή των ζωών μας.

Σημείο χωρίς επιστροφή.            

Έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο πως η επίθεση που δέχεται το Πανεπιστήμιο και η τριτοβάθμια εκπαίδευση στο σύνολό της δε μπορεί παρά να αφόρα όλους τους ανθρώπους που ζουν μέσα σε αυτό. Πάνω στις γραμμές που έθετε ο νόμος Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου, μέσα στο γενικό πλαίσιο της υποχρηματοδότησης της παιδείας, από το σχέδιο Αθηνά και τη συρρίκνωση της τριτοβάθμιας μέχρι τις μαζικές απολύσεις του διοικητικού προσωπικού, την υπολειτουργία των περισσοτέρων ιδρυμάτων, τους νέους Οργανισμούς και τα νέα συγκεντρωτικά όργανα . οι διαγραφές των «αιώνιων» φοιτητών έρχονται να λειτουργήσουν σαν καταλύτης για τη συνολική μετάλλαξη του Πανεπιστημίου που επιχειρείται και την απεμπόληση  των όσων στοιχείων δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου προς το ιδιωτικό κεφάλαιο και την επιχειρηματικότητα της αγοράς.

Διαχρονικά οι κυβερνήσεις των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ προσπαθούν μέσω της κυρίαρχης ιδεολογίας και αφήγησης να ενοχοποιήσουν τους «αιώνιους» φοιτητές για τα οικονομικά (και όχι μόνο) δεινά των ελληνικών πανεπιστημίων κατά τον ίδιο τρόπο που οι δημόσιοι υπάλληλοι ευθύνονταν απ’ την αρχή της κρίσης για τα δεινά ολόκληρης της κοινωνίας, επενδύοντας σε έναν συντηρητικό κοινωνικό αυτοματισμό και καλλιεργώντας το αίσθημα του ανταγωνισμού μεταξύ των υποτελών. Το λιγότερο αφελές μπορεί να χαρακτηριστεί ένα τέτοιο επιχείρημα τη στιγμή που οι ίδιες οι κυβερνήσεις τους «κούρεψαν» τα αποθεματικά των πανεπιστημίων, έχουν συρρικνώσει τη χρηματοδότηση των ΑΕΙ-ΤΕΙ και τις φοιτητικές παροχές, που στην περίπτωση των φοιτητών-τριών που ξεπερνούν τα έτη σπουδών έχουν καταργηθεί, ενώ ο καθένας και η καθεμία αντιλαμβάνεται πως τίποτα δεν κοστίζει στο κράτος  η εξέταση των όσων φοιτητών-τριών. Στην πραγματικότητα οι διαγραφές διευκολύνουν την κυβέρνηση να δικαιολογήσει τις περαιτέρω περικοπές για την παιδεία που επιθυμεί και να προωθήσει ένα σχέδιο Αθηνά 2 που θα περιορίσει ακόμη περισσότερο την δημόσια εκπαίδευση, ανοίγοντας νέα πεδία προς εκμετάλλευση για την ιδιωτική πρωτοβουλία. 

Οι διαγραφές έρχονται να προσθέσουν ένα ακόμη λιθαράκι στην πραγμάτωση του οράματός των κυβερνώντων  για το πανεπιστήμιο-θερμοκήπιο του νέου τύπου εργαζομένων που θα ενδιαφέρονται αποκλειστικά για το ατομικό τους  όφελος αδιαφορώντας για τις συλλογικές κατακτήσεις. Απαραίτητο συμπλήρωμα της νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης του πανεπιστημίου αποτελεί η αναβάθμιση των κατασταλτικών μηχανισμών  μέσω των ένστολων -πλέον- security που ενσαρκώνουν το όραμα των συντηρητικών δυνάμεων  όπως εκφράστηκε από τη θέση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για θέσπιση πανεπιστημιακής αστυνομίας και τη συνολική μετάλλαξη του Πανεπιστημίου σύμφωνα με τα πλαίσια της κυβέρνησης.

Οι διαγραφές έρχονται να εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς εντός του πανεπιστημίου εν μέσω μιας εξαντλητικής επίθεσης απ την πλευρά των κυρίαρχων προς τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, σε σημείο που μεγάλο μέρος του φοιτητικού πληθυσμού θα αναγκαστεί να διακόψει τις σπουδές του και να τσακίσει τα όνειρα και τις προσπάθειές του. Οι διαγραφές ακόμη έρχονται να προωθήσουν και θεσμικά το γενικευμένο κλίμα εντατικοποίησης που επικρατεί μέσα στις σχολές, όπου οι φοιτητές και οι φοιτήτριες τρέχουν με τον πιο αγχωτικό τρόπο να εμπλουτίσουν τον ατομικό τους φάκελο προσόντων με πιστωτικές μονάδες, παραβλέποντας την ουσία της γνώσης που την κάνει πραγματικά κοινωνικά χρήσιμη, ενώ βιάζονται να βγουν στην αγορά εργασίας που η τεράστια ανεργία των νέων την κάνει ακόμα πιο ανταγωνιστική, χωρίς συλλογικές συμβάσεις και διεκδικήσεις, με νέες μορφές ευέλικτης εργασίας και ακόμη σκληρότερης εκμετάλλευσης από την εργοδοσία. Μέσα, λοιπόν, στην όλη ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού που με έναν τρόπο έχει σημαδέψει και τη γενιά μας, καθοριστικό παράγοντα έχουν παίξει και οι κυβερνητικές φοιτητικές παρατάξεις (ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ΠΑΣΠ) που μέσω των πελατειακών τους δικτύων και της απαξίωσης της πολιτικής έχουν απογυμνώσει το πανεπιστήμιο απ την κοινωνική του διάσταση ως εστία αμφισβήτησης και πολιτικοποίησης. Έτσι γίνεται ξεκάθαρο πως με τη θέσπιση του ορίου σπουδών (ν+2) στενεύουν τα πλαίσια μέσα στα οποία οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα μπορούσαν να συμμετέχουν στις διαδικασίες του συλλόγου τους ενώ θα αδυνατούν να διαθέτουν χρόνο για την ανάπτυξη των ιδιαίτερων ανησυχιών και ενδιαφερόντων που διαμορφώνουν υποκείμενα ενεργά, πολιτικά συνειδητοποιημένα και ικανά να συμμετέχουν σε μια διαδικασία αμφισβήτησης του υπάρχοντος και οικοδόμησης του νέου.

