Κινητοποιήσεις-αποφάσεις Γ.Σ.-αποτελέσματα

Ανοιχτό Αγωνιστικό Πλαίσιο ΑΡΕΝ-ΕΑΑΚ: 225

ΜΑΣ: 154

Πορεία-Αγωνιστικές Κινήσεις: 30

Λευκά: 0

·        Κλειστή σχολή την Πέμπτη 28/2 και συμμετοχή του φοιτητικού μας συλλόγου  στην πανελλαδική συγκέντρωση των καθηγητών και των φοιτητών των ΤΕΙ στις 13:00 έξω από το υπουργείο παιδείας

·         Συμμετοχή του φοιτητικού μας συλλόγου στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο το Σάββατο 2 Μάρτη στις 12:00 στα Προπύλαια

·         Νέα γενική συνέλευση την Τετάρτη 6/3 στις 12 στην aula

πλαίσιο Αριστερής Ενότητας: ΑΡΕΝ

Πλαίσιο Αριστερής Ενότητας Φιλοσοφικής στη ΓΣ της 27ης Φλεβάρη

Ενώ οι φοιτητές και οι φοιτήτριες διανύουν μια από τις πιο καταπιεστικές περιόδους στη διάρκεια των φοιτητικών σπουδών -την εξεταστική- το Υπουργείο Παιδείας αναγγέλλει το πάνσοφο σχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση με την κυνική ονομασία «Αθηνά». Σύμφωνα με το σχέδιο «Αθηνά» 156 τμήματα καταργούνται από τις συγχωνεύσεις (ναι, κάποια από αυτά είναι τα «άχρηστα» τμήματα όπως τα αποκαλούν σήμερα αυτοί που τα έφτιαξαν χθες για να εξυπηρετήσουν πελατειακές σχέσεις και τοπικά συμφέροντα) ενώ κατά 15.000 μειώνονται οι εισακτέοι/ες. Το σχέδιο του Υπ. Παιδείας δε θα μπορούσε να αφήσει ανέπαφη τη Φιλοσοφική Σχολή, μιας και το πεδίο των ανθρωπιστικών σπουδών βρίσκεται στο στόχαστρο των κυρίαρχων, ως η κορώνα των αντιπαραγωγικών -με όρους αγοράς- γνωστικών αντικειμένων. Έτσι προβλέπεται η συγχώνευση των 5 ξενόγλωσσων τμημάτων (Αγγλικό, Γαλλικό, Γερμανικό, Ισπανικό, Ιταλικό) σε 1 ενιαίο τμήμα 5 κατευθύνσεων(!), καθώς και η συγχώνευση του τμήματος «Σλαβικών Σπουδών» με το τμήμα «Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών». Η απόφαση αυτή είναι ξεκάθαρο πως δε χαίρει κανενός ακαδημαϊκού κριτηρίου, καθώς οι σπουδές και τα πτυχία υποβαθμίζονται περαιτέρω (οι απόφοιτοι/ες αυτών των ενιαίων τμημάτων θα αποκτούν επάρκεια σε μία γλώσσα αλλά καμία ειδίκευση σε σχέση με τη γλωσσολογία, τη λογοτεχνία, τον πολιτισμό κλπ.), οι εισακτέοι/ες θα μειωθούν κατά πολύ, κάτι που θα αποτελέσει υποτίμηση συνολικά των σχολών, ενώ πολλοί/ές καθηγητές/ριες θα απολυθούν.

Οι συγχωνεύσεις τμημάτων που δεν συγκροτούν ενιαίο γνωστικό αντικείμενο, με την παράλληλη πρόβλεψη κατευθύνσεων, προετοιμάζει τον δρόμο για τους κύκλους σπουδών και το σπάσιμο των ενιαίων πτυχίων, με δυνατότητα παροχής τίτλων σπουδών στα 2 ή 3 χρόνια, εξατομίκευση των πτυχίων και υποχώρηση των ενιαίων επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτό. Η βίαιη δημιουργία σχολών, ακόμα και μονοτμηματικών, επιτρέπει νομικά την χορήγηση μεταπτυχιακού και αποτελεί απαραίτητη συνθήκη για το σπάσιμο των πτυχίων σε κύκλους και την μετέπειτα εισαγωγή διδάκτρων. Σε αυτό το πλαίσιο εξυπηρετείτε η όξυνση των ταξικών διαχωρισμών στην εκπαίδευση, μέσω και τις δημιουργίας πτυχίων διαφορετικών ταχυτήτων, κέντρων κατάρτισης και αριστείας. Επιπλέον, η επιστημονική και τεχνολογική εκπαίδευση, η έρευνα και η καινοτομία δεν μπορούν να προωθούνται ελεύθερα όταν είναι σε σύνδεση με την αγορά, καθώς αυτή θέτει όρια και ενισχύει ή όχι ανάλογα με τα κριτήρια κέρδους που μπορεί να προσφέρει κάθε επιστήμη.

Μήτρα του σχεδίου είναι η ίδια η αντίληψη των κυρίαρχων για το ρόλο της τριτοβάθμιας, η οποία αντιμετωπίζει τη γνώση ως δεξιότητες, τα πανεπιστήμια ως κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης που παράγουν και εκπαιδεύουν «δια βίου», εξειδικευμένους, φθηνούς, ευέλικτους και χωρίς δικαιώματα μελλοντικούς εργαζόμενους προς την αγορά, και  που ερευνούν τους μελλοντικούς τρόπους άντλησης κέδρους, ενώ παράλληλα θεωρεί και τα ίδια ως πεδίο αγοράς.

Ο στόχος της τρικομματικής κυβέρνησης με το σχέδιο «Αθηνά» αλλά και συνολικά με το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου στηρίζεται σε δύο πυλώνες. Από τη μία είναι ο περιορισμός της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων, αφού η κυβέρνηση έχει αδειάσει τα αποθεματικά των πανεπιστημίων μέσω του PSI,  καθώς και η εμπέδωση του νεοφιλελεύθερου δόγματος της ιδιωτικοποίησης οποιασδήποτε κοινωνικής παροχής-το σχέδιο αυτό άλλωστε δεν είναι ξεκομμένο από τον περιορισμό σε σίτηση, στέγαση, συγγράματα ούτε από τις εξαγγελίες περί διδάκτρων. Από την άλλη, βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο πάρθηκαν οι αποφάσεις για τη συγχώνευση-κατάργηση τμημάτων χωρίς καμία διαβούλευση με την πανεπιστημιακή κοινότητα, τον τρόπο με τον οποίο έγινε η εκλογή των συμβουλίων διοίκησης (μέσω διαδικτύου!) αφού δεν είχαν καμία νομιμοποίηση από τον κόσμο του πανεπιστημίου αλλά και την ουσία του νόμου που διαγράφει φοιτητές/ριες (άραγε τι κοστίζουν αυτοί οι «αιώνιοι φοιτητές»;), που ορίζει ως μέγιστη διάρκεια σπουδών το ν+2, που καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο, που καταργεί τα συλλογικά όργανα των φοιτητών/ριών αλλά και των καθηγητών/ριών και εισάγει ένα εξωπανεπιστημιακό συμβούλιο διοίκησης, γίνεται ξεκάθαρο πως το πανεπιστήμιο αποκτά ένα ακόμα πιο αυταρχικό μοντέλο, με έντονο το στοιχείο της εντατικοποίησης, σε μια προσπάθεια διαμόρφωσης του σύγχρονου εργαζόμενου, που αν έχει την τύχη να εργαστεί, δε θα έχει κανένα κατοχυρωμένο δικαίωμα, θα εργάζεται ακόμη περισσότερες ώρες για όλο και λιγότερα χρήματα και γενικά θα είναι πιο σκληρά και πιο εύκολα εκμεταλλευόμενος. Κοινή συνισταμένη, λοιπόν, είναι πως πρόθεση της κυβέρνησης είναι η κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας όπως τη γνωρίζαμε, αφού αυτός είναι ο μονόδρομος όταν υποτιμάται το δημόσιο πανεπιστήμιο μέσω της εκπαιδευτικήςμεταρρύθμισης, όταν τα ιδιωτικά κολλέγια αποκτούν κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα (ίσα με τα δημόσια), ενώ η ανεργία στη νεολαία αγγίζει το 60%.

Αυτό το σχέδιο, βέβαια, για την τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι ξεκομμένο από την πολιτική που εφαρμόζεται τα τελευταία 3 χρόνια από τις κυβερνήσεις των μνημονίων. Μέσα σε αυτό το διάστημα οι μισθοί έχουν φτάσει πέρα από το όριο της εξαθλίωσης, η ανεργία και η επισφαλής εργασίας αποτελούν καθεστώς τρομοκρατίας για τη νεολαία, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα καταργούνται με διατάγματα νομοθετικού περιεχομένου, δημόσια αγαθά ιδιωτικοποιούνται και γενικά επιτελείται μια σφοδρή επίθεση ενάντια στον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία. Το κράτος δεν ενσωματώνει πλέον κανένα αίτημα των υποτελών τάξεων ενώ όποιος/α τολμάει και αντιστέκεται καταστέλλεται άγρια όπως μαρτυρούν οι βασανισμοί από τη μεριά της αστυνομίας, οι εκατοντάδες συλλήψεις μετά από κάθε κινητοποίηση, οι επιτάξεις εργαζομένων που αποφασίζουν να απεργήσουν για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, οι επιθέσεις σε καταλήψεις και ελεύθερους κοινωνικούς χώρους, η καταπάτηση του ασύλου στην ΑΣΟΕΕ και το ΑΠΘ, που σε συνδυασμό με τη φασιστική απειλή συμπληρώνουν το κάδρο της κρατικής τρομοκρατίας, του αυταρχισμού, της έκτακτης ανάγκης.

Εμείς από τη μεριά μας δεν είμαστε διατεθειμένες/οι να αφήσουμε την κυβέρνηση να υλοποιήσει το πρόγραμμά της τόσο σε σχέση με το πανεπιστήμιο όσο και συνολικά στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Αναγκαία προϋπόθεση για τον αγώνα αυτόν αποτελούν οι συλλογικές μας διαδικασίες και η σύνδεση με τα διάφορα κοινωνικά κινήματα και με τους εργαζόμενους/ες που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις καθώς οι μαζικοί κοινωνικοί αγώνες είναι ο μόνος δρόμος για την ανατροπή. Παράλληλα θα πρέπει να φτιάξουμε αυτές τι δομές εντός των φοιτητικών συλλόγων που θα εμπλέκουν άμεσα το φοιτητικό σώμα στην αντίσταση, την αλληλεγγύη, την αυτοργάνωση ενώ θα δίνουν τον αναγκαίο χώρο (αλλά και έμπρακτο παράδειγμα) για να ανοίξει η κουβέντα για το πανεπιστήμιο και την κοινωνία που οραματιζόμαστε, αυτήν των κοινωνικών αναγκών και της δικαιοσύνης.

Αποφασίζουμε:

·        Συγκρότηση πρωτοβουλίας-κοινής συνέλευσης φοιτητών-καθηγητών-εργαζομένων Φιλοσοφικής

·        Κλειστή σχολή την Πέμπτη 28/2 και συμμετοχή του φοιτητικού μας συλλόγου  στην πανελλαδική συγκέντρωση των καθηγητών και των φοιτητών των ΤΕΙ στις 13:00 έξω από το υπουργείο παιδείας

·        Συμμετοχή του φοιτητικού μας συλλόγου στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο το Σάββατο 2 Μάρτη στις 12:00 στα Προπύλαια

ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΩΝ ΔΙΑ… ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ!

