ΟΤΑΝ Η ΑΔΙΚΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΟΜΟΣ... Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ!

Ζούμε ιστορικές στιγμές. Είναι εκκωφαντική η χρεοκοπία του μοντέλου ανάπτυξης και των υποσχέσεων που έδινε, δεν έχει τίποτα να προσφέρει στην ανθρωπότητα εκτός από φτώχεια, πολέμους, βαρβαρότητα, ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Η κρίση που ξέσπασε πριν δύο χρόνια, είχε αφετηρία τις Η.Π.Α. αλλά ραγδαία εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη, ακόμη και στις πιο «ανεπτυγμένες οικονομίες του Δυτικού κόσμου», ακόμη και στις χώρες που κάποτε αποτελούσαν λίκνο του καπιταλισμού και των ελεύθερων αγορών. Είναι η κραυγαλέα απόδειξη της χρεοκοπίας μιας πολιτικής, που για χρόνια έκανε τους φτωχούς-φτωχότερους και τους πλούσιους-πλουσιότερους. Οι θιασώτες του καπιταλιστικού συστήματος σήμερα προσπαθούν με νύχια και με δόντια να διασφαλίσουν τα υπερκέρδη του κεφαλαίου (το 2009 οι 500 μεγαλύτερες επιχειρήσεις των ΗΠΑ σημείωσαν αύξηση κερδών έναντι του 2008 κατά 335%, τη δεύτερη μεγαλύτερη αύξηση εδώ και εξήντα χρόνια!) φορτώνοντας όλα τα βάρη στον κόσμο της δουλειάς, τη νεολαία, την πλειοψηφία του λαού.
Η Ελλάδα σήμερα αποτελεί σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο ένα πειραματόζωο πάνω στο οποίο εφαρμόζονται τα πιο σκληρά, αντιλαϊκά μέτρα για να ακολουθήσουν σε μια σειρά άλλες χώρες (Πορτογαλία, Ισπανία κα). Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν από τις κυβερνήσεις των τελευταίων τριάντα χρόνων, υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Στην ίδια κατεύθυνση η τωρινή κυβέρνηση χρησιμοποιώντας το πρόσχημα του χρέους προσπαθεί να νομιμοποιήσει την πιο σκληρή επίθεση που δέχτηκε ο λαός μεταπολεμικά. Είναι η πρώτη φορά που το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επεμβαίνει σε χώρα-μέλος της ευρωζώνης. Αποδεικνύεται, πως η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση υλοποιείται σε μία κατεύθυνση που εξυπηρετεί τις επιταγές του κεφαλαίου, των αγορών και των τραπεζών και στρέφεται ενάντια στους λαούς.

Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ... ενωμένο Δυνατό

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κορόιδεψε εντελώς κυνικά τον ελληνικό λαό. Προεκλογικά έλεγε ότι «υπάρχουν χρήματα αλλά λείπει η πολιτική βούληση» και καλούσε τους εργαζόμενους και τη νεολαία να του δώσουν το χρίσμα της εξουσίας. Λίγους μήνες αργότερα, το μόνο που είχε να δηλώσει ο πρωθυπουργός ήταν πως «δεν υπάρχει σάλιο», πως «πρέπει να κάνουμε θυσίες», πως «πρέπει να σφίξουμε και άλλο το ζωνάρι». Τα μέτρα που ψήφισε είναι μόνο η αρχή μιας πρωτοφανούς επίθεσης: Χτύπημα του 13ου και 14ου μισθού, κόψιμο επιδομάτων και συντάξεων, αύξηση του ΦΠΑ, και ο κατάλογος είναι μακρύς με τις αλλαγές που έρχονται στη φορολογία και το ασφαλιστικό. Ο Ελληνικός λαός τους ψήφησε για τα προεκλογικά τους ψέματα. Είναι μια κυβέρνηση χωρίς πραγματική νομιμοποίηση.
Η κυβέρνηση παρέδωσε απλόχερα τη χώρα και τις τύχες όλου του λαού στα δόντια του ΔΝΤ. Η πρόσφατη ιστορία των επεμβάσεων αυτού του στυγνού, καταστροφικού μηχανισμού σε μια σειρά από χώρες σε όλο τον κόσμο έχει να επιδείξει μόνο εκτίναξη της φτώχειας και της ανεργίας, ιδιωτικοποιήσεις, περιστολή δικαιωμάτων, πείνα. Ενδεικτικά, στην Ουκρανία με την επιβολή των μέτρων που πρόσταξε το ΔΝΤ, σε μια νύχτα το ψωμί ανέβηκε 300%, οι τιμές του ηλεκτρικού 600%, των συγκοινωνιών 900%. Οι εικόνες αυτές δεν είναι μακρινές. Φανερώνουν την πραγματικότητα που καλούμαστε να βιώσουμε τα επόμενα χρόνια. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι υπόλογη για τον «μηχανισμό αφαίμαξης» που εγκαθιδρύεται στην Ελλάδα από ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ ύστερα από δική της πρόσκληση.