Γυναίκα και εργάτρια, πάντοτε το εύκολο θύμα!              

Ταυτόχρονα, η έλλειψη καθαριότητας λόγω της απόλυσης των καθαριστριών  από την μία πλευρά εντείνει  την απαξίωση του δημόσιου πανεπιστημίου και από την άλλη πλευρά αποδεικνύει το καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα  (από την δολοφονική τότε επίθεση ενάντια στην Κούνεβα μέχρι και τον αγώνα των απολυμένων καθαριστριών του Υπ. Οικ.) όπου οι εργαζόμενοι/ες  όχι μόνο δεν έχουν κανένα εργασιακό δικαίωμα, αλλά ζουν και υπό τον συνεχή φόβο και τις απειλές. Μάλιστα ενώ οι καθαρίστριες είναι απολυμένες και ο χώρος του πανεπιστημίου συνεχίζει να καθαρίζεται, η κοσμητεία της σχολής αρνείται να αποκαλύψει με ποιο τρόπο γίνεται αυτό, συμβάλλοντας έτσι στην διατήρηση των  εργολαβικών σχέσεων τρομοκρατίας.

Όραμα αντί οράματος.               

 Την  ώρα, λοιπόν, που το πανεπιστήμιο δέχεται τη μεγαλύτερη επίθεση στην ιστορία του και ο νέος υπουργός Παιδείας Λοβέρδος (γνωστός για το «κυνήγι μαγισσών» στην υπόθεση των διαπομπευμένων οροθετικών γυναικών) επιλέγει να το «οχυρώνει» με ιδιωτικές εταιρίες security, εμείς καλούμαστε να προτάξουμε το αντιπαράδειγμα του Πανεπιστημίου των αναγκών και των αγώνων μας, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και να διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας στερούν. Μέσα από συλλογικούς αγώνες μαζί με όλα τα κομμάτια του πανεπιστημίου που πλήττονται, ιεραρχώντας ψηλά τη δημοκρατία και την αλληλεγγύη, οικοδομώντας πραγματική ενότητα με τους-ις εργαζόμενους-ες του πανεπιστημίου αλλά και όσες-ους πλήττονται και αγωνίζονται στο σύνολο της κοινωνίας, να δώσουμε συνολική απάντηση στην επίθεση που δεχόμαστε, να ανατρέψουμε την κυβέρνηση των μνημονίων, της εξαθλίωσης και του αυταρχισμού και να δομήσουμε στο τώρα τους πυρήνες του Πανεπιστημίου και της κοινωνίας που επιθυμούμε, σύμφωνα με τις ανάγκες των πολλών και με ένα αξιακό πλαίσιο γύρω απ την αλληλεγγύη, την πραγματική δημοκρατία, την ισότητα και την ελευθερία.

Σήμερα, ιδίως, περισσότερο από ποτέ που η Κυβέρνηση βρίσκεται σε οριακό σημείο και ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης από τους ίδιους της τους βουλευτές προκειμένου να κερδίσει λίγους μήνες παράταση, είναι η στιγμή που οφείλουμε   να δράσουμε .   Διαπιστώνοντας πως βρισκόμαστε σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή για το Πανεπιστήμιο και την κοινωνία συνολικά όπως τα γνωρίζαμε, είναι στο χέρι μας μέσα απ την αποφασιστικότητα, τις αντιστάσεις και τη δημιουργικότητα μας να ζήσουμε σε έναν κόσμο που όσο λιγότερο μοιάζει στον παλιό τόσο πιο κοντά θα μας βρίσκει στα όνειρά μας!

Αντιλαμβανόμενοι-ες ως κόμβο τη διαδικασία συγκρότησης των  Οργανισμών που συμπυκνώνουν την νεοφιλελευθεροποίηση του Πανεπιστημίου και οριστικοποιούν τις διαγραφές φοιτητών, τις απολύσεις εργαζομένων και την εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου στο σύνολό του, στοχεύουμε στη συγκρότηση ενός δυναμικού και μαζικού φοιτητικού κινήματος, δημοκρατικά και συμμετοχικά οργανωμένου, που σε σύνδεση με τους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες θα βάλει την αρχή του τέλους τους και την αρχή για τις δικές μας μέρες!