 Φαίνεται πως η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ προτιμούν να ανταλλάσουν ραβασάκια με τον υπουργό παιδείας παρά να συμμετέχουν και να τοποθετούνται στις Γενικές Συνελεύσεις του συλλόγου. Μετά απ’ τη μαζικότατη συνέλευση-εκδήλωση φοιτητών και καθηγητών για το σχέδιο ΑΘΗΝΑ  που πραγματοποιήθηκε στην AULA 24/2 φάνηκε ξεκάθαρα ότι οι φοιτητές θέλουν όχι μόνο να ενημερωθούν αλλά και να αποφασίσουν για τις μεταρρυθμίσεις του πανεπιστημίου μέσα απ τις δικές τους συλλογικές διαδικασίες. Στη πρόταση των αριστερών παρατάξεων και σχημάτων να γίνει Γενική Συνέλευση στις 27/2 η ΠΑΣΠ-ΔΑΠ θεώρησαν προτιμότερο να σταλθεί επιστολή στον υπουργό παιδείας ώστε να τον παρακαλέσουμε να εξαιρεθεί απ το νομοσχέδιο η φιλοσοφική(!), αφού οι μεταρρυθμίσεις που την αφορούν δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο σκοπό!!

Θέλουμε να "θυμίσουμε" στις φοιτητικές παρατάξεις της κυβέρνησης ότι ο σκοπός είναι ένας: η εξαφάνιση του δωρεάν και δημόσιου πανεπιστημίου και η μετάλλαξή του σε φροντιστήριο με πιστοποιητικά, η πλήρης υποτίμησή του, η εξίσωση των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων με αυτά των ιδιωτικών κολεγίων της αγοράς και των ΙΕΚ και γενικά η υπαγωγή της εκπαίδευσης στις ανάγκες και τα συμφέροντα της αγοράς. Με τα παρακάλια και την αλληλογραφία ποτέ κανένας αγώνας δε νίκησε ούτε θα περιμένουμε έλεος απ΄τους υπουργούς της μνημονιακής κυβέρνησης, την πολιτική των οποίων η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ στηρίζουν όλο αυτό το διάστημα. Εμείς την ενότητα μας απέναντι στην επίθεση του πανεπιστημίου θέλουμε να τη δείξουμε μέσα από μαζικές και δημοκρατικές διαδικασίες, στους δρόμους και όχι με ψευτοεπιστολές.

Καταγγέλουμε την απαράδεκτη πολιτική επιλογή της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ να μη συμμετέχουν και να υπονομεύουν κάθε συλλογική διαδικασία, καθώς δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και αρκούνται σε μοιράσματα σημειώσεων και διοργάνωση πανηγυριών υποκουλτούρας, όταν ολόκληρη η κοινωνία βρίσκεται στα όρια της εξαθλίωσης, εξαιτίας της πολιτικής που επιβάλλεται από τα πολιτικά τους κέντρα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ). Οι αντιδραστικές δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού στα πανεπιστήμια καλά θα κάνουν να σταματήσουν να μπλοκάρουν τις διαδικασίες του φοιτητικού συλλόγου και να γράφουνε «μεσοβέζικα» γράμματα σ όσους θέλουν να μας εξοντώσουν. Να τελειώνουμε με τους πολιτικούς εκφραστές της εξαθλίωσης και του αυταρχισμού, εντός και εκτός των σχολών! Έχει έρθει η ώρα για τις δικές μας μέρες, αρκεί να την αδράξουμε... 

όλες και όλοι την τετάρτη στις 12:00 στη ΓΣ

Όταν η δημοκρατία χάνει την ουσία της θυμάται τις γιορτές της

Ομολογούμε ότι μας ήταν εξαρχής κάπως δύσκολο να πιστέψουμε ότι ο κοσμήτορας, ο ίδιος άνθρωπος που έπαιξε καθοριστικό ρόλο για τις διώξεις στην υπόθεση των 300 μεταναστών, έγινε ξαφνικά θεματοφύλακας της κοινωνικής χειραφέτησης και τιμά την εξέγερση των φοιτητών της νομικής πριν από 40 χρόνια. Πάλι καλά που βγήκε η ανακοίνωση για το ηλεκτρολογικό πρόβλημα και οι σχέσεις  συμβιβάστηκαν κάπως καλύτερα με την πραγματικότητα.

Δε θα ξαναπούμε για άλλη μία φορά ότι η εξέγερση της νομικής και του πολυτεχνείου είναι επίκαιρη. Δε θα πούμε για άλλη μια φορά τετριμμένες κουβέντες, που παρά το ότι συνιστούν αλήθεια, έχουν πλέον γίνει υπερασπίσιμες ακόμη και από τον κάθε κοσμήτορα.

Το μόνο που νιώθουμε την ανάγκη να θυμίσουμε είναι ότι κάθε φορά που η δημοκρατία στρέφεται ενάντια στους πολίτες της, κάθε φορά που αίρει τον εαυτό της, θυμάται τις γιορτές της. Το καθεστώς που επιστρατεύει εργαζόμενους, δολοφονεί μετανάστες, βασανίζει και μετά κάνει photoshop  προσπαθεί να μας πείσει ότι έχει την παραμικρή σχέση με τον αγώνα των φοιτητών.

Η αλήθεια όμως είναι ότι σαν σήμερα, το 1973, κατελήφθη η νομική. Σαν σήμερα, το 1973, πολλοί λέγανε «έλα μωρέ δεν γίνεται τίποτα, ο λαός έχει συμβιβαστεί και δεν πρόκειται να εξεγερθεί». Σαν σήμερα, το 1973, κάποιοι έλεγαν ότι αυτές οι μέθοδοι είναι ντουφεκιές στον αέρα και χρειάζονται πιο δυναμικά μέσα. Σαν σήμερα, το 1973, κάποιοι επέμειναν ότι η εξέγερση είναι εφικτή, ότι θα την κάνουν οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι που τώρα μοιάζουν τελείως παραιτημένοι, και ότι θα την κάνουν με τρόπους προσιτούς στους ίδιους. Αυτούς τους τελευταίους τους πήρε 9 μήνες για να δικαιωθούν.

Ένα πανό που απλά γράφει «Ελευθερία» ίσως να μας θυμίσει κάτι από όλα αυτά. Βέβαια μόλις πληροφορηθήκαμε ότι το κατέβασαν. Ευτυχώς. Για μια στιγμή κοντέψαμε να πιστέψουμε ότι όλοι αυτοί έχουν κάποια σχέση με την υπόθεση της ελευθερίας. Πάλι καλά βραδιάτικα…

πηγή: aren ilegal

Από τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στον Μάλκολμ Χ

Η «έκρηξη» του 1968 και ο επαναστατικός του χαρακτήρας είχε να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τη «συνάντηση» διαφορετικών κινημάτων και αγώνων, μέσα από την οποία απέκτησαν έναν πολιτικό, ριζοσπαστικό χαρακτήρα. Ισχυρός παράγοντας αυτού του εκρηκτικού μείγματος ήταν το κίνημα των μαύρων στις ΗΠΑ.

Το κίνημα αυτό μετρούσε χρόνια ιστορίας, διαφορετικών μορφών πάλης και εμπειριών για τους μαύρους και τους λευκούς αντιρατσιστές αγωνιστές μέχρι να φτάσει στη ριζοσπαστική στροφή και το ξέσπασμα του 1968.

Οι ρίζες του βρίσκονται στα γεγονότα του Μοντγκόμερι το 1955. Η Αφροαμερικανή Ρόζα Παρκς αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της στο λεωφορείο σε ένα λευκό επιβάτη και συνελήφθη από την αστυνομία. Η σύλληψή της πυροδότησε ένα καθολικό μποϊκοτάζ των λεωφορείων από τον μαύρο πληθυσμό, το οποίο παρά τις απειλές και τις επιθέσεις ρατσιστών και αστυνομίας άντεξε 13 μήνες και πέτυχε την κατάργηση του φυλετικού διαχωρισμού στις θέσεις των λεωφορείων. Αυτή η πρώτη νίκη των Αφροαμερικανών αποτέλεσε ουσιαστικά τη γέννηση του «Κινήματος για τα Πολιτικά Δικαιώματα».

Τα επόμενα χρόνια οι προσπάθειες των μαύρων, μεμονωμένα, να καταργήσουν τους διαχωρισμούς στην πράξη συνάντησαν την αντίδραση των λευκών του Νότου. Ανασυγκροτημένες συμμορίες της Κου-Κλουξ-Κλαν και Συμβούλια Λευκών Κατοίκων πραγματοποιούσαν επιθέσεις σε μαύρους και κινητοποιούσαν τον λευκό πληθυσμό υπέρ της ρατσιστικής νομοθεσίας των Νοτίων Πολιτειών.
Για πολλούς Αφροαμερικανούς γινόταν ξεκάθαρο ότι χρειαζόταν η μαζική τους δράση για να καταργήσουν τις διακρίσεις. Ξεκινώντας από μια διαμαρτυρία σε ένα εστιατόριο από 4 μαύρους φοιτητές το 1960, ένα κίνημα «καθιστικών διαμαρτυριών» σε δημόσιους χώρους εξαπλώθηκε σε ολόκληρο το Νότο. 50.000 μαύροι φοιτητές συμμετείχαν στο κίνημα μέσα σ’ ένα μήνα.
Μέσα από καταλήψεις δημόσιων χώρων, πορείες, «διαδρομές ελευθερίας» (με λεωφορεία γεμάτα μαύρους και λευκούς αντιρατσιστές), τις προσπάθειες για εγγραφή Αφροαμερικανών στους εκλογικούς καταλόγους που αντιμετωπίζονταν από την άγρια καταστολή της τοπικής αστυνομίας, το Κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα ερχόταν στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής και κέρδιζε τη συμπάθεια της κοινής γνώμης στο Βορρά.

Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
Κορυφαία στιγμή του κινήματος ήταν η διάσημη τεράστια πορεία στην Ουάσινγκτον, τον Αύγουστο του 1963, όπου ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ εκφώνησε σε παγκόσμια τηλεοπτική μετάδοση τον περίφημο λόγο I have a dream…
Όμως παρά τον ενθουσιασμό, η πορεία στην Ουάσινγκτον θα αποδείκνυε τα όρια της πολιτικής των ηγετών του κινήματος. Μέχρι τότε, κυρίαρχη επιλογή ήταν η πολιτική της «μη βίας» την οποία κήρυττε ο Λούθερ Κινγκ, ένας μαύρος ιερέας που αναδείχθηκε στο μποϊκοτάζ του Μοντγκόμερι. Ο Κινγκ δήλωνε διαρκώς πως δεν είναι ριζοσπάστης και διατηρούσε πολύ καλές σχέσεις με τον Λευκό Οίκο και τον πρόεδρο Κένεντι. Στόχος του ήταν να πείσουν το Δημοκρατικό Κόμμα να ψηφίσει την κατάργηση των ρατσιστικών νόμων. Γι’ αυτό απέφευγαν κάθε κριτική στο Δημοκρατικό Κόμμα θεωρώντας ότι οποιαδήποτε ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος θα τρόμαζε την ηγεσία του. Όμως ενώ οι ηγέτες του κινήματος έκαναν συμβιβασμούς για να μη διαταραχθεί η ενότητα με τους Δημοκρατικούς, ο Κένεντι τους άφηνε απροστάτευτους απέναντι στις ρατσιστικές επιθέσεις για να μη χάσει την επιρροή του στους λευκούς ψηφοφόρους του Νότου.