Το σύστημα σε κρίση...η παιδεία στο απόσπασμα

Κάθε μέρα θα έρχονται χειρότερα. Οι εγχώριοι πολιτικοί και οι διεθνείς επιτηρητές των αγορών, μας οδηγούν κατευθείαν στην εξόντωση. Απέναντι στην λαίλαπα που έρχεται δεν μπορούμε να μένουμε άλλο θεατές. Η δική μας γενιά θα είναι το πειραματόζωο που πάνω της ο νεοφιλελευθερισμός θα δοκιμάσει τις πιο απάνθρωπες πολιτικές του. Η οικονομική κρίση επηρεάζει τις εξελίξεις και στην παιδεία. Ήδη μέσα στο Πάσχα το ΣτΕ ενσωμάτωσε την οδηγία 36/05 στο προεδρικό διάταγμα και έδωσε επαγγελματικά δικαιώματα σε όλους τους αποφοίτους των κολλεγίων, ενώ πρόσφατα πέρασε και το νέο νομοσχέδιο του Υπ.Παιδείας για το «νέο σχολείο». Η πρόσφατη ακαδημαϊκή υποτίμηση των ΚΕΣ (τοποθέτηση στις βαθμίδες 4-5 της οκταβάθμιας κλίμακας προσόντων) από το Υπουργείο Παιδείας, δεν ήταν παρά το άλλοθι για την επικείμενη αναγνώριση των τίτλων σπουδών που χορηγούν τα κέντρα αυτά. Με απλά λόγια, αν και ακαδημαϊκά πολύ κατώτερα των ελληνικών ΑΕΙ και ΤΕΙ, τα ΚΕΣ θα μπορούν να βλέπουν τους αποφοίτους τους να εγγράφονται στα επιμελητήρια (Τεχνικό και Οικονομικό), στους συλλόγους (δικηγορικό ή ιατρικό), ακόμα και να δίνουν εξετάσεις στο ΑΣΕΠ. Παράλληλα προωθείται το εθνικό πλαίσιο προσόντων που δίνει την χαριστική βολή στα ήδη διαλυμένα εργασιακά δικαιώματα. Οι επιπτώσεις των νέων μέτρων παίρνουν σάρκα και οστά σε τομείς όπως η Παιδεία καθώς επιχειρείται η σταδιακή ιδιωτικοποίησή του, μέσω της αδειοδότησης των ΚΕΣ, αλλά και η ολοένα περισσότερο απαξίωση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης με τη συνεχή υποχρηματοδότησή του (-15% προϋπολογισμοί για ΑΕΙ-ΤΕΙ).

Και κάπως έτσι οι φοιτητικές εκλογές έρχονται...

Πως θα επηρεάσει όμως άραγε η οικονομική κρίση τη φετινή διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών μιας και στην φοιτητική καθημερινότητα τίποτα δε μοιάζει να είναι διαφορετικό σε σχέση με τις εξελίξεις που συντελούνται στην κοινωνία; Μπορεί να μοιάζει προφανής η απάντηση αλλά μια ματιά στα τραπεζάκια των συναδέλφων από τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ μπορεί άνετα να σε πείσει πως όλα αυτά περί κρίσης είναι μια καλοστημένη απάτη. Κι αυτό γιατί εκεί θα δεις και τις εκδρομές στη Μύκονο και τις βραδιές στα μπουζούκια και βέβαια φορτηγά ολόκληρα από σημειώσεις (μην ξεχνάμε κι ότι οι φοιτητικές Εκλογές φέτος γίνονται μια βδομάδα πριν τις εξεταστικές) και γενικώς οτιδήποτε υπάγεται στην κατηγορία των πελατειακών σχέσεων.

ΠΑΣΠ: Λένε ότι είναι “αριστεροί” αλλά τα μέτρα είναι αναγκαία... Και “Αγωνιστικοί” αλλά δεν καλούν σε κινητοποιήσεις... Η αλήθεια είναι ότι μας λένε αρκετά καθαρά με τη στάση τους μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους ποιοι είναι... Τι μας λένε; Μα φυσικά ότι είναι η κυβερνητική παράταξη. Μας το λένε μην παίρνοντας θέση για τα νέα μέτρα και σαμποτάροντας γενικές συνελεύσεις σε μια σειρά από σχολές. Μας το λένε αλλάζοντας θέση για καίρια ζητήματα (βλ. ΚΕΣ, Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων) από σχολή σε σχολή. Μας το λένε ανταγωνιζόμενοι τη ΔΑΠ σε εκδρομές στη Μύκονο, τραπέζια σε νυχτερινά μαγαζιά, πάσης φύσεως πελατειακή σχέση. Τελικά μόνο οι συνάδελφοι από την ΠΑΣΠ έχουν αμφιβολίες για την πολιτική φυσιογνωμία τους. Όλοι οι υπόλοιποι τους έχουμε πάρει χαμπάρι…

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ: Φοιτητική παράταξη με πολιτικό φορέα τη ΝΔ που αποτελεί το έτερον ήμισυ του δικομματισμού μέσα στο Πανεπιστήμιο. Προσπαθεί να μας πείσει ότι η ύπαρξη πχ. ηλεκτρονικής γραμματείας στις σχολές είναι πιο σημαντική από το εργασιακό μας μέλλον. Απαλλάσσεται λόγω αφέλειας; Κάθε άλλο. Μιλάμε για ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για τις κυβερνήσεις (είτε ΝΔ είτε ΠΑΣΟΚ) με κύρια όπλα της την απαξίωση της πολιτικής και των συλλογικών διαδικασιών, τις πελατειακές σχέσεις, την αποθέωση του ατομικού δρόμου.

