Δώστε τώρα δωρεάν όλα τα βιβλία!!!

Νομίζεις ότι πλήρωνες τα φροντιστήρια και την παραπαιδεία μόνο μέχρι να μπεις στο Πανεπιστήμιο; Λάθος!
Εδώ που ήρθες θα πληρώσεις μέχρι και τα βιβλία! 

Τι αλλάζει με τον τρόπο διανομής συγγραμμάτων; 

Μέχρι σήμερα σε όλες τις σχολές οι φοιτητές έπαιρναν όλοι το ίδιο βιβλίο (σε πολλές σχολές και σε πολλά μαθήματα έπαιρναν 2 ή και 3 βιβλία για κάθε μάθημα) άμεσα και δωρεάν. Αν για κάθε μάθημα ήταν περισσότερα από ένα συγγράμματα, παίρναμε και τα υπόλοιπα δωρεάν. Με το νέο τρόπο διανομής το κάθε τμήμα πρέπει να συντάξει μια λίστα με τουλάχιστον 2 προτεινόμενα συγγράμματα για κάθε μάθημα και ο κάθε φοιτητής να διαλέξει ένα μόνο από όσα προτείνονται. Στο άρθρο 1 του προεδρικού διατάγματος αναφέρεται επί λέξει για το επιλεγόμενο σύγγραμμα ότι πρέπει να «καλύπτει κατά το δυνατόν ολόκληρο ή το μεγαλύτερο μέρος της ύλης και του περιεχομένου του μαθήματος». Προβλέπει δηλαδή ρητά και κατηγορηματικά τη δυνατότητα το δωρεάν σύγγραμμα να καλύπτει μέρος μόνο της ύλης. Τα υπόλοιπα συγγράμματα προφανώς θα τα αγοράζουμε…

Τι συμβαίνει με τα μαθήματα επιλογής; 

Μέχρι σήμερα ο κάθε φοιτητής δήλωνε τα μαθήματα επιλογής που ήθελε και έπαιρνε τα βιβλία. Αν κοβόταν στο μάθημα ή δεν του άρεσε και αποφάσιζε σε επόμενο εξάμηνο να αλλάξει το μάθημα επιλογής έπαιρνε το αντίστοιχο βιβλίο. Στο άρθρο 2 του Π.Δ. αναφέρεται «οι φοιτητές δικαιούνται δωρεάν προμήθειας αριθμού διδακτικών συγγραμμάτων ίσου με το συνολικό αριθμό των μαθημάτων… Αν οι φοιτητές επιλέξουν περισσότερα επιλεγόμενα μαθήματα το δικαίωμα προμήθειας συγγραμμάτων δεν επεκτείνεται και στα επιπλέον μαθήματα». Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος αλλάξει μάθημα επιλογής δεν δικαιούται δωρεάν σύγγραμμα για το νέο μάθημα που επέλεξε αλλά πρέπει να το αγοράσει.

Πότε θα πάρουμε βιβλία; 

Δεν είναι δυνατόν να έχουν περάσει οι 3 από τους 4 μήνες του εξαμήνου χωρίς να έχουμε βιβλία και αυτό να το λένε αναβάθμιση και μεταρρύθμιση των πανεπιστημίων. Κανένας δεν ξέρει αν και πότε θα δοθούν δωρεάν τα βιβλία. Μας προτείνουν να τα δανειστούμε από τη βιβλιοθήκη και να τα βγάλουμε φωτοτυπίες… Αυτό δεν είναι Πανεπιστήμιο, είναι ΙΕΚ κακής ποιότητας…

Απαιτούμε: 

• Άμεση και δωρεάν διανομή όλων των απαραίτητων (για το μάθημα και την εξεταστική) συγγραμμάτων.
• Να καταργηθεί η λίστα συγγραμμάτων.
• Εξεταστέα ύλη για κάθε μάθημα καθορισμένη και συγκεκριμένη, όχι άπειρη, όχι απεριόριστη.
• Ο νόμος πλαίσιο και όλες οι διατάξεις του δημιουργούν το ιδιωτικό Πανεπιστήμιο μέσα στο δήθεν «δημόσιο και δωρεάν». Καμία εφαρμογή, κατάργηση του νόμου-πλαίσιο.
• Λεφτά για την παιδεία, όχι για τους τραπεζίτες. Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ

Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για όλα αυτά; 

Ο νόμος πλαίσιο δεν πρέπει να εφαρμοστεί. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να αντιδράσουμε. Η λύση λοιπόν είναι οι αγώνες μας. Η συμμετοχή μας στις συνελεύσεις, στις διαδηλώσεις. Σε κάθε σχολή μαζί με τους καθηγητές μας να μπλοκάρουμε το νόμο. Να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα. Δωρεάν βιβλία, Δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο για όλους. Ας θυμηθούμε ότι πριν 2 χρόνια το νικηφόρο κίνημα μας κατάφερε να μην περάσει η αναθεώρηση του άρθρου 16. Αυτές τις μέρες στην Ιταλία, μαθητές, φοιτητές, καθηγητές με τους κοινούς τους αγώνες κατάφεραν να σταματήσουν τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι.

ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

ΚΕΣ

Τι προβλέπει ο νόμος για τα ΚΕΣ;

Η κυβέρνηση με τη συνδρομή του ακροδεξιού ΛΑΟΣ προχώρησε μέσα στο καλοκαίρι στην ψήφιση του νόμου για τα ΚΕΣ σύμφωνα με τον οποίο αναγνωρίζονται τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών και τα κολλέγια ως επίσημοι πλέον «παροχείς» μεταλυκειακής εκπαίδευσης δίπλα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, παρόλο που δεν αναγνωρίζονται ως ισότιμα. Εάν όμως τα ΚΕΣ είναι παραρτήματα πανεπιστημίων του εξωτερικού ή συνεργάζονται με κάποιο από αυτά μπορούν να παρέχουν ισότιμα πτυχία με πλήρες αναγνωρισμένα επαγγελματικά δικαιώματα με αυτά των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Επιπλέον με την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05 «για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων» οδηγούμαστε σε ένα καθεστώς Μπολόνια, αφού με την αναγνώριση των τίτλων σπουδών και των συνακόλουθων επαγγελματικών δικαιωμάτων που παρέχονται σε οποιαδήποτε χώρα της Ε.Ε οι σχολές τριετούς και τετραετούς φοίτησης πρακτικά εξισώνονται.

Kαταδικαστική η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα πτυχία των κολεγίων

Η Ελλάδα καταδικάστηκε σύμφωνα με την απόφαση του ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τη μη αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από τα πτυχία των ΚΕΣ και των κολλεγίων. Σύμφωνα με την απόφαση αυτή δεν αφήνεται κανένα περιθώριο στη χώρα υποδοχής (Ελλάδα) για έλεγχο της ποιότητας σπουδών στα κολλέγια. Εναπόκειται δηλαδή αποκλειστικά στις αρχές που χορηγούν τα διπλώματα να ελέγχουν, βάσει των κανόνων που διέπουν το σύστημα της επαγγελματικής εκπαίδευσης, αν πληρούνται οι απαιτούμενες προϋποθέσεις για χορήγηση των διπλωμάτων, καθώς και οι προϋποθέσεις που αφορούν τη φύση του ιδρύματος στο οποίο πραγματοποίησε τις σπουδές του ο κάτοχος του διπλώματος. Το κράτος – μέλος υποδοχής δεν μπορεί να ελέγξει τις προϋποθέσεις βάσει των οποίων χορηγήθηκαν τα διπλώματα.