Ένας άλλος ηγέτης του μαύρου κινήματος, ο Μάλκολμ Χ, χαρακτήρισε την πορεία «φάρσα της Ουάσινγκτον». Ο ίδιος ήταν πρώην μέλος του Έθνους του Ισλάμ, μιας μουσουλμανικής οργάνωσης που εξέφραζε έναν αυστηρά ηθικό μαύρο εθνικισμό. Ένα ταξίδι του όμως στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή όπου αναπτύσσονταν τα αντιιμπεριαλιστικά, απελευθερωτικά κινήματα τον έκανε να αντιληφθεί ότι η πάλη για την απελευθέρωση των μαύρων ήταν δεμένη με την παγκόσμια αντιιμπεριαλιστική πάλη. Η αγανάκτηση από τη στάση των Δημοκρατικών και η συνεχιζόμενη πάλη του Απελευθερωτικού Μετώπου στο Βιετνάμ έκαναν αυτές τις ιδέες του Μάλκολμ Χ όλο και πιο δημοφιλείς στους Αφροαμερικανούς αγωνιστές.

Σταθμό στη ρήξη του κινήματος με τη λογική της «μετριοπάθειας» στο όνομα μιας συμμαχίας με τους Δημοκρατικούς αποτέλεσε το συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος στην Ατλάντα. Αγωνιστές της «Φοιτητικής Μη Βίαιης Συντονιστικής Επιτροπής» (SNCC) επιχείρησαν να εκλέξουν μαύρους αντιπροσώπους από τον βαθιά συντηρητικό Μισισιπή για το συνέδριο. Ο πρόεδρος Τζόνσον αρνήθηκε να δεχτεί τους Αφροαμερικανούς συνέδρους και διέλυσε τη συγκέντρωσή τους με την αστυνομία. Κάθε αυταπάτη είχε πλέον διαλυθεί. Με τα λόγια των ηγετών της SNCC: «Η διαχωριστική ανάμεσα στην κεντρική κυβέρνηση και τις πολιτειακές κυβερνήσεις που χρησιμοποιούσαμε για να χτίσουμε το κίνημα είχε διαλυθεί. Τώρα η αντιπαράθεση ήταν ανάμεσα στο λαό και τόσο τις πολιτειακές όσο και την κεντρική κυβέρνηση». «Μετά τα γεγονότα στην Ατλάντα, ο αγώνας μας δεν ήταν πια για τα πολιτικά δικαιώματα, αλλά για την απελευθέρωσή μας».

Η μαζικότητα του κινήματος και η συμπαράσταση που συγκέντρωνε υποχρέωσαν τον πρόεδρο Τζόνσον να ψηφίσει το νόμο για τα πολιτικά δικαιώματα και να κατοχυρώσει το δικαίωμα ψήφου για τους Αφροαμερικανούς.

Μάλκολμ Χ
και «Μαύρη Δύναμη» 

Όλες αυτές οι εμπειρίες έστρεφαν το κίνημα αριστερά. Το «Κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα» έδινε τη θέση του στο ανερχόμενο ορμητικό κίνημα της «Μαύρης Δύναμης» («Black Power»). Ο Μάλκολμ Χ είχε καθοριστική συμβολή σε αυτή τη ριζοσπαστικοποίηση. Στις ομιλίες του επιτιθόταν στους Δημοκρατικούς και το αμερικανικό πολιτικό σύστημα συνολικά. Κατήγγειλε την υποκρισία των φιλελεύθερων του Βορρά που έδειχναν με αγανάκτηση τον ρατσιστικό Νότο, ενώ στις πόλεις τους οι μαύροι ζούσαν εξαθλιωμένοι στα γκέτο. Στις ομιλίες του συνέδεε την αντιρατσιστική πάλη με την αντιιμπεριαλιστική: «Η εξέγερση των μαύρων δεν είναι μια φυλετική διαμάχη μεταξύ μαύρων και λευκών. Είναι κομμάτι της παγκόσμιας εξέγερσης που ζούμε σήμερα, της εξέγερσης των καταπιεσμένων ενάντια στους καταπιεστές τους». Απέναντι στις ρατσιστικές επιθέσεις και την αστυνομική βία ο Μάλκολμ Χ δεν απαντούσε με τη «μη βία», αλλά με την αυτοάμυνα και την προτροπή για απελευθέρωση των μαύρων «με οποιοδήποτε μέσο» («by any means necessary»). Το κάλεσμά του ήταν για επαναστατική δράση, για το χτίσιμο μιας νέας κοινωνίας. Ο Μάλκολμ Χ δολοφονήθηκε το Φλεβάρη του 1965. Αλλά η δολοφονία του δεν μπορούσε να ανακόψει τη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος των Αφροαμερικανών. Ο ίδιος ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ζώντας με τη φτώχεια των μαύρων του Βορρά -όπου κάθε απόπειρά του για κινητοποίηση συναντούσε την εχθρότητα των Δημοκρατικών- και την άνοδο του αντιπολεμικού κινήματος στράφηκε αριστερά.
Τον Απρίλη του 1967, στην Εκκλησία του Ριβερσάιντ ο Κινγκ έβγαλε ένα λόγο κατά του πολέμου στο Βιετνάμ «…βλέπουμε στην τηλεόραση μαύρους και λευκούς νέους να σκοτώνουν και να πεθαίνουν μαζί για ένα έθνος που δεν μπόρεσε να τους βάλει να καθίσουν στο σχολείο μαζί. Τους βλέπουμε σε μια βάρβαρη αλληλεγγύη να καίνε τις καλύβες ενός φτωχού χωριού, αλλά συνειδητοποιούμε ότι δε θα ζήσουν ποτέ στην ίδια γειτονιά στο Ντιτρόιτ…Δε θα μπορούσα να σιγήσω μπροστά σε μια τόσο σκληρή χειραγώγηση των φτωχών». Το κίνημα των μαύρων ταυτιζόταν με το αντιπολεμικό κίνημα. Ο διάσημος Αφροαμερικανός πυγμάχος Μοχάμεντ Άλι εξέφρασε τη «συνάντηση» των κινημάτων με την άρνησή του να υπηρετήσει. «Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους Βιετναμέζους. Κανένας Βιετκόνγκ δεν με αποκάλεσε ποτέ νέγρο».

Το επιθετικό σύνθημα της «Μαύρης Δύναμης» ξεσήκωνε και τους Αφροαμερικανούς εργάτες του Βορρά. Πιο χαρακτηριστική ήταν η εξέγερση του Ντιτρόιτ τον Ιούλιο του 1967. Με αφορμή την έφοδο της αστυνομίας σε ένα παράνομο μπαρ και τη σύλληψη των 82 θαμώνων, 10.000 κάτοικοι της περιοχής κατέβηκαν στους δρόμους και συγκρούστηκαν με την αστυνομία. Η εξέγερση κράτησε μια βδομάδα, στη διάρκεια της οποίας είχε δημιουργηθεί μια «απελευθερωμένη ζώνη» όπου μαύροι και λευκοί, σύμφωνα με τις περιγραφές, «ανέμελοι μπαινόβγαιναν στα μαγαζιά, έπαιρναν ό,τι ήθελαν, γελούσαν, αστειεύονταν, νέοι άνθρωποι χόρευαν ανάμεσα στις φλόγες…». Ο γερουσιαστής του Δημοκρατικού Κόμματος που πήγε να «μιλήσει» στους εξεγερμένους φυγαδεύτηκε ανάμεσα σε αποδοκιμασίες και μια «βροχή» από μπουκάλια. Χρειάστηκε η κυβέρνηση να στείλει το στρατό στο Ντιτρόιτ και να καταπνίξει την εξέγερση μετά από σκληρές μάχες που κόστισαν 7.200 συλλήψεις και 43 νεκρούς.
Η εξέγερση του Ντιτρόιτ όξυνε την αντιπαράθεση των Αφροαμερικανών με το σύστημα. Ο Λούθερ Κινγκ δήλωνε σε μια συγκέντρωση: «Πρέπει κάποτε να αναρωτηθούμε: γιατί υπάρχουν 40 εκατομμύρια φτωχοί εδώ; Και όταν κάνεις αυτή την ερώτηση, αναρωτιέσαι για το οικονομικό σύστημα, για τη διανομή του πλούτου. Και όταν αναρωτιέσαι για αυτά, αρχίζεις να αμφισβητείς την καπιταλιστική οικονομία».

Οι Μαύροι Πάνθηρες
Το 1968 είχε ξεκινήσει με τη σαρωτική αντεπίθεση των Βιετκόνγκ, την επίθεση του Τετ. Η ένοπλη πάλη των Βιετκόνγκ αλλά και των άλλων αποικιοκρατούμενων λαών ενέπνευσε τη «Μαύρη Δύναμη». Το σύνθημα του Μάλκολμ Χ «by any means necessary» έγινε «σημαία» για το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων, μια μαχητική οργάνωση που αναφερόταν στην ανατροπή του καπιταλισμού, συγκρότησε ένοπλες πολιτοφυλακές για την αυτοάμυνα των Αφροαμερικανών και έθετε τις -πολύτιμες μέχρι σήμερα για το κίνημα- διαχωριστικές ανάμεσα στους μαύρους καταπιεσμένους και τους μαύρους καταπιεστές, όπως και στους λευκούς καταπιεσμένους και καταπιεστές.

Τον Απρίλη του 1968 ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονήθηκε στο Μέμφις, όπου είχε πάει για να υποστηρίξει μια απεργία μαύρων εργατών. Σε πάνω από 100 πόλεις των ΗΠΑ ξέσπασαν μαζικές, βίαιες εξεγέρσεις. Όλο το «καυτό» 1968, στις τεράστιες αντιπολεμικές διαδηλώσεις και στο κίνημα της νεολαίας με τις καταλήψεις πανεπιστημίων, ενεργό ρόλο έπαιξαν οι μαχητικές οργανώσεις Αφροαμερικανών, όπως οι Μαύροι Πάνθηρες και ο Σύνδεσμος Επαναστατών Μαύρων Εργατών.
Η «κληρονομιά» αυτής της περιόδου της «Μαύρης Δύναμης» είναι μεγάλη.
Με τη μαχητική διεκδίκηση το κίνημα ανέτρεψε την κυριαρχία της ρατσιστικής ιδεολογίας και επέβαλε υλικές κατακτήσεις για τους Αφροαμερικανούς. Αν σήμερα πολλές από τις κατακτήσεις τους αμφισβητούνται, παραμένει πολύτιμο μάθημα η αδιάλλακτη αντιρατσιστική και αντικαπιταλιστική τους πάλη. Όπως έγραφε μια επαναστατική αφροαμερικάνικη εφημερίδα τότε: «Ακόμη καταπιεζόμαστε από το σύστημα, και ακόμη έχουμε την ευθύνη να τσακίσουμε τον κορμό αυτού του συστήματος…».


πηγή: κίνηση απελάστε το ρατσισμό

κοινή εκδήλωση ενημέρωσης για το σχέδιο "Αθηνά"

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Διδακτικού Προσωπικού της Φιλοσοφικής Σχολής καλεί τους φοιτητές και τις φοιτήτριες της Φιλοσοφικής Σχολής, τους/τις συναδέλφους διοικητικούς υπαλλήλους, Ε.Ε.Δ.Ι.Π., Ε.Τ.Ε.Π. και τα μέλη του σε Κοινή Εκδήλωση Ενημέρωσης για το σχέδιο «Αθηνά» τη Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013 και ώρα 11.30 π.μ. στην ΑULA της Φιλοσοφικής Σχολής.