Απέναντι στο πολιτικό σχέδιο που υλοποιούν στα πανεπιστήμια ΔΑΠ και ΠΑΣΠ είναι αναγκαία η ευρύτερη συσπείρωση των δυνάμεων της Αριστεράς (ΑΡ.ΕΝ-ΠΚΣ-ΕΑΑΚ)

ΠΚΣ/ΜΑΣ: Συλλογικότητα της φοιτητικής Αριστεράς με πολύτιμη προσφορά στο φοιτητικό κίνημα, αλλά και τις δικές της ευθύνες στην αδυναμία συγκρότησης ενός μαζικού μετώπου μέσα στις σχολές ενάντια στην πολιτική του νεοφιλελευθερισμού. Με την επιλογή συγκρότησης του ΜΑΣ επιλέγουν τη γραμμή της ήττας, στήνουν αντιπαραθετικές, πολλές φορές, με τους συλλόγους δομές (βλ. Επιτροπές Αγώνα) και, τέλος, παραγράφουν την παρακαταθήκη της ενότητας που άφησε το νικηφόρο κίνημα κατά της αναθεώρησης του Α16Σ.

Ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός!

Κάθε μέρα από τα δελτία ειδήσεων κάθε λογής Πρετεντέρηδες, πασχίζουν να πείσουν πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Σαν εκπρόσωποι τύπου της κυβέρνησης, της ΕΕ και των τραπεζιτών παλεύουν να διαμορφώσουν την κοινωνική συναίνεση. Παρουσιάζουν τα μέτρα σαν αναγκαία και καταλογίζουν ευθύνες σε όλους εμάς, τους «καλοπερασάκηδες» εργαζόμενους, τους «σπάταλους» νέους, τους «βολεμένους» συνταξιούχους για την κρίση και το χρέος της χώρας. Έχουν ξεκινήσει συντονισμένη επίθεση εναντίων όλων μας. Προσπαθούν να καταστείλουν εκ των προτέρων μια μεγάλη κοινωνική αναταραχή , διακηρύσσοντας συνεχώς μονόδρομους και «αναγκαία κακά».
Η αλήθεια είναι πως τα μέτρα δεν θα λύσουν αλλά αντίθετα θα οξύνουν το ζήτημα του χρέους, θα βυθίσουν σε ύφεση την οικονομία, θα γιγαντώσουν τη φτώχεια, θα εκτινάξουν την ανεργία. Υπάρχει και άλλη διέξοδος από την κρίση. Επιλέγουν να ισοπεδώσουν την κοινωνία, αντί να τα πάρουν από τους έχοντες. Η κυβέρνηση μπορεί να φορολογήσει το μεγάλο κεφάλαιο, να κόψει από άχρηστους πολεμικούς εξοπλισμούς, να φορολογήσει την εκκλησία. Αλλά συνειδητά δεν το κάνει!

Ο Κόσμος τους Δεν Μας Χωράει!

Τόσα χρόνια προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα κινήματα για την προοπτική ενός άλλου κόσμου που αμφισβητεί τους νόμους της αγοράς που παλεύει για ισότητα και ελευθερία για μια κοινωνία χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση είναι αδιέξοδα. Η εξέγερση του Δεκέμβρη έδειξε ότι η νεολαία δεν μπορεί να ζει πια μέσα στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια. Η νεολαία που κινητοποιήθηκε είναι κομμάτι μιας γενιάς, της δικιάς μας γενιάς, που με τους αγώνες της έθεσε την αναγκαιότητα υπέρβασης αυτού του συστήματος. Ένα ρεύμα μιας μεγάλης ανατροπής μπορεί να γεννηθεί σήμερα σ’ ολόκληρη την κοινωνία, επιταχύνοντας την ροή των πραγμάτων, χλευάζοντας την ομαλότητα, περιγελώντας τα «σταματημένα ρολόγια» της ιστορίας. Σ’ αυτή τη διαδικασία η νεολαία θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, κουβαλώντας τα όνειρα, τις ελπίδες αλλά και την αποφασιστικότητα που την διακατέχει.