Αλήθειες και ψέματα

Λένε πως «πρέπει να μπει μια τάξη στη λειτουργία των κολλεγίων και των ΚΕΣ » Έτσι ο νόμος προβλέπει τις εξής προϋποθέσεις για την ίδρυση ενός κολλεγίου: εγγυητική επιστολή 500.000 ευρώ, εργαστήρια επαρκής εξοπλισμένα για τις αντίστοιχες ειδικότητες, βιβλιοθήκη, αίθουσα υπολογιστών. Όροι και προϋποθέσεις που υπάρχουν ήδη σε ένα φροντιστήριο. 
Λένε πως η Ελλάδα πιέζεται από την ΕΕ για την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στα ΚΕΣ που συνεργάζονται με πανεπιστήμια του εξωτερικού.Όμως αυτός που ανακίνησε το ζήτημα σε επίπεδο ΕΕ είναι ο πρώην βουλευτής της ΝΔ, κ. Χατζιδάκις και η αιτία της πίεσης είναι η κατάσταση που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ δίνοντας άδειες λειτουργίας στα ΚΕΣ υπό τη σκέπη του Υπουργείου Εμπορίου νόμος αυτός βέβαια εντάσσεται σε ένα πλαίσιο συμμόρφωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις επιταγές της Μπολόνια και της ανάγκες της κερδοφορίας του ελληνικού κεφαλαίου. 
Ξαφνικά οι θιασώτες της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης διακυρήσσουν πως με την αναγνώριση των κολεγίων η λύση για τους 60000 που δεν έπιασαν τη θεσπισμένη από την κυβέρνηση βάση του 10. Αυτούς δηλαδή, που θεώρησαν ανίκανους να φοιτήσουν στα δημόσια ΑΕΙ και ΤΕΙ τους διοχετεύουν στην αγορά των κολλεγίων, τα οποία παρέχουν τίτλους σπουδών με επαγγελματικά δικαιώματα ίσα με αυτά των δημοσίων ΑΕΙ και ΤΕΙ.Αν αυτό δεν είναι παράλογο τότε ποιο είναι; 
Η αναγνώριση των ΚΕΣ και των κολλεγίων αποτελεί άτυπα αναθεώρηση του άρθρου 16, που διασφαλίζει τη δημοσιά και δωρεάν παιδεία. Και αυτό διότι από τη στιγμή που τα 3ετή κολλέγια θα παρέχουν ισοτίμους τίτλους και επαγγελματικά δικαιώματα με αυτά των τετραετών ΑΕΙ και ΤΕΙ, τα δημόσια πανεπιστήμια θα προσαρμοστούν προκειμένου να παράσχουν «ανταγωνιστικά εκπαιδευτικά προϊόντα». Αυτό πρακτικά σημαίνει εφαρμογή των δύο κύκλων σπουδών (3+2), περαιτέρω περικοπή της χρηματοδότησης, εντατικοποίηση σπουδών, εμβάθυνση δηλαδή της εμπορευματοποίησης και λειτουργίας της εκπαίδευσης με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. 

Στόχοι της κυβέρνησης

Πραγματική επιδίωξη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής παραμένει η δημιουργία «εκπαιδευτικών υπηρεσιών» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. ¨Ώστε πρώτον, να δημιουργηθεί ένα πανεπιστήμιο για τις επιχειρήσεις που θα παράγει φθηνούς, ευέλικτους, καταρτισμένους και χωρίς εργαζομένους έτσι ώστε να συμβάλλει στην «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας». Δεύτερον, να δημιουργηθεί πανεπιστήμιο - επιχείρηση καθιστώντας πηγή κέρδους την παιδεία και εγκαινιάζοντας μια αγορά όπου η παιδεία θα πουλιέται και θα αγοράζεται σαν εμπόρευμα με όρους προσφοράς και ζήτησης. Ένα πανεπιστήμιο που δεν θα αποτελεί πλέον δημόσιο αγαθό και ένα δημόσιο χώρο ο οποίος εξ ‘ ορισμού λειτουργεί δημοκρατικά. Ο δημόσιος χαρακτήρας του Πανεπιστημίου, που επιχειρείται να καταλυθεί, εξασφαλίζει το δημοκρατικό έλεγχο και τη συμμετοχή όλων στις συλλογικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Γι’ αυτό η λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια θα είναι ολέθρια και για την εσωτερική διάρθρωση του.

Τι απαντάμε?