Ο μόνος τρόπος να ζήσεις είναι να κατέβεις στο δρόμο..

Όταν ο κατώτατος μισθός είναι πολύ ψηλός.

Όταν όσοι απεργούν επιτάσσονται.

Όταν αυτοί που δολοφονούνται είναι εμπόδια.

Όταν κυριαρχεί ο φόβος.

Ο μόνος τρόπος να ζήσεις είναι να κατέβεις στο δρόμο..

έκτακτο αντι-απεργιακό δελτίο ειδήσεων απ το muga mou

απολαύστε υπεύθυνα...κι αύριο όλοι και όλες στην απεργία ;)

Σύλλογος Διδακτικού προσωπικού Φιλοσοφικής Σχολής ΕΚΠΑ: Για το σχέδιο Αθηνά

Αθήνα, 14 Φεβρουαρίου 2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Σύλλογος Διδακτικού Προσωπικού της Φιλοσοφικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α. πραγματοποίησε σήμερα συνέντευξη τύπου με σκοπό την ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας για τις επιπτώσεις του σχεδίου «Αθηνά» στη δομή και φυσιογνωμία της Σχολής. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο Αμφιθέατρο «Άλκης Αργυριάδης» και την παρακολούθησαν δημοσιογράφοι και πλήθος φοιτητών και μελών Δ.Ε.Π.

Στη συνέντευξη μίλησαν οι:
– Ελένη Καραμαλέγκου, Πρόεδρος του Συλλόγου Διδακτικού Προσωπικού της Φιλοσοφικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α. και Πρόεδρος του Τμήματος Φιλολογίας
– Σπυρονικόλας Χοϊδάς, Πρόεδρος του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας
– Αργυρώ Πρόσκολλη, Πρόεδρος του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας
– Φρειδερίκη Μπατσαλιά, Πρόεδρος του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας
– Ευθυμία Παυλάκη, Πρόεδρος του Τμήματος Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας
– Γεράσιμος Ζώρας, Πρόεδρος του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας
– Φώτης Δημητρακόπουλος, Πρόεδρος του Τμήματος Σλαβικών σπουδών
Την εκδήλωση χαιρέτισαν ο Πρύτανης του Ε.Κ.Π.Α., Καθηγητής Θεοδόσιος Πελεγρίνης, η Κοσμήτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής, Καθηγήτρια Αμαλία Μόζερ, και ο Επίτιμος Πρόεδρος του Συλλόγου, Αναπληρωτής Καθηγητής Παναγιώτης Κοντός, οι οποίοι στήριξαν με θέρμη τις θέσεις του Συλλόγου.

Οι ομιλητές/ομιλήτριες αναφέρθηκαν στο σχέδιο «Αθηνά», το οποίο προβλέπει για τη Φιλοσοφική Σχολή του Ε.Κ.Π.Α.:
α) Τη συγχώνευση των Τμημάτων Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, και Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας σε ένα νέο, υδροκέφαλο Τμήμα «Ξένων Γλωσσών και Φιλολογίας» με πέντε κατευθύνσεις: 1. Αγγλικής Γλώσσας, 2. Γαλλικής Γλώσσας, 3. Γερμανικής Γλώσσας, 4. Ιταλικής Γλώσσας, 5. Ισπανικής Γλώσσας
και
β) Τη συγχώνευση του Τμήματος Σλαβικών σπουδών και του Τμήματος Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών σπουδών σε ένα Τμήμα «Σλαβικών, Τουρκικών και Ασιατικών σπουδών» με δύο κατευθύνσεις: 1. Τουρκικών σπουδών και σύγχρονων Ασιατικών σπουδών, 2. Σλαβικών σπουδών.

Οι ομιλητές/ομιλήτριες εξέφρασαν ομόφωνα την απόλυτή αντίθεσή τους στην πρόταση του σχεδίου «Αθηνά» για τη Φιλοσοφική Σχολή Ε.Κ.Π.Α. και αξίωσαν τη διατήρηση της αυτοτέλειας και αυτονομίας των υπό συγχώνευση Τμημάτων.
Δήλωσαν ότι αυτή η αιφνιδιαστική κατάργηση των ακαδημαϊκών Τμημάτων της Φιλοσοφικής Σχολής αποτελεί απροκάλυπτη παρέμβαση του Υπουργείου στα εσωτερικά του Πανεπιστημίου και παραβίαση του συνταγματικώς κατοχυρωμένου αυτοδιοίκητού του. Οι ομιλητές/ομιλήτριες επισήμαναν ότι το σχέδιο αντιστρατεύεται κοινώς αποδεκτά επιστημονικά δεδομένα και καταστρατηγεί κάθε έννοια ακαδημαϊκότητας. Εγείρει, μάλιστα, σοβαρότατα ζητήματα επιστημονικής δεοντολογίας και μεθοδολογίας ως προς τη σύλληψη και διατύπωση του σκεπτικού της πρότασης συγχώνευσης των Τμημάτων. Δεν πληροί παραδόξως ούτε καν τα κριτήρια των συγχωνεύσεων που έθεσε το ίδιο το Υπουργείο, δεν αναμένεται να επιτύχει ουσιαστική εξοικονόμηση πόρων, ενώ παράλληλα ακυρώνει την επιστημονική αριστεία που έχουν επιτύχει τα υπό συγχώνευση Τμήματα, η οποία έχει αναγνωριστεί στην Ελλάδα και διεθνώς. Επιπλέον, αλλοιώνει την επιστημονική φυσιογνωμία της Φιλοσοφικής Σχολής.

Οι πρόεδροι των Τμημάτων τεκμηρίωσαν με εντυπωσιακά στοιχεία το πολύ αξιόλογο ερευνητικό και εκπαιδευτικό έργο των Τμημάτων, παραπέμποντας στις οικείες ιστοσελίδες. Τα Τμήματα αυτά έχουν μακρόχρονη παράδοση, επιστημονική αυτοτέλεια και ολοκληρωμένα προγράμματα σπουδών, που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της εκπαίδευσης και της κοινωνίας.

Επιπλέον, οι ομιλητές/ομιλήτριες κατέδειξαν τους σοβαρότατους κινδύνους που εγκυμονεί το σχέδιο «Αθηνά» για το επίπεδο σπουδών και τα επαγγελματικά δικαιώματα των φοιτητών και αποφοίτων, αναγνωρισμένα και από το κράτος και διεθνώς. Σημείωσαν με έμφαση ότι σε έναν κόσμο που απαιτεί την εξειδικευμένη γνώση είναι δυσοίωνες οι επαγγελματικές προοπτικές των αποφοίτων ενός Τμήματος με το προβληματικό γνωστικό αντικείμενο «Ξένες Γλώσσες και Φιλολογία» ή με το παγκοσμίως πρωτοφανές γνωστικό αντικείμενο «Σλαβικές, Τουρκικές και Ασιατικές σπουδές». Αυτή η οφθαλμοφανής οπισθοδρόμηση παραπέμπει στην προπολεμική εποχή, όταν οι ξένες Γλώσσες και Φιλολογίες προσφέρονταν ως ελεύθερα μαθήματα και κηδεμονεύονταν από τον εκάστοτε Κοσμήτορα της Φιλοσοφικής.

Τονίστηκε, τέλος, η ιδιαίτερη αξία των ανθρωπιστικών σπουδών που καλλιεργούνται στη Φιλοσοφική Σχολή, καθώς και η συμβολή των συγκεκριμένων Τμημάτων στη διεθνή προβολή της χώρας και του ελληνικού πολιτισμού σε αυτή τη δύσκολη περίοδο της κρίσης. Ταυτόχρονα επισημάνθηκε ότι η υποβάθμιση των σπουδών αυτών μπορεί να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στις σπουδές που προβάλλουν τον ελληνικό πολιτισμό στις αντίστοιχες χώρες.

Το συμπέρασμα των τοποθετήσεων είναι ότι η Φιλοσοφική Σχολή του Ε.Κ.Π.Α. απορρίπτει το σχέδιο «Αθηνά» και επιμένει σθεναρά στη διατήρηση της αυτοτέλειας και αυτονομίας των υπό συγχώνευση Τμημάτων. Παράλληλα με τις πρωτοβουλίες ενημέρωσης της κοινής γνώμης για τις ολέθριες συνέπειες του σχεδίου «Αθηνά» έχει οργανώσει συλλογή υπογραφών, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, ενάντια στην προτεινόμενη συγχώνευση των «ξενόγλωσσων» Τμημάτων της Σχολής (http://www.change.org/petitions/professor-konstantinos-arvanitopoulos-greek-minister-of-education-save-the-departments-of-english-french-german-italian-and-spanish) με συγκλονιστική ανταπόκριση (μέσα σε τρεις μόλις μέρες συγκεντρώθηκαν 6.629 υπογραφές και ο αριθμός τους διαρκώς αυξάνεται με αλματώδεις ρυθμούς).

πηγή: alfavita

14 χρόνια πριν στην κατάληψη της Φιλοσοφικής...

"14 χρόνια πριν, τέτοιον καιρό, πρωτοπαρουσιάζω όλα μαζί τα τραγούδια του "Χάλια" 
στην κατάληψη της Φιλοσοφικής Αθηνών, σε μια από τις πιο συγκινητικές μέρες της ζωής μου.
Ο Βαγγέλης Καλαϊτζής και το συνεργείο του είναι εκεί , ο Νικόλαος Δένδιας όμως δεν ευκαιρεί
κι έτσι κανείς δεν ενημερώνει τους 5000 φοιτητές και φίλους που συνέρευσαν, το συγκρότημα, τον Βαγγέλη
κι εμένα ότι οι καταλήψεις είναι "φυτώριο τρομοκρατών". Απ'του Χάρου τα δόντια σωθήκαμε δηλαδή! Το βλέπω σήμερα και ξανασυγκινούμαι,ήμασταν λίγο πριν απ'την λιποθυμία, πριν απ'τη φούσκα και το χανγκόβερ της και πολύ πριν από την δημιουργία φόβου ως κυρίαρχο καθήκον της κρατικής πολιτικής.Θέλω να πιστεύω πως οι φίλοι που ήταν εκεί, μείναμε όλοι, με το δικό μας τρόπο έξω απ'όλο αυτό. Το ποστάρω -τώρα που είναι επείγουσα ανάγκη να ξαναβρεθούμε."   