Αριστερή Ενότητα

Η ιστορία μας καλεί. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά το φοιτητικό κίνημα καλείται να αντιστοιχηθεί με την εκρηκτική κατάσταση που διαμορφώνεται στην κοινωνία. Δε δεχόμαστε άλλη μια επίθεση στα δικαιώματά μας, υποθηκεύουν το μέλλον, τη ζωή μας για τα επόμενα χρόνια. Πρέπει λοιπόν να προετοιμαστούμε για έναν πολύμορφο αγώνα, με επιμονή, υπομονή, σταθμούς και κυρίως διάρκεια. Η εισβολή της νεολαίας στο πολιτικό σκηνικό που έχει στηθεί μπορεί να αποτελέσει τη σπίθα ενός μεγάλου ξεσηκωμού. Κόντρα στις δυνάμεις που θέλουν τα πανεπιστήμια αποστειρωμένα και τους φοιτητές αδρανείς, να μετατρέψουμε τις σχολές σε κέντρα αγώνα, με μαζικές, ζωντανές, κινηματικές διαδικασίες, που θα συσπειρώνουν και θα βγάζουν στο δρόμο την φοιτητική νεολαία, που θα ενώνουν τα πανεπιστήμια με την κοινωνία. Να βρούμε τον κοινό βηματισμό όλων όσων δεν αντέχουν άλλο να κυνηγούν ένα πτυχίο χωρίς αντίκρισμα. Να προχωρήσουμε σε διαδικασίες που ενώνουν όλο και πλατύτερες δυνάμεις όλο και περισσότερο κόσμο, που οργανώνουν και εξοπλίζουν το δικό μας στρατόπεδο. Να διεκδικήσουμε τις ζωές μας!

Η Αριστερή Ενότητα, γέννημα ενός μεγάλου κινήματος που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία, του κινήματος ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, παλεύει για την πυροδότηση νέων, μεγάλων, ελπιδοφόρων αγώνων. Με όπλο την ενότητα της αριστεράς και των φοιτητών με τους μαθητές και τους εργαζόμενους μπορούμε να γίνουμε πραγματικά επικίνδυνοι και να πετύχουμε νίκες!

Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας

Οικονομική κρίση. Θα έχετε ακούσει τους όρους χρηματοπιστωτική κρίση, κρίση δημοσίων οικονομικών, κρίση υπερσυσσώρευσης κ.α. Είναι πολύ πιο απλό. Οικονομική κρίση είναι όταν παράγουμε πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορούμε να καταναλώσουμε. Γιατί γίνεται αυτό; Γιατί το αχόρταγο κεφάλαιο θέλει όλο και περισσότερη παραγωγή (άρα κέρδος, άρα εκμετάλλευση των εργαζομένων), άλλα οι εργαζόμενοι δεν έχουν το εισόδημα να αντεπεξέλθουν ως καταναλωτές. Όπως έλεγε κι ο Μπρεχτ «οικονομική κρίση είναι όταν πετάνε τα καρβέλια κι η μάνα δεν έχει να δώσει ψωμί στο παιδί της».

Τραπεζικό σύστημα: Η πηγή του κακού για κάποιους, η βιτρίνα του καπιταλιστικού συστήματος για κάποιους άλλους, μια ανώτερη δύναμη για κάποιους τρίτους. Για εμάς τα πράγματα είναι πιο απλά. Η οικονομική κρίση που διανύουμε θεωρείται από τις μεγαλύτερες της ιστορίας. Μεγάλο μερίδιο σ’ αυτή είχαν οι τράπεζες με τις πολιτικές δανεισμού και κερδοσκοπίας. Όλα γύρω καταρρέουν κι αυτές συνεχίζουν να έχουν κέρδος! Τα συμπεράσματα δικά σας…

Δημοσιονομικό έλλειμμα: Η διαφορά μεταξύ εσόδων κι εξόδων ενός κράτους. Ίσως όχι τόσο απλό όσο φαίνεται. Για κάποιους είναι κακό σπυρί και για άλλους είναι εργαλείο ανάπτυξης κι εξόδου από την κρίση. Για τους μεν σημαίνει λιτότητα, για τους δε κοινωνική πολιτική. Από τη μία Ε.Ε. και κυβερνήσεις κι από την άλλη εργαζόμενοι, νεολαία, λαϊκά στρώματα. Διαλέγετε και παίρνετε.

Πρόγραμμα σταθερότητας: Η συνταγή ΕΕ που εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ για έξοδο από την κρίση. Βασίζεται στην ιατρική μέθοδο της ομοιοπαθητικής. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές σε οικονομία και εργασία μας οδήγησαν στην κρίση; Ε, αν τις βαθύνουμε κι άλλο θα μας βγάλουν κι από κει. Σα να έχεις πονοκέφαλο και να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο για να περάσει. Και δεν είναι τυχαίο το παράδειγμα γιατί όλα τα παραπάνω μεταφράζονται σε μειώσεις μισθών και συντάξεων, σφαγή εισοδήματος, υψηλότερο ΦΠΑ, πάγωμα προσλήψεων κα. Υπάρχουν και τα χειρότερα όμως.

ΔΝΤ: Για όποιον αναρωτήθηκε παραπάνω, αυτά είναι τα χειρότερα. Τυπικά πρόκειται για διεθνή οικονομικό οργανισμό που στηρίζει κράτη-μέλη που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσχέρειες. Ουσιαστικά πρόκειται για διεθνή οικονομικό δυνάστη που όπου πάει επιβάλλει τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές (ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις, πετσόκομμα εισοδημάτων, διάλυση εργασιακών σχέσεων). Όλα αυτά δεν τα βγάζουμε από το κεφάλι μας αλλά τα χουμε δει στην Αργεντινή, την Ουγγαρία, την Εσθονία κι αλλού. Από 23/4 το ΔΝΤ «στηρίζει» κι επίσημα την Ελλάδα. Η δική μας απάντηση θα δοθεί στους δρόμους.