Είναι ανάγκη να ξεκαθαριστεί ότι δεν θεωρούμε εχθρούς τους σπουδαστές των κολλεγίων και των ΚΕΣ αλλά τα βάζουμε με την νεοφιλελεύθερη πολιτική που οδηγεί σε μια κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης όλους τους βασικούς τομείς που είχαν δημόσιο χαρακτήρα. Η κυβέρνηση αποφασίζει την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής, των λιμανιών και ρίχνει τα βάρη της οικονομικής κρίσης στους εργαζόμενους οι οποίοι πρέπει να πληρώσουν για αυτό που δημιούργησαν οι ίδιοι οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού.
Το φοιτητικό κίνημα νίκησε δύο χρόνια πριν καταφέρνοντας να ορθώσει το ανάστημα του απέναντι σ’ αυτή την κυβέρνηση. Το ίδιο πρέπει να κάνει και τώρα συγκροτώντας πανεκπαιδευτικό μέτωπο και προσπαθώντας να συνδεθεί με τους εργαζόμενους που αντιστέκονται στις ιδιωτικοποιήσεις και αρνούνται να πληρώσουν την κρίση.

Ιδρυτική Διακήρυξη της Αριστερής Ενότητας

Η αριστερά να βάλει τον νεοφιλελευθερισμό στο περιθώριο!
Στο προσκήνιο οι ανάγκες του λαού, των εργαζομένων και της νεολαίας!

Εμείς που συγκεντρωθήκαμε στις 10-11 Μάρτη στο Πολυτεχνείο στην Αθήνα, φοιτητικές παρατάξεις, συλλογικότητες, δυνάμεις της αριστεράς, αυτόνομα και ανεξάρτητα ριζοσπαστικά σχήματα και ανένταχτοι φοιτητές και φοιτήτριες που βρεθήκαμε μαζί εδώ και ένα χρόνο σε έναν από τους μεγαλύτερους φοιτητικούς αγώνες των τελευταίων δεκαετιών, αποφασίζουμε σήμερα να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα και να συγκροτήσουμε μια ενωτική πρωτοβουλία και συσπείρωση στους χώρους σπουδών.

Στόχος μας είναι να οικοδομήσουμε ένα ευρύτατο μέτωπο αντιπαράθεσης και αντίστασης, να συγκεντρωθούν δυνάμεις απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό και τους πολιτικούς εκφραστές του. Στόχος μας δεν είναι άλλος ένας πόλος της αριστεράς, αλλά να χάσει η λογική ανούσιας όξυνσης ανάμεσα σε αριστερές και ριζοσπαστικές δυνάμεις, να κερδίσει η ιδέα του πόλου της αριστεράς απέναντι στις λογικές των πολλών και ξεχωριστών πόλων.Στόχος μας είναι η ανασύνθεση της φοιτητικής αριστεράς για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος.

H πολιτική που είδαμε στον χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης με την υποχρηματοδότηση, την συνειδητή υποβάθμιση, την απαξίωση πτυχίων και πτυχιούχων, την πολυδιάσπαση δικαιωμάτων, την εντατικοποίηση των σπουδών και την πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος (κάτι που ήδη στα ΤΕΙ αλλά και σε πολλά τμήματα των ΑΕΙ αποτελεί πραγματικότητα), είναι η πολιτική που θέλει τα ΑΕΙ και ΤΕΙ να παράγουν εργαζόμενους μιας χρήσης, εύκαμπτους και ευέλικτους, αυριανούς απασχολήσιμους χωρίς να αμφισβητούν και να διεκδικούν. Είναι η πολιτική που ορίζει η ΕΕ και υλοποιείται μέσω των συνθηκών της Μπολόνια και των οδηγιών της Κομισιόν. Είναι η πολιτική που αναγνωρίζουμε στα νομοσχέδια για την Αξιολόγηση, τη Δια Βίου Εκπαίδευση, τον νέο Νόμο Πλαίσιο της ΝΔ, τις 15 προτάσεις για την Ανώτατη Παιδεία του ΠΑΣΟΚ. Είναι η πολιτική που προσπάθησε να ανατρέψει το άρθρο 16 και τη συνταγματική υποχρέωση του κράτους για δημόσια δωρεάν παιδεία. Είναι η πολιτική που υποστηρίζουν δημοσιογράφοι, αναλυτές και διαμορφωτές της κοινής γνώμης.