από Φοίβο Δεληβοριά

Όλες και όλοι στη Γενική Συνέλευση του Φ.Σ. Φιλοσοφικής την Τετάρτη 13/2 στις 12:00

κείμενο Αρ.Εν. Φιλοσοφικής για το σχέδιο Αθηνά εδώ

Η νεοφιλελεύθερη «Αθηνά» των μνημονίων

Ενώ οι φοιτητές και οι φοιτήτριες διανύουν μια από τις πιο καταπιεστικές περιόδους στη διάρκεια των φοιτητικών σπουδών -την εξεταστική- το Υπουργείο Παιδείας ανήγγειλε το πάνσοφο σχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση με την κυνική ονομασία «Αθηνά». Σύμφωνα με το σχέδιο «Αθηνά» 156 τμήματα καταργούνται από τις συγχωνεύσεις (ναι, κάποια από αυτά είναι τα «άχρηστα» τμήματα όπως τα αποκαλούν σήμερα αυτοί που τα έφτιαξαν χθες για να εξυπηρετήσουν πελατειακές σχέσεις και τοπικά συμφέροντα) ενώ κατά 15.000 μειώνονται οι εισακτέοι/ες. Το σχέδιο του Υπ. Παιδείας δε θα μπορούσε να αφήσει ανέπαφη τη Φιλοσοφική Σχολή, μιας και το πεδίο των ανθρωπιστικών σπουδών βρίσκεται στο στόχαστρο των κυρίαρχων, ως η κορώνα των αντιπαραγωγικών -με όρους αγοράς- γνωστικών αντικειμένων. Έτσι προβλέπεται η συγχώνευση των 5 ξενόγλωσσων τμημάτων (Αγγλικό, Γαλλικό, Γερμανικό, Ισπανικό, Ιταλικό) σε 1 ενιαίο τμήμα 5 κατευθύνσεων(!) Η απόφαση αυτή είναι ξεκάθαρο πως δε χαίρει κανενός ακαδημαϊκού κριτηρίου καθώς οι σπουδές και τα πτυχία υποβαθμίζονται περαιτέρω (οι απόφοιτοι/ες αυτού του ενιαίου τμήματος θα αποκτούν επάρκεια σε μία γλώσσα αλλά καμία ειδίκευση σε σχέση με τη γλωσσολογία, τη λογοτεχνία, τον πολιτισμό κλπ), οι εισακτέοι/ες θα μειωθούν κατά πολύ κάτι που θα αποτελέσει υποτίμηση συνολικά της σχολής ενώ πολλοί/ές καθηγητές/ριες θα απολυθούν.

Παρότι το σχέδιο αυτό καυχιέται για τη σοφία του, φαίνεται πως καθιστά την εκπαίδευση ένα αγαθό για ακόμα λιγότερους/ες, καταργεί ή συγχωνεύει τμήματα και επιστημονικά πεδία χωρίς κανένα ακαδημαϊκό προσανατολισμό, παρά μόνο με γνώμονα την εξοικονόμηση πόρων από την παιδεία (για να δοθούν φυσικά σε τραπεζίτες και δανειστές) αλλά και την προσέλκυση των εκάστοτε κλάδων-τμημάτων από τους μηχανισμούς της αγοράς. Αυτό το σχέδιο λοιπόν ακυρώνει τα όνειρα χιλιάδων νέων καθώς καλούνται να ακολουθήσουν ένα γνωστικό αντικείμενο διαφορετικό από αυτό που επέλεξαν, με πτυχία ακόμα πιο αποδυναμωμένα (τα κολέγια μάλιστα προσφέρουν πλέον ίσα πτυχία με πλήρως αναγνωρισμένα δικαιώματα), σε ένα περιβάλλον ανεργίας, επισφάλειας και συνολικής υποτίμησης της εργασίας.

Ο στόχος λοιπόν της τρικομματικής κυβέρνησης με το σχέδιο «Αθηνά» αλλά και συνολικά με το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου στηρίζεται σε δύο πυλώνες. Από τη μία είναι ο περιορισμός της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων, αφού η κυβέρνηση έχει αδειάσει τα αποθεματικά των πανεπιστημίων μέσω του PSI,  καθώς και η εμπέδωση του νεοφιλελεύθερου δόγματος της ιδιωτικοποίησης οποιασδήποτε κοινωνικής παροχής-το σχέδιο αυτό άλλωστε δεν είναι ξεκομμένο από τον περιορισμό σε σίτιση, στέγαση, συγγράματα ούτε από τις εξαγγελίες περί διδάκτρων. Από την άλλη, βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο πάρθηκαν οι αποφάσεις για τη συγχώνευση-κατάργηση τμημάτων χωρίς καμία διαβούλευση με την πανεπιστημιακή κοινότητα, τον τρόπο με τον οποίο έγινε η εκλογή των συμβουλίων διοίκησης (μέσω διαδικτύου!) αφού δεν είχαν καμία νομιμοποίηση από τον κόσμο του πανεπιστημίου αλλά και την ουσία του νόμου που διαγράφει φοιτητές/ριες (άραγε τι κοστίζουν αυτοί οι «αιώνιοι φοιτητές»;), που ορίζει ως μέγιστη διάρκεια σπουδών το ν+2, που καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο, που καταργεί τα συλλογικά όργανα των φοιτητών/ριών αλλά και των καθηγητών/ριών και εισάγει ένα εξωπανεπιστημιακό συμβούλιο διοίκησης, γίνεται ξεκάθαρο πως το πανεπιστήμιο αποκτά ένα ακόμα πιο αυταρχικό μοντέλο, με έντονο το στοιχείο της εντατικοποίησης, σε μια προσπάθεια προσομοίωσης με το περιβάλλον του σύγχρονου εργαζόμενου, που αν έχει την τύχη να εργαστεί, δε θα έχει κανένα κατοχυρωμένο δικαίωμα, θα εργάζεται ακόμη περισσότερες ώρες για όλο και λιγότερα χρήματα και γενικά θα είναι πιο σκληρά και πιο εύκολα εκμεταλλευόμενος. Κοινή συνισταμένη, λοιπόν, είναι πως πρόθεση της κυβέρνησης είναι η κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας όπως τη γνωρίζαμε και αν δε μπορεί να μιλάει ξεκάθαρα για την πρόθεσή της αυτή είναι επειδή το φοιτητικό κίνημα διαχρονικά έχει δώσει τη δική του δυναμική απάντηση σε αυτήν.

Αυτό το σχέδιο, βέβαια, για την τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι ξεκομμένο από την πολιτική που εφαρμόζεται τα τελευταία 3 χρόνια από τις κυβερνήσεις των μνημονίων. Μέσα σε αυτό το διάστημα οι μισθοί έχουν φτάσει πέρα από το όριο της εξαθλίωσης, η ανεργία στους/στις νέους/ες έχει αγγίξει το 60%, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα καταργούνται με διατάγματα νομοθετικού περιεχομένου, δημόσια αγαθά ιδιωτικοποιούνται και γενικά επιτελείται μια σφοδρή επίθεση ενάντια στον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία. Το κράτος δεν ενσωματώνει πλέον κανένα αίτημα των υποτελών τάξεων ενώ όποιος/α τολμάει και αντιστέκεται καταστέλλεται άγρια όπως μαρτυρούν οι βασανισμοί από τη μεριά της αστυνομίας, οι εκατοντάδες συλλήψεις μετά από κάθε κινητοποίηση, οι επιτάξεις εργαζομένων που αποφασίζουν να απεργήσουν για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, οι επιθέσεις σε καταλήψεις και ελεύθερους κοινωνικούς χώρους, η καταπάτηση του ασύλου στην ΑΣΟΕΕ και το ΑΠΘ, που σε συνδυασμό με τη φασιστική απειλή συμπληρώνουν το κάδρο της κρατικής τρομοκρατίας, του αυταρχισμού, της έκτακτης ανάγκης.

Εμείς από τη μεριά μας δεν είμαστε διατεθειμένοι/ες να αφήσουμε την κυβέρνηση να υλοποιήσει το πρόγραμμά της τόσο σε σχέση με το πανεπιστήμιο όσο και συνολικά στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Ήδη οι αντιδράσεις από τους φοιτητικούς συλλόγους είναι δυναμικές σε διάφορα ιδρύματα της χώρας (ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, ΤΕΙ Λαμίας, ΤΕΙ Πάτρας και Πύργου, Σχολή θετικών επιστημών Τρίπολης). Αναγκαία προϋπόθεση για τον αγώνα αυτόν αποτελούν οι συλλογικές μας διαδικασίες και η σύνδεση με τα διάφορα κοινωνικά κινήματα και με τους εργαζόμενους/ες που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις καθώς οι μαζικοί κοινωνικοί αγώνες είναι ο μόνος δρόμος για την ανατροπή. Στη σύγχρονη εκδοχή του μεταμοντέρνου αστικού κράτους ένα μερικό αίτημα όπως αυτό της απόσυρσης του σχεδίου «Αθηνά» δε μπορεί να ικανοποιηθεί αν δε συνδεθεί με το συνολικό κίνημα ανατροπής. Στόχος μας είναι στο άμεσο διάστημα οι φοιτητικοί σύλλογοι να κινητοποιηθούν με μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, να συζητήσουμε και να πάρουμε θέση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι νέοι και οι νέες τόσο ως φοιτητές/τριες αλλά και ως κομμάτι της κοινωνίας που δέχεται μεταπολιτευτικά την πιο σκληρή ταξική επίθεση και να πάρουμε αγωνιστικές αποφάσεις και δράσεις, εντός και εκτός του πανεπιστημίου, που θα κάνουν ξεκάθαρη την αντίθεση μας στις συγχωνεύσεις ως κομμάτι του σχεδίου «Αθηνά», το αίτημα για απόσυρση του νόμου-πλαισίου και θα βάζουν στο στόχαστρο συνολικά την μνημονιακή πολιτική, ενώ θα διαμορφώνουμε στο εσωτερικό των συλλόγων και σε επίπεδο δομών την προοπτική της αντίστασης, της αλληλεγγύης και της αυτοργάνωσης.

·                     Καμία κατάργηση σχολών και τμημάτων.

·                     Δημόσια και δωρεάν ποιοτική παιδεία.

·                     Ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής.

·                     Θετική διέξοδος για την κοινωνία από την κοινωνία.

Όλες κ' όλοι στη Γενική Απεργία την Τετάρτη 20/2

Να τους κάνουμε παρελθόν!

Στήριξη των πανεπιστημιακών τμημάτων ξένων γλωσσών και φιλολογιών των πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης

Πρόκειται για μια διαδικτυακή διεθνή συλλογή υπογραφών για την εναντίωση στη συγχώνευση των ξενόγλωσσων τμημάτων της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και Θεσσαλονίκης.

ολόκληρο το κείμενο για υπογραφή εδώ

Απόφαση Γ.Σ. του Συλλόγου Διδακτικού Προσωπικού της Φιλοσοφικής Σχολής Ε.Κ.Π.Α. για το σχέδιο "Αθηνά"

Η Γ.Σ. του Συλλόγου Διδακτικού Προσωπικού της Φιλοσοφικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α. συνήλθε εκτάκτως την Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013, για να συζητήσει τις επιπτώσεις του σχεδίου «Αθηνά» στη δομή και φυσιογνωμία της Σχολής. Έπειτα από διεξοδική συζήτηση η Γ.Σ. του Συλλόγου κατέληξε στα εξής:
Εκφράζει τον εντονότατο προβληματισμό της για την ποιότητα του σχεδίου «Αθηνά» στο σύνολό του και την απόλυτη αντίθεσή της στην πρόταση του σχεδίου αυτού για τη Φιλοσοφική Σχολή Ε.Κ.Π.Α. Συγκεκριμένα αντιτίθεται:
α) Στη συνένωση των Τμημάτων Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, και Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας σε ένα νέο, υδροκέφαλο Τμήμα «Ξένων Γλωσσών και Φιλολογίας» με πέντε κατευθύνσεις: 1.Αγγλικής Γλώσσας, 2. Γαλλικής Γλώσσας, 3. Γερμανικής Γλώσσας, 4.Ιταλικής Γλώσσας, 5. Ισπανικής Γλώσσας και
β) Στη συνένωση του Τμήματος Σλαβικών σπουδών και του Τμήματος Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών σπουδών σε ένα Τμήμα «Σλαβικών, Τουρκικών και Ασιατικών σπουδών» με δύο κατευθύνσεις: 1. Τουρκικών σπουδών και σύγχρονων Ασιατικών σπουδών, 2. Σλαβικών σπουδών.