Εθνική συναίνεση: Το ιδεολογικό περιτύλιγμα των άνωθι πολιτικών. Δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι σύσσωμη η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη μ’ έναν εξωτερικό, αόρατο εχθρό (βλ. Κερδοσκόπους). Σκόπιμα συσκοτίζεται το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία (όπως και κάθε καπιταλιστική) είναι διαιρεμένη χοντρικά ανάμεσα σε κόσμο του κεφαλαίου ( τράπεζες, βιομήχανοι κλπ) και κόσμο της εργασίας (εργαζόμενοι, νεολαία, λαϊκά στρώματα). Οι πρώτοι θα κερδίζουν ακόμα περισσότερο με τα νέα μέτρα ενώ οι δεύτεροι καλούνται να πληρώσουν μια κρίση που δε δημιούργησαν. Ποια ενότητα βλέπετε εσείς;

Στις 19 Μαΐου στηρίζουμε-ψηφίζουμε Αριστερή Ενότητα

Όταν η αδικία γίνεται νόμος, ο αγώνας γίνεται καθήκον

Η μεγαλειώδης απεργιακή κινητοποίηση της 5ης Μάη ήταν η απάντηση του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας απέναντι στην καλά προετοιμασμένη επίθεση απέναντι στα δικαιωματά τους. Οι 300.000 κόσμου που έδειξαν ότι ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να αντισταθεί απέναντι σε όσα υποθηκεύουν το μέλλον της. Η διαρκής προσπάθεια καλλιέργειας της κοινωνικής συναίνεσης απέναντι στα μέτρα με το πρόσχημα του «αναγκαίου κακού» φαίνεται ότι τελικά δεν πέτυχε. Οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ότι καλούνται να πληρώσουν μια κρίση την οποία ούτε προκάλεσαν ούτε είχαν την οποιαδήποτε συμμετοχή στα κέρδη αυτών που την δημιούργησαν.
Η απεργιακή αυτή κινητοποίηση όμως σημαδεύτηκε από ένα τραγικό γεγονός. 3 άνθρωποι έχασαν τη ζωή εξαιτίας εγκληματικών πρακτικών τυφλής βίας που όχι μόνο δεν παρέχουν την οποιαδήποτε αποτελεσματικότητα στους αγώνες των εργαζομένων αλλά από ότι φάνηκε μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και στην απώλεια ανθρώπινων ζωών.
Λίγες ώρες μετά τον θάνατο των 3 εργαζομένων ο πρωθυπουργός προσπάθησε να εκμεταλλευτεί πολιτικά το γεγονός συνδέοντας με τον δήθεν μονόδρομο των μέτρων. Μας είπε, δηλαδή, ο κ.Παπανδρέου ότι για το θάνατο φταίνε οι διαδηλωτές που δεν καταλαβαίνουν ότι τα μέτρα είναι μονόδρομος για τη χώρα και δεν επιδεικνύουν «πολιτική υπευθυνότητα»(!) και προχωρούν σε κινητοποίησεις. Η ΕΛ.ΑΣ. από την άλλη εκτός της σκληρής καταστολής των φοιτητικών συλλόγων με χημικά προχώρησε σε εφόδους σε σπίτια κατοίκων της περιοχής των Εξαρχείων καθώς επίσης και στο στέκι Μεταναστών όπου έσπαγαν με τα γκλοπ ό,τι έβρισκαν μπροστά τους.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση ολοκληρώνει τη στοχοποίηση της Αριστεράς καθώς μετά τον ΣΥΡΙΖΑ κατά την περίοδο των αγώνων για την προάσπιση της δημόσιας παιδείας και τον περασμένο Δεκέμβρη, σειρά για να τεθεί εκτός συνταγματικού πλαισίου πήρε και το ΚΚΕ. Η στοχοποίηση των δυνάμεων της αριστεράς αποδεικνύει ότι βασικός τους σκοπός είναι κατάπνιξη όσων αντιστέκονται απέναντι στα μέτρα που μας κλέβουν τη ζωή.
Η δυναμική των σημερινών κινητοποιήσεων μας γεμίζει με αισιοδοξία και με καθήκον για ακόμα μεγαλύτερες κινητοποιήσεις.Ο κόσμος της εργασίας στο δίλημμα συναίνεση ή αξιοπρέπεια διάλεξε αξιοπρέπεια! Ο αγώνας συνεχίζεται!

Το σχολείο του Δ.Ν.Τ.

Η κυβέρνηση του Πασόκ, υπό τις προσταγές του Δ.Ν.Τ, προχωρά σ ένα νέο εκπαιδευτικό πολυνομοσχέδιο που ορίζει το νέο καθεστώς πρόσληψης των εκπαιδευτικών ενώ υποβαθμίζει τόσο τη πρωτοβάθμια όσο και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Και τα δυο αυτά έχουν έναν κοινό παρανομαστή. Την αποδέσμευση του κράτους από την υποχρέωση του να χρηματοδοτεί τη δημόσια εκπαίδευση. Η ελεύθερη πτώση του δημοσίου σχολείου έχει ήδη ξεκινήσει...