Απέναντι στην πολιτική αυτή, αναπτύχθηκαν οι αγώνες των φοιτητών. Που εδώ και ένα χρόνο δίνουν τη μάχη, μαζικά και με διάρκεια. Με όρους νίκης, συγκροτώντας πανεκπαιδευτικό μέτωπο μαζί με τα ριζοσπαστικά κομμάτια των καθηγητών που εκφράζονται μέσα από την ΠΟΣΔΕΠ αλλά και τις υπόλοιπες εκπαιδευτικές ομοσπονδίες (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ).

Είμαστε ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό μέσα και έξω από τις σχολές. Είμαστε ενάντια στο κοινό διεθνές σχέδιο για αναίρεση κάθε λαϊκής κατάκτησης, για βάθεμα και άπλωμα της φτώχειας, για ιδιωτικοποιήσεις, για θωράκιση μιας σιδερόφραχτης «δημοκρατίας», όπως το βλέπουμε και στην Ελλάδα να εκφράζεται από την πολιτική της κυβέρνησης.

Αγωνιζόμαστε για ένα φοιτητικό κίνημα κομμάτι του λαϊκού κινήματος, σε συντονισμό και κοινούς αγώνες με τους εργαζομένους και το λαό. Για πανεκπαιδευτικούς και παλλαϊκούς αγώνες για δημόσια και δωρεάν παιδεία, για δημόσια και δωρεάν υγεία, για την υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης, ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα, για σταθερή δουλειά, για λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους, για πραγματικές αυξήσεις, για να ζουν όλοι με αξιοπρέπεια από το μισθό τους. Ειδικά σήμερα παλεύουμε μαζί με το λαό ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις σε όλα τα δημόσια αγαθά. Συντονιζόμαστε με την Ευρώπη των αγώνων και των κινημάτων ενάντια στις πολιτικές των Βρυξελλών. Ενάντια στην στρατηγική της Λισσαβόνας, στο Ευρωσύνταγμα, στις ευρωπαϊκές αναδιαρθρώσεις σε παιδεία, εργασία, κοινωνικά αγαθά.

Καλούμε σε συσπείρωση ενάντια στο δικομματισμό και τους εκφραστές τους στις σχολές. Στην Ελλάδα το νεοφιλελευθερισμό τον προωθούν από κοινού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζοντας το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ εξαπολύει άγρια επίθεση στους εργαζόμενους και τη νεολαία χρησιμοποιώντας την πιο άγρια καταστολή. Η άτακτη υποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από τη συνταγματική αναθεώρηση οφείλεται στη γενική κατακραυγή και την πίεση μαζικών αγώνων. Οι νεοφιλελεύθερες απόψεις του παραμένουν. Στις σχολές η ΔΑΠ είναι το μακρύ χέρι της κυβέρνησης της ΝΔ με ανοιχτή τραμπούκικη και αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Η ΠΑΣΠ πολιτικά στηρίζει το νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ και κινηματικά αλλού εναντιώθηκε από την αρχή στο κίνημα, αλλού σύρθηκε και σε λίγες περιπτώσεις το στήριξε.

