Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

Ένα κείμενο μονάχα για τα μάτια σου!


Η Αριστερή Ενότητα Φιλοσοφικής είναι μια πολιτική και συνδικαλιστική συλλογικότητα που συμμετέχει στα κοινά του πανεπιστημίου, εντασσόμενη σε μια μακροχρόνια παράδοση παρέμβασης συλλογικοτήτων κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης προς υπεράσπιση του δημόσιου, δημοκρατικού και μαζικού χαρακτήρα του.

Η ΑΡ.ΕΝ. αποτελεί μια δικτύωση αυτόνομων σχημάτων στα πανεπιστήμια ολόκληρης της
χώρας, προασπιζόμενη την ενότητα δράσης της αριστεράς απέναντι στην κοινή επίθεση που εξαπολύουν οι κυρίαρχοι. Παράλληλα, όμως, σε κάθε σχολή η ΑΡ.ΕΝ. εξειδικεύει τη δράση της ανάλογα με τα ιδιαίτερα ζητήματα του εκάστοτε κοινωνικού χώρου, μέσα από τις συμμετοχικές, αντιιεραρχικές διαδικασίες της.

Στα χρόνια της ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού και υπό το πρόσχημα της αναγκαίας πολιτικής της λιτότητας στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης, η επίθεση των κυρίαρχων στη δημόσια και δωρεάν παιδεία, αν και δεν επιχειρείται για πρώτη φορά στα χρονικά του πανεπιστημίου, αποκτά ωστόσο το πιο σκληρό και απροκάλυπτο χαρακτήρα. Η υποχρηματοδότηση της μέριμνας (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα κλπ), η υποστελέχωση (διαθεσιμότητες με στόχο την απόλυση του διοικητικού προσωπικού του πανεπιστημίου και καθηγητών), οι μαζικές συγχωνεύσεις σχολών και τμημάτων, όσο και να παρουσιάζονται ως αναγκαίο κακό στην προσπάθεια ανόρθωσης της οικονομίας και εξυγίανσης του δημόσιου τομέα από το περιττό προσωπικό, στην πραγματικότητα στοχεύουν στη μετάλλαξη όλο και περισσότερων πτυχών του πανεπιστημίου, με άξονα την εισαγωγή και την επέκταση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας (εργολαβίες, ιδιωτικά πανεπιστήμια). Προφανώς, το πνεύμα αυτής της πολιτικής εκπορεύεται από κυβερνήσεις νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας και εξωραΐζονται από ενδοπανεπιστημιακούς εκφραστές (ΔΑΠ – ΝΔΦΚ).

Το πανεπιστήμιο στην θεώρηση των κυρίαρχων είναι αντιπαραγωγικό, αφού δεν παράγει κέρδος και πρέπει να  προσαρμοστεί στους νόμους της αγοράς, προκειμένου να μη συνιστά πλέον και μέριμνα της πολιτείας, ακόμα και αν χρειαστεί να επιβληθούν δίδακτρα. Παράλληλα όμως, η επίθεση στο πανεπιστήμιο στοχεύει στην διαιώνιση κι επέκταση της κυρίαρχης ιδεολογίας μέσω της πειθάρχησης και της καταστολής αλλά και της προώθησης του ατομικού δρόμου και του ανταγωνισμού (διαγραφές, ν+2, πειθαρχικά συμβούλια, σεκιούριτι) ενώ η διοίκησή του αυταρχικοποιείται με τον αποκλεισμό των φοιτητών-ριων απ’ αυτήν και τη δημιουργία συγκεντρωτικών οργάνων, με τη συμμετοχή εξωπανεπιστημιακών τεχνοκρατών (νέοι Οργανισμοί, συμβούλιο ιδρύματος). Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν και η ίδια η ουσία της γνώσης γίνεται αντιληπτή μόνο με όρους αποδοτικότητας σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς ενώ θεωρείται αναλώσιμη (προγράμματα δια βίου μάθησης). 

Αντίθετα, η ΑΡ.ΕΝ ως μια συλλογικότητα που ζει εντός του χώρου του πανεπιστημίου θέλει, όχι μόνο να αντισταθεί στην επίθεση αυτή, αλλά και να οραματιστεί και να δημιουργήσει το πανεπιστήμιο των ονείρων και των αναγκών μας. Ένα πανεπιστήμιο που θα αναγνωρίζει το δικαίωμα σπουδών σε όλους και όλες και θα τους-ις παρέχει τις υλικές προϋποθέσεις γι’ αυτές. Το πανεπιστήμιο εκτός από χώρος σπουδών είναι και χώρος κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησης. Γι’ αυτό ακριβώς και επιλέγουμε να δημιουργούμε χώρους αυτοοργάνωσης και συμμετοχής στην καθημερίνοτητά μας. Ενάντια στην ατομικιστική και εργαλειακή αντίληψη του τριπτύχου σχολείο – πανεπιστήμιο - δουλειά θέλουμε μια σχολή με εγχειρήματα αλληλεγγύης, με πολιτιστικά δρώμενα και φυσικά με μια ζωντανή δημόσια σφαίρα. Ένα τέτοιο πανεπιστήμιο θα διοικείται με οριζόντιες διαδικασίες από κοινού φοιτητών, καθηγητών και εργαζομένων, εμβαθύνοντας έτσι σε δημοκρατία. Οι απαξιωμένες γενικές συνελεύσεις που αποτυγχάνουν να εμπνεύσουν τους φοιτητές και τις φοιτήτριες πρέπει να αποκτήσουν νέο νόημα, να εκδημοκρατιστούν, να κάνουν εμάς τους ίδιους πρωταγωνιστές. Οι συλλογικότητες είναι αναγκαίο να παρεμβαίνουν στα κοινά και να ανοίγουν πολιτικά ζητήματα, παρόλα αυτά η αντίληψη ότι οι συλλογικότητες έχουν μια θέση ισχύος στις συνελεύσεις σε σχέση με τους ανένταχτους φοιτητές είναι βλαπτική.