Τι ακριβώς όμως μας λέει το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου; Καταργείται η έννοια του διοριστέου εκπαιδευτικού, ο αριθμός των προσλήψεων εξαρτάται από το Δ.Ν.Τ με περιθώρια ακόμα και ελαχίστων προσλήψεων λόγω της οικονομικής κρίσης, καταδικάζονται χιλιάδες νέοι-ες πτυχιούχοι σε καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας, δεν δίνεται λύση για τους εκπαιδευτικούς που βρίσκονται ήδη στη λίστα αναμονής, απαξιώνονται πλήρως τα πτυχία και οι πανεπιστημιακές σπουδές, αυξάνονται τα ωράρια και η πίεση των εκπαιδευτικών, εισάγεται ο θεσμός της αξιολόγησης των σχολίων συνδεόμενη με άμεσα με τη χρηματοδότηση και φέρνοντας προ των πυλών το ιδιωτικό κεφάλαιο.

Συγκεκριμένα, με τις προωθούμενες μεταρρυθμίσεις όλοι οι εκπαιδευτικοί θα προσλαμβάνονται ή θα διορίζονται μέσω διαγωνισμών ΑΣΕΠ(που καθόλου δεν αποτελόυν την κορωνίδα της αντικειμενικότητας και της διαφάνειας όπως καυχιέται η υπουργός), διαγωνισμών που θα πραγματοποιούνται κάθε 2 χρόνια, ανάλογα με τις «ανάγκες της οικονομίας»!! Δηλαδή δεν θα προκυρήσσεται συγκεκριμένος αριθμός θέσεων. Και τώρα με το ΔΝΤ μάλλον δεν θα προκηρύσσονται καθόλου θέσεις!! Και σαν να μην έφτανε αυτό για να καταφέρουν την περικοπή των εργαζόμενων εκπαιδευτικών επιστρατεύουν κάθε μέσο όπως: την συγχώνευση τμημάτων, δηλαδή δημιουργία τμημάτων στην καλύτερη των περιπτώσεων 30 ατόμων(κάτι που ουσιαστικά έχει παιδαγωγικές επιπτώσεις και δυσκολεύει το έργο του εκπαιδευτικού ),το κλείσιμο μικρών σχολείων σε απόμακρες περιοχές(αντιμετωπίζεται δηλαδή το σχολείο ως μια ακόμη επιχείρηση, που όταν έχει μεγάλο κόστος κλείνει αυξάνοντας έτσι τους ταξικούς φραγμούς) και τέλος την επαναφορά όσων είχαν διοριστεί σε διοικητικές θέσεις(σύμφωνα με τον νόμο ΠΑΣΟΚ) στις τάξεις.

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΒΑΘΕΙΑ ΓEΡΑΜΑΤΑ

Αφού λοιπόν πάρουμε πτυχίο θα υποχρεωνόμαστε σε συνεχείς εξετάσεις μέχρι να συγκεντρωθεί η βαθμολογική βάση για να πετύχουμε. Τότε θα ενταχθούμε σε έναν ενιαίο πίνακα υποψηφίων για διορισμό ή πρόσληψη. Για την τελική πρόσληψη (αν και όποτε επιτευχθεί) μπορεί να υπάρξει και μοριοδότηση, που όπως χαρακτηριστικά αναλύετααι από το υπουργείο είναι η επιτυχία στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ (μας λένε ξεκάθαρα πως θα χρειαστεί να συμμετέχουμε και πάνω από μια φορά σε διαγωνισμό), τα ακαδημαϊκά προσόντα, η προϋπηρεσία αλλά και τα κοινωνικά κριτήρια, που εννοείται πως δεν διευκρινίζονται.

“ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ”

Το πιστοποιητικό αυτό είναι προϋπόθεση ώστε να συμμετάσχει κάποιος υποψήφιος στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι γιατί οι απόφοιτοι της ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ σχολής αλλά και μιας σειράς άλλων σχολών που έχουν εξεταστεί επιτυχώς σε παιδαγωγικά μαθήματα θα πρέπει να αποδείξουν πως μπορούν να εργαστούν στο δημόσιο σχολείο;; Το ζητούμενο ήταν και παραμένει η επαρκής παιδαγωγική και διδακτική κατάρτιση των μελλοντικών εκπαιδευτικών στα πανεπιστήμια και η ουσιαστική επιστημονική στήριξη και επιμόρφωση των εν ενεργεία εκπαιδευτικών.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ: ΠΡΩΤΑ...ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ

Βασικό στοιχείο του...φτηνου σχολείου ειναι η αξιολόγηση του και αυτή ακριβώς προωθει το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας. Με τη διαδικασία αυτή, που σε πρώτη φάση θα είναι εσωτερική, επιδιώκεται η ενοχοποίηση του σχολείου και των εκπαιδευτικών για το παραγόμενο έργο, η νομιμοποίηση της απόσυρσης της κρατικής χρηματοδότησης και η παράδοση των σχολείων σε χορηγούς πάσης φύσεως. Τα σχολεία θα καταρτίζουν ετήσιο πρόγραμμα δράσης και στο τέλος της χρονικής χρονιάς θα κρίνονται για το βαθμό της υλοποίησής του.Ο έλεγχος ξεκινά από τα εκπαιδευτικά και φτάνει μέχρι το οικονομικό. Μα δεν είναι μετρημένα κουκια αυτα; Τι πρόγραμμα δράσης μπορει να κάνει το σχολέιο και μάλιστα να κριθεί από αυτο;;Όσων αφορά εμάς;; αφού και εαν καταφέρουμε μετα απο όλα τα παραπάνω να βρεθούμε στους επιτυχόντες του ΑΣΕΠ θα είμαστε επί δύο χρόνια υπό την επίβλεψη ενός μέντορα-αξιολογητή.Χάνεται δηλαδή η παιδαγωγική ελευθερία και υποθαλπτεται η φαντασία του εκπαιδευτικού εργου. Εαν και εφόσων ο μέντορας κρίνει πως το εκπαιδευτικό εργο του δόκιμου δεν είναι συμφωνα με τισ αντιλήψεις του αξιόλογο, τότε ο δόκιμος θα μεταφερθεί σε διοικητικές θέσεις των οποίων οι θέσεις δεν θα προκηρυσσονται!

Η απαντηση μας σε όλα αυτα θα πρέπει να είναι ΟΧΙ...Να ενώσουμε όλοι μαζί τις φωνές μας και μαζί με τους εργαζομένους-ες να πούμε πως δεν θα εφαρμοστεί κανένα μελανό σημειο είτε του νομοσχεδίου της Διαμαντοπούλου είτε των μέτρων που μας επιβάλλει η νεοφιλελεύθερη πολιτική τους και το Δ.Ν.Τ!Το νομοσχέδιο της διαμαντοπούλου ειναι ακόμα ένα χτύπημα κατα τη διαρκεια οικονομικής κρίσης, της επιβάρυνσης των εργαζομένων,της πολιτικής των περικοπών,της πολιτικής του κέρδους ενάντια στο δικαίωμα μας για ζωη!! ουτε βημα πισω!

ΠΑΣΠ ή αλλιώς…ΠΑΣΟΚ

Η ελληνική κυβέρνηση θα μείνει στην ιστορία ως κυβέρνηση ψευτών και απατεώνων. Άλλα υποσχέθηκε προεκλογικά, άλλα υλοποίησε μετεκλογικά. Και από τότε μέχρι σήμερα, κάθε βδομάδα, άλλα λέει και άλλα κάνει. Αυτά που αποκλείει τον ένα μήνα, τον επόμενο τα θεωρεί αναπόφευκτα. Η γραμμή άμυνας που έχει, είναι μόνο για τα παπαγαλάκια της τηλεόρασης. Το περίστροφο (ή αλλιώς ΔΝΤ) που ζήτησε από την ΕΕ για να «εκβιάσει τις αγορές», τελικά το έβαλε στο στόμα της χώρας και πυροβόλησε. Είναι μια κυβέρνηση αποτυχημένη. Πάνω από όλα είναι μια κυβέρνηση επικίνδυνη. Οργανώνει και προχωρά στη μεγαλύτερη ληστεία και αναδιανομή πλούτου από τους πολλούς στους λίγους.

Το σενάριο τρόμου που γράφουν για την ελληνική κοινωνία δεν έχει τέλος. Κάθε μέρα θα έρχονται χειρότερα. Μια μεγάλη πολιτική και κοινωνική ανατροπή είναι ο μόνος εφικτός τρόπος επιβίωσης. Διαφορετικά οι εγχώριοι πολιτικοί και οι διεθνείς επιτηρητές των αγορών, μας οδηγούν κατευθείαν στην εξόντωση. Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ γκρέμισε και το τελευταίο φράγμα: έβαλε την οικονομική και κοινωνική πολιτική υπό την απόλυτη κατοχή των ΔΝΤ και ΕΕ. Το αποτέλεσμα;

• Κατάργηση 13ου και 14ου μισθού και συντάξεων
• αύξηση του ΦΠΑ στο 23%
• απελευθέρωση απολύσεων
• ανασφάλιστη εργασία των νέων και …έπεται συνέχεια όπως μας απείλησε εμμέσως πλην σαφώς ο υπουργός οικονομικών την Κυριακή 2/5.

Ωστόσο στο ελληνικό πανεπιστήμιο υπάρχει ένας συγκεκριμένος πολιτικός χώρος που επιλέγει μπροστά σε όλες αυτές τις εξελίξεις να κρατά στάση, αν μη τι άλλο, μυστηριώδη για τους ανυποψίαστους και τουλάχιστον προκλητική για τους πιο… υποψιασμένους.

Πρόκειται για τη φοιτητική παράταξη όπου μην κατεβαίνοντας στην γενική συνέλευση, επαίρεται παράλληλα για την αυτονομία της ενώ φουσκώνει από υπερηφάνεια όταν δηλώνει ότι είναι ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για τη φοιτητική παράταξη όπου στα διοικητικά συμβούλια του Συλλόγου υπερασπίζεται ανοιχτά τα μέτρα της κυβέρνησης και του ΔΝΤ και δεν βρίσκει λόγο να διεξαχθεί γενική συνέλευση(???). Πρόκειται με δυο λόγια για μία συνδικαλιστική παράταξη όπου σε κάθε σύλλογο κοινή συνισταμένη των προσπαθειών της (ανεξαρτήτως των διαφορετικών μεθόδων που χρησιμοποιεί από σχολή σε σχολή-λ.χ. αλλού συντάσσεται υπέρ των μέτρων και αλλού κατά κρίνοντας ανάλογα με το ακροατήριο που απευθύνεται) αποτελεί το μπλοκάρισμα κάθε κινηματικής δράσης και η στοίχιση με την κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Η απάντηση τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολη… Πρόκειται για την ΠΑΣΠ που σε αυτό το διάστημα επιλέγει να φανερώσει τον πραγματικό της εαυτό υπηρετώντας τα κυβερνητικά σχέδια για διέξοδο από την κρίση σε βάρος του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας.