Αυτή η αιφνιδιαστική κατάργηση των ακαδημαϊκών Τμημάτων της Φιλοσοφικής Σχολής, η οποία αποτελεί απροκάλυπτη παρέμβαση του Υπουργείου στα εσωτερικά του Πανεπιστημίου και παραβίαση του συνταγματικώς κατοχυρωμένου αυτοδιοίκητού του, είναι προδήλως πρόχειρη, δεν συνοδεύεται καν από στοιχειώδη αιτιολόγηση, αντιστρατεύεται κοινώς αποδεκτά επιστημονικά δεδομένα και καταστρατηγεί κάθε έννοια ακαδημαϊκότητας. Είναι δε αξιοσημείωτο ότι αυτή η συρρίκνωση δεν πληροί τα κριτήρια των συγχωνεύσεων που έθεσε το ίδιο το Υπουργείο, δεν ανταποκρίνεται στους προβαλλόμενους στόχους του σχεδίου «Αθηνά», δεν αναμένεται να επιτύχει ουσιαστική εξοικονόμηση πόρων, ενώ παράλληλα ακυρώνει την επιστημονική αριστεία που έχουν επιτύχει τα υπό συγχώνευση Τμήματα, η οποία έχει αναγνωριστεί στην Ελλάδα και διεθνώς. Οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αποδυνάμωση της Φιλοσοφικής Σχολής, αλλοιώνει την επιστημονική φυσιογνωμία της και βάλλει κατά του κύρους της.

Πρωτίστως, όμως, η συγκεκριμένη πρόταση του σχεδίου «Αθηνά» πλήττει τους φοιτητές και μελλοντικούς αποφοίτους των συγκεκριμένων Τμημάτων. Τα Τμήματα αυτά έχουν μακρόχρονη παράδοση, επιστημονική αυτοτέλεια και ολοκληρωμένα προγράμματα σπουδών, που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της εκπαίδευσης και της κοινωνίας. Θεραπεύουν σαφώς διακριτά μεταξύ τους επιστημονικά αντικείμενα, τα οποία εξασφαλίζουν στους αποφοίτους τους
αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα, αναγνωρισμένα και από το κράτος και διεθνώς. Η συρρίκνωση των Τμημάτων αυτών σε ένα υβριδικό και υδροκέφαλο «Τμήμα Ξένων Γλωσσών και Φιλολογίας» (τίτλος αδόκιμος και άνευ επιστημονικού περιεχομένου και ως προς τα δύο σκέλη του) θα υποβαθμίσει αυτά τα επιστημονικά αντικείμενα σε απλές «κατευθύνσεις» και θα καταρρακώσει το επίπεδο των σπουδών. Το ίδιο προφανώς ισχύει με το πρωτοφανές συμπίλημα «Σλαβικών, Τουρκικών και Ασιατικών σπουδών». Παράλληλα, θα δημιουργήσει σοβαρότατα προβλήματα όσον αφορά την επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων των υπό δημιουργία νέων Τμημάτων. Σε έναν κόσμο που απαιτεί τη γνώση σε βάθος ενός επιστημονικού αντικειμένου, είναι δυσοίωνες οι επαγγελματικές προοπτικές των αποφοίτων ενός Τμήματος με το προβληματικό γνωστικό αντικείμενο των «Ξένων Γλωσσών και Φιλολογίας».

Και όλα αυτά, μάλιστα, σε μια περίοδο που η χώρα μας έχει απόλυτη ανάγκη τις ανθρωπιστικές σπουδές, για να αντιμετωπίσει την κρίση που την πλήττει, και χρειάζεται να διατηρήσει και να ενισχύσει τους δεσμούς της με τη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα. Η ξενόγλωσση εκπαίδευση στη χώρα μας είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση και κινδυνεύει να γυρίσει πολλές δεκαετίες πίσω, να απολέσει τον ευρύ και επιστημονικό-ερευνητικό χαρακτήρα της και τελικά να υπαχθεί στην αποκλειστική ευθύνη των Ινστιτούτων των ξένων χωρών. Παράλληλα, υπάρχει κίνδυνος η υποβάθμιση των σπουδών αυτών να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στις σπουδές που προβάλλουν τον ελληνικό πολιτισμό στις αντίστοιχες χώρες.

Ο Σύλλογος Διδακτικού Προσωπικού της Φιλοσοφικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α. διατρανώνει τη θέλησή του να απορριφθεί το σχέδιο «Αθηνά» επιμένοντας στη διατήρηση της αυτοτέλειας και αυτονομίας των υπό συγχώνευση Τμημάτων. Για το σκοπό αυτό θα διοργανώσει μια σειρά από κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις, προκειμένου να ενημερωθεί η ακαδημαϊκή κοινότητα και η ευρύτερη ελληνική
κοινωνία για τις ολέθριες συνέπειες που θα έχει πιθανή εφαρμογή του σχεδίου «Αθηνά» στη Φιλοσοφική Σχολή. Συγκεκριμένα:

• Θα συγκαλέσει Κοινή Γενική Συνέλευση με τη συμμετοχή όλων των συνιστωσών της Σχολής (διδακτικό προσωπικό, φοιτητές, διοικητικούς υπαλλήλους).
• Θα διοργανώσει Συνέντευξη Τύπου για την ενημέρωση της κοινής γνώμης.
• Θα διοργανώσει εκδήλωση διαμαρτυρίας στα Προπύλαια.
• Θα οργανώσει συλλογή υπογραφών, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, ενάντια στην προτεινόμενη συγχώνευση των «ξενόγλωσσων» Τμημάτων της Σχολής.
• Θα υποβάλει στον Πρύτανη του Ε.Κ.Π.Α. το αίτημα να μεταφέρει και να στηρίξει τις θέσεις του Συλλόγου στην προσεχή Σύνοδο πρυτάνεων.

Μια συμφωνία με τον διάβολο για την παιδεία

Όταν σκεφτόμαστε το σχέδιο Αθηνά, μας έρχονται στο μυαλό διάφοροι συνειρμοί, από προσπάθειες σε άλλες χώρες. Το παρακάτω κείμενο είναι μία ανοιχτή επιστολή από τον καθηγητή Βιοχημείας του πανεπιστημίου Brandeis,Gregory A. Petsko, προς τον πρόεδρο του αμερικανικού πανεπιστημίου State University of New York at Albany, George M. Philip, αναφορικά με την απόφαση του τελευταίου να καταργήσει όλους τους τομείς ανθρωπιστικών και κλασικών σπουδών του πανεπιστημίου, στις αρχές του ακαδημαϊκού έτους 2010/11. Το κείμενο αυτό είναι μια πολύ καλή απάντηση στο υπουργείο παιδείας (και στους καθηγητές/ριες που υποστηρίζουν την πολιτική του) σχετικά με τις συγχωνεύσεις των 5 ξενόγλωσσων τμημάτων της Φιλοσοφικής σχολής Αθήνας (αγγλικό, γαλλικό, γερμανικό, ιταλικό, ισπανικό) σε 1 τμήμα κατευθύνσεων. Τα συμπεράσματα για το ποιους εξυπηρετούν τέτοιου είδους συγχωνεύσεις-καταργήσεις, δικά σας...

Αγαπητέ πρόεδρε Φίλιπ,

Υποθέτω πως το τελευταίο πράγμα που θέλετε αυτή τη στιγμή είναι τα παράπονα κάποιου, που δε σχετίζεται με το πανεπιστήμιο, σχετικά με την απόφασή σας. Αν υποστηρίξετε πως δεν μπορώ να γνωρίζω πραγματικά όλες τις πτυχές του ζητήματος, από τη στιγμή που δεν έχω καμία σχέση με το State University, δε θα διαφωνήσω. Αλλά δεν μπορώ να αφήσω κάτι τέτοιο να περάσει έτσι, απλά, χωρίς να διατυπώσω τη γνώμη μου. Τουλάχιστον πιστεύω πως, όταν τελειώσω, θα είστε σε θέση να καταλάβετε το γιατί.

Πριν από λίγο καιρό ανακοινώσατε την κατάργηση των τμημάτων Γαλλικών, Ιταλικών, Κλασσικών, Ρωσικών και Θεατρικών Σπουδών. Αναφέρατε πολλούς λόγους για την απόφασή σας, μεταξύ των οποίων και το γεγονός πως πλέον «συγκριτικά, εγγράφονται λιγότεροι φοιτητές σε αυτά τα προγράμματα». Φυσικά η απόφασή σας ήταν επίσης, και ίσως κατά κύριο λόγο, μια απόφαση μείωσης κόστους – στην πραγματικότητα δηλώσατε πως αυτή η απόφαση μπορεί να μην ήταν αναγκαία αν το πολιτειακό νομοθετικό σώμα είχε εγκρίνει ένα νομοσχέδιο το οποίο θα επέτρεπε στο πανεπιστήμιό σας να ορίσει το ποσό των διδάκτρων του. Τέλος, υποστηρίξατε πως οι ανθρωπιστικές σπουδές απομυζούσαν πόρους από το ίδρυμα σε αντίθεση με τις θετικές επιστήμες, οι οποίες φέρνουν χρήμα με τη μορφή χορηγιών και συμβολαίων.

Ας εξετάσουμε λεπτομερώς τόσο αυτά όσο και άλλα σημεία της αιτιολόγησής σας γιατί νομίζω πως, αν το κάνουμε, θα γίνει ξεκάθαρο πως τα γεγονότα στα οποία στηρίζονται έχουν κάποιες σημαντικές πτυχές οι οποίες δεν καλύπτονται στην ανακοίνωσή σας. Πρώτα απ’ όλα το ζήτημα των εγγραφών. Είμαι σίγουρος πως σχετικά λιγότεροι φοιτητές παρακολουθούν μαθήματα σε αυτά τα αντικείμενα όπως όντως δηλώσατε. Δεν θα ήταν πολλοί ούτε και την εποχή που ήμουν εγώ φοιτητής, αν τα πανεπιστήμια δεν απαιτούσαν από τους φοιτητές να επιλέγουν μαθήματα από μια ευρεία γκάμα ακαδημαϊκών αντικειμένων (ανθρωπιστικές σπουδές, κοινωνικές επιστήμες, καλές τέχνες, φυσικές επιστήμες ) καθώς και να αποκτήσουν επάρκεια σε τουλάχιστον μια ξένη γλώσσα. Βλέπετε, ο λόγος για τον οποίο οι σχολές των ανθρωπιστικών σπουδών έχουν χαμηλό ποσοστό εγγραφών δεν είναι επειδή οι φοιτητές σήμερα τρελαίνονται για μαθήματα πιο σχετικά με το αντικείμενό τους, είναι το ότι διοικητικά στελέχη σαν κι εσάς, καθώς και το υποτακτικό διδακτικό προσωπικό, έχετε σταματήσει να θέτετε ως προαπαιτούμενο την ευρεία επιλογή μαθημάτων και έχετε επιτρέψει στους φοιτητές να επιλέγουν τα δικά τους ακαδημαϊκά προγράμματα – κάτι που θεωρώ πως ακυρώνει τελείως το καθήκον του πανεπιστημιακού προσωπικού ως διδάσκοντες και μέντορες. Μπορείτε να επιλύσετε το πρόγραμμα των εγγραφών άμεσα με το να θεσπίσετε ένα βασικό υποχρεωτικό πρόγραμμα σπουδών το οποίο θα περιλαμβάνει ένα μεγάλο εύρος μαθημάτων.