Ως συλλογικότητα που πολιτικοποιεί τους ανθρώπους της όχι στο χρονικό ορίζοντα μερικών ετών (όσων διαρκεί η φοίτηση) αλλά με στόχο τη δημιουργία ενός ανθρωπότυπου εναλλακτικού προς το κυρίαρχο υπόδειγμα, για μας η γνώση είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις κοινωνικές διεργασίες και τα υποκείμενα που την (ανα)παράγουν, συνεπώς στοχεύουμε και σε μία οργάνωση της εργασίας, κόντρα στην εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, σύμφωνα με τις ανάγκες τις κοινωνικής πλειοψηφίας (πχ κολεκτίβες νέων επιστημόνων). Νοιαζόμαστε και συμμετέχουμε έμπρακτα σε κάθε αναδυόμενο κοινωνικό εγχείρημα, βρισκόμαστε σε άμεση σύνδεση με τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα έξω από το πανεπιστήμιο, στις γειτονιές μας και στην πόλη μας (βλ. δίκτυα αλληλεγγύης, κοινωνικά ιατρεία, παντοπωλεία, αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι κλπ). Τα παραπάνω εγχειρήματα κι η ανάμειξή μας σε αυτά δε θα πρέπει να ιδωθεί μονοδιάστατα ως μια πρακτική απάντηση στα καθημερινά μας προβλήματα αλλά αποσκοπεί, επιπλέον, στη δημιουργία στο εδώ και στο τώρα δομών αντιπαραθετικών στο κυρίαρχο πρότυπο οργάνωσης, στον καταναλωτισμό και την εμπορευματοποίηση, αποσκοπεί στο ζωντάνεμα των σχολών και των γειτονιών μας σε μια εποχή οικονομικής και ψυχολογικής εξαθλίωσης και ιδιώτευσης.

Σε μια τέτοια εποχή παρατηρούμε και την ραγδαία αύξηση των νεοναζιστικών φαινομένων (δολοφονία Π.Φύσσα, προγκρόμ εναντίον μεταναστών)  με κύριο εκφραστή τους την Χρυσή Αυγή, παράλληλα με την εφαρμογή μιας ακροδεξιάς κυβερνητικής ατζέντας (κέντρα κράτησης μεταναστών, επιστρατεύσεις εργαζομένων, επίθεση σε δικαιώματα και ελευθερίες ), η οποία ενισχύει αυτά τα φαινόμενα. Ακόμα και οι ¨προσπάθειες¨ της Κυβέρνησης για έναν ¨κρατικό αντιφασισμό¨ (αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, ποινικές διώξεις Χρυσαυγιτών) αποτελούν ένα πυροτέχνημα και δεν λαμβάνουν ουσιαστική δράση για την αντιμετώπιση της πολιτικής ουσίας του φαινομένου. Ως  Αριστερή Ενότητα μέσα από κινηματικές δράσεις (ακτιβισμοί, συμμετοχή στο αντιρατσιστικό Φεστιβάλ και το Στέκι μεταναστών), φέρνοντας στην ορατότητα τα ζητήματα αυτά και ορθώνοντας κοινωνικές αντιστάσεις, είμαστε αλληλέγγυοι/ες και προσπαθούμε να ανατρέψουμε την υπάρχουσα συγκυρία μέσα από ένα μαζικό και κοινωνικό αντιφασιστικό κίνημα. Οραματιζόμαστε μια κοινωνία ισότητας, χωρίς ιδεολογικοποιημένα σύνορα, ξεπερνώντας κάθε μορφή διακρίσεων.

Υπό αυτό το πρίσμα, δεν θα πρέπει να θεωρούνται και τα έμφυλα ζητήματα ως δευτερεύουσες αντιθέσεις, ιδιαίτερα μετά τις ομοφοβικές και τρανσφοβικές επιθέσεις στο κέντρο της Αθήνας και αλλού. Η ΑΡ.ΕΝ. θέλοντας να υπερβεί τα καθιερωμένα πατριαρχικά πρότυπα και τον έμφυλο καταμερισμό των ρόλων, έχοντας ενσωματώσει στην ταυτότητα μας τον αντισεξισμό, παλεύει για τις διεκδικήσεις της lgbtqi κοινότητας και για την φεμινιστική  χειραφέτηση .

Η Αριστερή Ενότητα δομείται έτσι ως μία ανοιχτή συλλογικότητα που συμμετέχει στους αγώνες της γενιάς μας, αλλά και τους μεγάλους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες, που συνδέεται οργανικά με τα κινήματα και την ριζοσπαστική αριστερά, που μέσω ενός έντονου κοινωνικού πειραματισμού, συνεχίζουμε να διαμορφωνόμαστε, να εμπλουτιζόμαστε και να διαλεγόμαστε. Επιδιώκουμε τη συνολική ανατροπή των πολιτικών που εφαρμόζονται και παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας, να δημιουργήσουμε ένα διαφορετικό πανεπιστήμιο που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας και μια κοινωνία ισότητας, πραγματικής δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης.  

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