Στην προσπάθεια της αυτή να αναπαράγει κλίμα «κανονικότητας» σε όλες τις σχολές έχει προφανώς επιστρατεύσει και τις τεχνικές χαμαιλεοντισμού που τη διακρίνουν. Είναι γνωστή άλλωστε η ικανότητα της να αλλάζει τελείως στάση ανάλογα με τους συσχετισμούς της σχολής. Δεν ξεχνάμε, για παράδειγμα, ότι στο κίνημα ενάντια στην αναθεώρηση του αρ.16 σε κάποιους συλλόγους στήριζε το αγωνιστικό ενωτικό πλαίσιο και σε άλλους συλλόγους τασσόταν στο πλευρό της ΔΑΠ με πλαίσια αντικατάληψης. Σε αυτό το ίδιο πλαίσιο κινείται και το επιχείρημα που μονίμως μεταχειρίζονται οι συνάδελφοι της ΠΑΣΠ: «η ΠΑΣΠ δε συνδέεται με κανέναν τρόπο με το ΠΑΣΟΚ». Σε μία τέτοια συγκυρία λοιπόν η ΠΑΣΠ αντί να υπεκφεύγει χρησιμοποιώντας φθηνά συνδικαλιστικά επιχειρήματα καλύτερα να ξεκινήσει να απολογείται. Να απολογείται που είναι η κυβερνητική παράταξη μέσα στα πανεπιστήμια που αποσιωπά τα πολιτικά ζητήματα που καθορίζουν τις ζωές μας και μαυρίζουν το εργασιακό μας μέλλον. Και που κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να επιβάλλει την παθητικότητα στους φοιτητές ώστε να μείνουμε θεατές σε αυτή τη λεηλασία δικαιωμάτων που επιχειρεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Εδώ εντάσσεται και η επιλογή της να αποφεύγει και να σαμποτάρει τις Γενικές Συνελεύσεις ακριβώς γιατί τρέμει την πολιτική συζήτηση, τώρα ακόμα περισσότερο που το ΠΑΣΟΚ παρέδωσε τη χώρα στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης και στο ΔΝΤ.

Η ΠΑΣΠ θα έπρεπε να ντρέπεται να εμφανίζεται στη σχολή!!!

Ο στόχος της ΠΑΣΠ είναι ξεκάθαρος: να μην δημιουργηθεί καμία αντίδραση στις επιλογές του ΠΑΣΟΚ. Όσο και να μας λέει ότι δεν έχει σχέση με το ΠΑΣΟΚ, δυστυχώς για αυτούς η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Για αυτό άλλωστε - στο μόνο κείμενο που αναφέρθηκε στα οικονομικά μέτρα - ακολουθώντας τις ίδιες γραμμές άμυνας με το ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να μας πείσει ότι όλα αυτά είναι αναγκαία. Γι’ αυτό δε θέλει να γίνει καμία Γενική Συνέλευση, ακόμα και ενόψει απεργιών και κινητοποιήσεων. Όποιος παίρνει θέση με την κυβέρνηση, την κομισιόν, το ΔΝΤ είναι εχθρός για τους εργαζομένους, τη νεολαία, για την κοινωνία ολόκληρη. Κι η ΠΑΣΠ έχει ήδη διαλέξει στρατόπεδο…

ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ…

Ο κόσμος, όμως, βράζει και οι πολιτικές εξελίξεις που θα ακολουθήσουν τις ακραίες επιλογές στη οικονομία, ενδεχομένως να είναι εξίσου ακραίες. Ο στόχος είναι να μετατραπεί η απογοήτευση σε ενεργή πολιτική στάση. Αυτή την περίοδο ένας μόνο τρόπος μπορεί να αποτρέψει την επερχόμενη κατάσταση: Να υπερασπιστούν οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα εμείς οι νέοι το δικαίωμά μας σε μια αξιοπρεπή ζωή.
Πρέπει να μετατρέψουμε την απογοήτευση σε δύναμη για αγώνες! Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και να ορθώσουμε το ανάστημά μας, διεκδικώντας τα δικαιώματά μας. Απέναντι στην κυβέρνηση, στο ΔΝΤ και στους κυβερνητικούς εκπροσώπους στις σχολές (βλ. ΠΑΣΠ) που προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα πάνε καλά, ότι όλα τα μέτρα είναι αναγκαία, θα σηκώσουμε τη δική μας σημαία, αυτήν της αξιοπρέπειας!

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ,
ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΜΑΧΗΤΙΚΟΥ, ΜΑΖΙΚΟΥ, ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

• ΕΞΩ ΤΟ ΔΝΤ
• ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