Οι νέοι άνθρωποι, σε μεγάλο βαθμό, δεν έχουν ακόμα αποκτήσει τη σοφία εκείνη, η οποία θα τους παρείχε τη δυνατότητα να επιλέγουν ελεύθερα χωρίς να κάνουν λανθασμένες επιλογές. Στην πραγματικότητα χωρίς σοφία είναι δύσκολο για όλους τους ανθρώπους να επιλέξουν ελεύθερα. Νομίζω πως πουθενά αλλού δεν έχει παρουσιαστεί αυτή την ιδέα καλύτερα, από το πέμπτο κεφάλαιο του σημαντικού έργου του Ντοστογιέφσκι Οι Αδερφοί Καραμαζόφ, στην παραβολή του Μεγάλου Ιεροεξεταστή. Στην παραβολή αυτή ο Χριστός επιστρέφει στη γη και συγκεκριμένα στη Σεβίλη στην εποχή της Ιεράς Εξέτασης. Πραγματοποιεί αρκετά θαύματα αλλά συλλαμβάνεται από τους Ιεροεξεταστές και καταδικάζεται να καεί στην πυρά. Ο Μέγας Ιεροεξεταστής Τον επισκέπτεται στο κελί του για να του πει πως η Εκκλησία δεν Τον χρειάζεται πλέον. Το σημαντικό τμήμα του κειμένου είναι το σημείο όπου ο Ιεροεξεταστής του εξηγεί γιατί. Ο Ιεροεξεταστής λέει πως ο Ιησούς αρνήθηκε τους τρεις πειρασμούς του Σατανά στην έρημο για χάριν την ελευθερίας αλλά πιστεύει πως ο Ιησούς έχει κρίνει λανθασμένα την ανθρώπινη φύση. Με το να δώσει στους ανθρώπους το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής ο Χριστός καταδίκασε την ανθρωπότητα σε μια ζωή μαρτυρίου. Μονάχα αυτό το κεφάλαιο, το οποίο βρίσκεται σε ένα αρκετά μεγαλύτερο βιβλίο, αποτελεί από μόνο του ένα από τα μεγαλύτερα έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας. Θα βρίσκατε πολλά μέσα σε αυτό που θα σας έκαναν να προβληματιστείτε. Είμαι σίγουρος πως το διδακτικό προσωπικό του τμήματος Ρωσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου σας θα σας μιλούσε με χαρά για αυτά τα ζητήματα – εάν είχατε τμήμα Ρωσικών Σπουδών, κάτι που φυσικά πλέον δεν έχετε.

Έπειτα υπάρχει το ερώτημα για το αν η απραξία του πολιτειακού νομοθετικού σώματος δεν σας έδωσε άλλη επιλογή. Είμαι σίγουρος πως είναι σοβαρά τα προβλήματα που έχετε να αντιμετωπίσετε στον προϋπολογισμό σας. Είναι σίγουρα σοβαρά και στο Πανεπιστήμιο Brandeis όπου εργάζομαι. Και εμείς επίσης αναγκαστήκαμε να λάβουμε κρίσιμες στρατηγικές αποφάσεις καθώς τα έσοδά μας δεν ήταν πλέον σε θέση να καλύψουν τα έξοδα. Αλλά αποφύγαμε τα δρακόντεια -και αυταρχικά – μέτρα σας και μια ομάδα του τμήματός μας, με τη βοήθεια όλων των μερών του πανεπιστημίου, κατάφερε να επεξεργαστεί ένα σχέδιο με το οποίο μπορούμε να κάνουμε περισσότερα με λιγότερους πόρους. Δε λέω πως μπορούν όλες οι λεπτομέρειες της λύσης που επιλέξαμε να ταιριάξουν στο ίδρυμά σας αλλά η διαδικασία σίγουρα θα μπορούσε. Διοργανώσατε μια συνάντηση στην πόλη αλλά ήταν για να συζητήσετε το σχέδιό σας και όχι για να αφήσετε το πανεπιστήμιο να δημιουργήσει το δικό του. Και οργανώσατε τη συνάντηση αυτή μια Παρασκευή βράδυ, μια μέρα που λίγοι φοιτητές ή διδακτικό προσωπικό θα μπορούσαν να παρευρεθούν. Για να υπερασπιστείτε τη θέση σας είπατε πως ήταν μια ακατάλληλη στιγμή και υποστηρίξατε πως «υπήρχε περιορισμένη διαθεσιμότητα μεγάλων κατάλληλων χώρων». Το βρίσκω ιδιαίτερα απροσδόκητο αυτό. Αν ο Πρόεδρος του Brandeis ήθελε άμεσα μια αίθουσα διδασκαλίας τότε θα έβρισκε μία. Υποθέτω δεν έχετε πολύ επιρροή στο πανεπιστήμιό σας.

Μου φαίνεται πως ο τρόπος με τον οποίο διαχειριστήκατε την κατάσταση δε θα μπορούσε να αποξενώσει περισσότερο σχεδόν τους πάντες στην πανεπιστημιούπολη σας. Στη θέση σας θα έκανα το παν για να το αποφύγω αυτό. Δε θα ήθελα να καταλήξω στον 9ο λάκκο του 8ου Κύκλου της Κόλασης, όπου ο Δάντης, ο μεγάλος ιταλός ποιητής του 14ου αιώνα, τοποθέτησε εκείνους που σπέρνουν τη διχόνοια. Εκεί, καθώς αγωνίζονται να βγουν από το λάκκο για όλη την αιωνιότητα, ένας δαίμονας διαμελίζει τα σώματά τους, όπως αυτοί διαμέλισαν άλλους όσο ζούσαν.

Η Κόλαση είναι το πρώτο βιβλίο της Θείας Κωμωδίας του Δάντη, ένα από τα σημαντικότερα έργα του ανθρώπινου πνεύματος. Υπάρχουν τόσα πολλά που μπορείτε να διδαχθείτε από αυτό σε σχέση με την αδυναμία και την απερισκεψία του ανθρώπου. Το διδακτικό προσωπικό του τμήματος Ιταλικών Σπουδών θα χαιρόταν να σας αποκαλύψει τα μυστικά του – αν είχατε τμήμα Ιταλικών Σπουδών, κάτι που φυσικά πλέον δεν έχετε.

Και αλήθεια πιστεύετε πως εκείνο το διδακτικό και διοικητικό προσωπικό που επικρότησε τη ρεαλιστική στάση σας (κατά ένα μέρος, πιστεύω, επειδή ένιωσαν ανακούφιση που δεν χτύπησε για αυτούς η καμπάνα) θα σας στηρίξει με την ίδια θέρμη στο μέλλον; Μου έρχεται στο νου ο μύθος του Αισώπου με τους ταξιδιώτες και την αρκούδα: δύο άνδρες περπατούσαν μέσα στο δάσος όταν ξαφνικά μια αρκούδα πετάχτηκε μέσα από τα δέντρα. Ο ένας από τους ταξιδιώτες έτυχε να βρίσκεται μπροστά, οπότε έπιασε το κλαδί ενός δέντρου, σκαρφάλωσε και κρύφτηκε ανάμεσα στα φύλλα. Ο άλλος, ο οποίος βρισκόταν αρκετά πίσω, έπεσε , ακίνητος, με το πρόσωπο του μέσα στο χώμα. Η αρκούδα ήρθε δίπλα του, έβαλε το ρύγχος της στο αυτί του και άρχισε να τον μυρίζει. Αλλά τελικά με ένα βρυχηθμό η αρκούδα γύρισε και έφυγε γιατί οι αρκούδες δεν αγγίζουν ψόφιο κρέας. Τότε ο συνταξιδιώτης του κατέβηκε από το δέντρο και πήγε δίπλα του και τον ρώτησε γελώντας: «Τι ψιθύρισε η αρκούδα στο αυτί σου;» «Μου είπε ποτέ να μην εμπιστεύεσαι ένα φίλο που σε εγκαταλείπει την ώρα που τον έχεις ανάγκη».

Ήταν ο πρώτος μύθος που έμαθα και αποτελεί ένα σημαντικό μάθημα για τη ζωή για κάθε πρωτοετή φοιτητή κλασσικών σπουδών. Υπάρχουν εκατοντάδες ακόμα μύθοι του Αισώπου, εξίσου απολαυστικοί – και διαφωτιστικοί. Το διδακτικό προσωπικό του τμήματος Κλασσικών Σπουδών με χαρά θα σας μιλούσε γι’ αυτούς – αν είχατε τμήμα Κλασσικών Σπουδών, κάτι που φυσικά πλέον δεν έχετε.

Όσο για το επιχείρημα πως οι ανθρωπιστικές σπουδές δεν φέρνουν χρήματα, υποθέτω είναι αλήθεια, αλλά μου φαίνεται πως αποτελεί εσφαλμένη αντίληψη η ιδέα πως ένα πανεπιστήμιο θα πρέπει να λειτουργεί σαν επιχείρηση. Δε λέω πως δε θα πρέπει να έχει συνετή διαχείριση, αλλά η ιδέα πως κάθε πανεπιστήμιο θα πρέπει να αυτοσυντηρείται είναι μια ιδέα που έρχεται σε σύγκρουση με τον ίδιο τον ρόλο του πανεπιστημίου. Φαίνεται πως εκτιμάτε προγράμματα σχετικά με την επιχειρηματικότητα – και πρακτικά μαθήματα τα οποία μπορεί να παράγουν καινοτόμο έργο για το οποίο θα έχετε την πνευματική ιδιοκτησία – περισσότερο από «παλιομοδίτικα» προγράμματα σπουδών. Αλλά τα πανεπιστήμια δεν είναι μόνο για να ανακαλύπτουν και να κεφαλαιοποιούν τη νέα γνώση. Οφείλουν επίσης να διατηρούν τη γνώση από το να χαθεί στο πέρασμα του χρόνου και αυτό είναι κάτι το οποίο απαιτεί χρηματική επένδυση. Υπάρχουν καλοί λόγοι οι οποίοι μπορούν να δείξουν πως αυτό που φαίνεται απαρχαιωμένο σήμερα μπορεί να αποκτήσει ζωτική σημασία στο μέλλον. Θα σας δώσω δύο παραδείγματα. Το πρώτο είναι η επιστήμη της ιολογίας, η οποία τη δεκαετία του ’70 ξεψυχούσε καθώς ο κόσμος είχε πειστεί πως οι μολυσματικές ασθένειες δεν αποτελούσαν πλέον σημαντικό πρόβλημα υγείας στον ανεπτυγμένο κόσμο, ενώ άλλα αντικείμενα έρευνας, όπως η μοριακή βιολογία, ήταν περισσότερο «σέξι». Έπειτα, στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ένα μικρό προβληματάκι με το όνομα AIDS έγινε το πιο σημαντικό αντικείμενο προβληματισμού στον κόσμο σχετικά με την υγεία. Ο ιός που προκαλεί το AIDS αρχικά απομονώθηκε και χαρακτηρίστηκε από τα Εθνικά Ιδρύματα Υγείας των ΗΠΑ και το Ινστιτούτο Παστέρ στη Γαλλία, επειδή ήταν από τα λίγα εκείνα ιδρύματα τα οποία διατηρούσαν ακόμα εύρωστα προγράμματα ιολογίας. Ίσως το δεύτερο παράδειγμά μου να σας είναι πιο οικείο. Οι σπουδές Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένων σπουδών όπως αυτών της Αραβικής και Περσικής γλώσσας, ήταν ένα ελάχιστα «καυτό» αντικείμενο σπουδών στις περισσότερες πανεπιστημιουπόλεις τη δεκαετία του ’90. Έπειτα ήρθε η 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Ξαφνικά όλοι συνειδητοποίησαν πως χρειαζόμαστε περισσότερο κόσμο που να είναι σε θέση να καταλαβαίνει το τι γίνεται σε εκείνο το μέρος του πλανήτη και, κυρίως, να κατανοεί τη μουσουλμανική κουλτούρα. Εκείνα τα πανεπιστήμια τα οποία διατήρησαν τα τμήματα Μεσανατολικών Σπουδών, ακόμα και στη φάση που είχαν μειωμένα ποσοστά εγγραφών, ξαφνικά απέκτησαν τεράστια σημασία. Εκείνα τα οποία δεν είχαν… υποθέτω αντιλαμβάνεστε.

Γνωρίζω πως ένα από τα επιχειρήματά σας είναι πως δε γίνεται ένα μέρος να προσπαθεί να κάνει τα πάντα. Λέτε: «Ας αφήσουμε άλλα ιδρύματα να έχουν σημαντικά προγράμματα Κλασσικών και Θεατρικών Σπουδών, εμείς θα εστιάσουμε στο να προετοιμάσουμε φοιτητές για τον πραγματικό κόσμο». Λοιπόν, θέλω να πιστεύω πως ήδη σας έδειξα πως ο πραγματικός κόσμος είναι αρκετά ευμετάβλητος στο τι χρειάζεται. Ο καλύτερος τρόπος για να είναι ο κόσμος προετοιμασμένος για το ξαφνικό σοκ που μια αλλαγή μπορεί να προκαλέσει είναι να έχει μια παιδεία όσο το δυνατόν ευρύτερη, γιατί αυτό που σήμερα βρίσκεται σε τέλμα μπορεί να αποτελέσει το καυτό αντικείμενο του αύριο. Και η διεπιστημονική έρευνα, η οποία είναι στη μόδα αυτόν τον καιρό, είναι δυνατή μόνο όταν ο κόσμος δεν έχει πολύ εξειδικευμένη εκπαίδευση. Αν τίποτα από αυτά δε σας πείθει τότε είμαι πρόθυμος να σας επιτρέψω να μετατρέψετε το ίδρυμα σας σε ένα μέρος το οποίο ειδικεύεται στην παροχή εξειδικευμένης γνώσης, αλλά μόνο αν πάψετε να το αποκαλείτε πανεπιστήμιο και να χαρακτηρίζετε τον εαυτό σας Πρόεδρό του. Βλέπετε, η αγγλική λέξη university (πανεπιστήμιο) προέρχεται από τη λατινική «universitas» η οποία αναφέρεται στο «σύνολο». Δεν μπορείτε να είστε ένα πανεπιστήμιο χωρίς να έχετε ένα ακμαίο πρόγραμμα ανθρωπιστικών σπουδών. Θα πρέπει να χαρακτηρίσετε το ίδρυμά σας ως μια εμπορική σχολή ή, ίσως, μια επαγγελματική σχολή, αλλά όχι ως πανεπιστήμιο. Όχι πλέον.

Αδυνατώ πλήρως να δεχτώ πως δεν είχατε άλλη εναλλακτική. Είναι δουλειά σας ως Πρόεδρος να βρίσκετε τρόπους επίλυσης των προβλημάτων οι οποίοι δεν απαιτούν τον ακρωτηριασμό υγιών τμημάτων. Ο Βολτέρος είπε πως κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να αντισταθεί στην επίθεση της δημιουργικής σκέψης. Ο Βολτέρος, το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Φρανσουά Μαρί Αρουέ, είχε πολλά ζουμερά, πνευματώδη και λαμπρά πράγματα να πει. (η αγαπημένη μου φράση του είναι εκείνη που λέει πως «ο Θεός είναι ένας κωμικός που παίζει για ένα κοινό το οποίο φοβάται να γελάσει»). Πολλά από αυτά που έγραψε θα σας είναι χρήσιμα. Είμαι σίγουρος πως το διδακτικό προσωπικό του τμήματος Γαλλικών Σπουδών θα χαιρόταν να σας αποκάλυπτε τα μυστικά των γραπτών του – αν είχατε τμήμα Γαλλικών Σπουδών, κάτι που φυσικά πλέον δεν έχετε.

Υποθέτω δε θα έπρεπε να με εκπλήσει το γεγονός ότι έχετε δυσκολία να αντιληφθείτε τη σημασία της διατήρησης προγραμμάτων σπουδών τα οποία δεν είναι στη μόδα ή δίνουν την εντύπωση «νεκρών» αντικειμένων. Από το βιογραφικό σας βλέπω πως δεν έχετε διδακτορικό ή κάποιο αντίστοιχο πτυχίο και δεν έχετε διδάξει ποτέ πραγματικά ούτε έχετε κάνει έρευνα σε κάποιο πανεπιστήμιο. Ίσως το δικό μου παρελθόν να σας φανεί ενδιαφέρον. Ξεκίνησα για ένα πτυχίο στις Κλασσικές Σπουδές (classics major). Σήμερα είμαι καθηγητής Βιοχημείας και Χημείας. Από όλα τα μαθήματα που παρακολούθησα κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών και μεταπτυχιακών μου σπουδών εκείνα που με ωφέλησαν περισσότερο κατά τη διάρκεια της καριέρας μου σαν επιστήμονα ήταν τα μαθήματα στις κλασσικές σπουδές, στις καλές τέχνες, στην ιστορία, την κοινωνιολογία και την αγγλική λογοτεχνία. Αυτά τα μαθήματα δε με βοήθησαν απλά να εκτιμήσω περισσότερο την κουλτούρα μου, με βοήθησαν ακόμα στο να σκέφτομαι, να αναλύω και να γράφω καλύτερα. Κανένα από τα μαθήματα θετικών επιστημών δε μου το προσέφερε αυτό.

Ένα από τα πράγματα που κάνω σήμερα είναι να γράφω μια μηνιαία στήλη σχετικά με την επιστήμη και την κοινωνία. Το κάνω αυτό πάνω από μια δεκαετία και με χαρά μπορώ να πω πως φαίνεται να αρέσει σε μερικούς ανθρώπους. Αν έτυχε να καταλήξω σε κάποιες διορατικές παρατηρήσεις σας διαβεβαιώ πως αυτό οφείλεται τελείως στο γεγονός πως παρακολούθησα ανθρωπιστικές σπουδές και στην αγάπη μου για την τέχνη.

Ένα από τα πράγματα για τα οποία έχω γράψει είναι ο τρόπος με τον οποίο η γονιδιωματική αλλάζει τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Η ικανότητά μας να ελέγχουμε το ανθρώπινο γονιδίωμα πρόκειται να θέσει μερικά από τα πιο δύσκολα ερωτήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας μέσα στις επόμενες δεκαετίες, μεταξύ των οποίων και το ερώτημα του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Αυτό δεν είναι μόνο ένα ερώτημα που αφορά την επιστήμη, είναι ένα ερώτημα η απάντηση του οποίου απαιτεί τη συμβολή διαφορετικών σφαιρών ανθρώπινης σκέψης μεταξύ των οποίων -και κυρίως- τη συμβολή των ανθρωπιστικών σπουδών. Η επιστήμη η οποία μένει ανεπηρέαστη από την ανθρώπινη καρδιά και το ανθρώπινο πνεύμα είναι στείρα, ψυχρή και εγωκεντρική. Είναι επίσης χωρίς φαντασία: κάποιες από τις καλύτερες επιστημονικές μου ιδέες προήλθαν από σκέψη και διάβασμα πάνω σε πράγματα τα οποία φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση με την επιστήμη. Αν έχω δίκιο στο ότι το ερώτημα σχετικά με το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος θα αποτελέσει το κεντρικό ζήτημα της εποχής μας, τότε τα πανεπιστήμια που είναι καλύτερα εξοπλισμένα για να το αντιμετωπίσουν, σε όλες τις πτυχές του, θα είναι τα πιο σημαντικά ιδρύματα ανώτερης εκπαίδευσης στο μέλλον. Μόλις κάνατε σαφές το ότι το δικό σας δε θα ανήκει σε αυτά.

Κάποιοι από τους υποστηρικτές σας ισχυρίζονται πως όλο αυτό είναι ένας θαυμάσιος ελιγμός από την πλευρά σας – ένας εξαίσιος πολιτικός ελιγμός ο οποίος στοχεύει να σοκάρει το νομοθετικό σώμα ώστε να δώσει στο ίδρυμά σας αρκετούς πόρους ώστε να διατηρηθούν σε λειτουργία τα τμήματα. Αυτή θα ήταν σίγουρα μια μακιαβελική κίνηση (άλλος ένας σημαντικός συγγραφέας, αλλά και πάλι, δε θα έχετε τμήμα Ιταλικών Σπουδών για να μιλήσει γι’ αυτόν) αλλά δεν είμαι σίγουρος αν θα ήταν έξυπνη κίνηση. Αν σκοπεύατε σε κάτι τέτοιο θα έπρεπε να είχατε διοργανώσει τη συνάντηση στην πανεπιστημιούπολη όταν όλοι όσοι σχετίζονται με το πανεπιστήμιο θα μπορούσαν να παρευρεθούν, σε ένα μέρος που θα μπορούσε να έρθει ο τύπος. Αυτός είναι ο τρόπος για να πιέσετε ένα μάτσο πολιτικούς. Διακηρύσσετε τη δράση σας στα σκαλιά της πολιτειακής βουλής, δεν το ψιθυρίζετε στα κλεφτά μέσα στη νύχτα όταν το ίδρυμα δεν ασχολείται καν.

Όχι, νομίζω απλά προσπαθούσατε να ισοσκελίσετε τον προϋπολογισμό σας σε βάρος τμημάτων που τα θεωρείτε αδύναμα., παρωχημένα και ανίσχυρα. Νομίζω πως με τον καιρό θα ανακαλύψετε πως έχετε συνάψει μια φαουστική συμφωνία. Φάουστ είναι ο τίτλος ενός χαρακτήρα από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Γκαίτε. Γράφτηκε περίπου το 1800 αλλά ακόμα προσελκύει το μεγαλύτερο κοινό από κάθε άλλο θεατρικό έργο που ανεβαίνει στη Γερμανία. Είναι η ιστορία ενός διανοούμενου που κάνει μια συμφωνία με τι διάβολο. Ο διάβολος του υπόσχεται πως θα εκπληρώσει κάθε του επιθυμία για όσο ζει. Σε αντάλλαγμα ο διάβολος θα πάρει… ε, εντάξει είμαι σίγουρος πως ξέρετε πως λειτουργούν αυτές οι συμφωνίες. Αν είχατε ένα τμήμα Θεατρικών Σπουδών, κάτι που φυσικά δεν έχετε, θα μπορούσατε να τους ζητήσετε να ανεβάσουν μια παράσταση του έργου για να δείτε τι γίνεται στη συνέχεια. Έχει τρομακτικά μεγάλη σχέση με τη δική σας κατάσταση. Βλέπετε, ο Γκαίτε πίστευε πως ο άνθρωπος δεν θα έχει κανένα κέρδος αν πουλήσει την ψυχή του ακόμα και για όλα τα πλούτη του κόσμου. Αυτή είναι όλος ο κόσμος, Πρόεδρε Φίλιπ, και όχι κάποιος ισοσκελισμένος προϋπολογισμός. Αν και, για να είμαι δίκαιος, δεν έχετε πουλήσει τη ψυχή σας. Μόνο τη ψυχή του ιδρύματός σας.

Με (όχι και τόσο ιδιαίτερη) εκτίμηση,

Gregory A. Petsko

πηγή: aren ilegal