Υπερασπιζόμαστε την εκπαίδευση ως δημόσιο κοινωνικό αγαθό. Δεν υπερασπιζόμαστε το μίζερο παρόν και το αβέβαιο μέλλον. Ο εχθρός των κυβερνώντων δεν είναι η σημερινή πραγματικότητα. Είναι τα χθεσινά δικαιώματα και οι κατακτήσεις που μέσα από αγώνες κατοχύρωσαν ότι δεν είναι όλα τα πράγματα για μπίζνες και εκμετάλλευση. Υπερασπιζόμαστε όχι αυτά που δημιούργησαν οι ίδιοι που κυβερνάνε σήμερα και που κυβερνούσαν 30 χρόνια πριν, αλλά αυτά που αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν στο λαό και τη νεολαία.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και σε όλες τις ρυθμίσεις που την προωθούν (αξιολόγηση, νόμος πλαίσιο, δύο κύκλοι σπουδών, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ κλπ). Είμαστε συνολικά αντίθετοι στους ευρωπαϊκούς καταναγκασμούς, στον ΚΕΧΑΕ-Μπολόνια, Παράρτημα Διπλώματος, Πιστωτικές Μονάδες. Είμαστε αντίθετοι στο βάθεμα των λογικών της αγοράς μέσα στο πανεπιστήμιο, στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης. Ενάντια στη διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου εργαζόμενου, ευέλικτου, αναλώσιμου, πειθαρχημένου, χωρίς δικαιώματα. Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, στην υποχρηματοδότηση, στη βάση του 10, στα δίδακτρα, στη σύνδεση με επιχειρήσεις, και σε όλες τις πολιτικές που δίνουν χώρο στο κεφάλαιο. Η αναδιάρθρωση και η ιδιωτικοποίηση πάνε χέρι χέρι και είναι αλληλοσυμπληρούμενες πολιτικές.

Υποστηρίζουμε τους αγώνες και τα κινήματα. Αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας ως οργανικό κομμάτι των νέων κοινωνικών κινημάτων, με τα πολύμορφα μέτωπα και την κουλτούρα που έχουν φέρει. Οι δικές μας αντιστάσεις, οι υπόλοιπες αντιστάσεις στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο (πχ Γαλλία) δείχνουν ένα δρόμο: Τα πράγματα δεν μπορούν να μένουν τα ίδια. Για να πηγαίνουν καλύτερα είναι αναγκαίοι μεγάλοι, μαζικοί, ενωτικοί, ανυποχώρητοι αγώνες. Δεν υπάρχει σήμερα άλλος δρόμος για ουσιαστικές κατακτήσεις, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας, πέρα από τους μαζικούς αγώνες και το κίνημα. Είμαστε με τα κινήματα απέναντι στα προβλήματα και όχι με τη διαχείριση των προβλημάτων.

Εναντιωνόμαστε στο σημερινό σύστημα. Είμαστε νέοι και έχουμε όνειρα κι ο καπιταλισμός μας τα πνίγει. Η ανάγκη για κέρδος πνίγει την ανάγκη για ζωή, η ανάγκη για κυριαρχία πνίγει τους λαούς στο αίμα και στον πόλεμο. Είμαστε αντίθετοι στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, απαιτούμε να μην υπάρχει καμιά ελληνική συμμετοχή. Εναντιωνόμαστε στο σύστημα του κέρδους και της εκμετάλλευσης σε όλες του τις πλευρές και αγωνιζόμαστε για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και φτώχεια, πόλεμο και Νέα Τάξη, διακρίσεις και ρατσισμό, ενάντια στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.

Όπλο μας είναι η ενωτική δράση της αριστεράς. Θεωρούμε ότι η ενωτική δράση της αριστεράς πάνω σε συγκεκριμένους στόχους είναι αυτή που βοηθάει να εκφραστούν μεγάλα και μαζικά κινήματα. Πολύ περισσότερο, κριτικάρουμε μια αντίληψη ανούσιας όξυνσης μεταξύ των δυνάμεων της αριστεράς μέσα στις σχολές. Αντιλαμβανόμαστε ως ιδιαίτερα αναποτελεσματική και ζημιογόνα μια τοποθέτηση που βάζει ως προϋπόθεση για την κοινή δράση της φοιτητικής αριστερας συνολική ιδεολογική και πολιτική συμφωνία. Κάνουμε αντιπαράθεση μέσα στην αριστερά για τις ουσιαστικές διαφορές, και προσπαθούμε όλοι να συγκεντρώσουμε δυνάμεις απέναντι στον κοινό αντίπαλο.

Λειτουργούμε και δρούμε από κοινού ανά σχολή, ανά πόλη και πανελλαδικά. Με κοινές διαδικασίες για την καθημερινή δράση στα προβλήματα ανά σχολή, για την αναζωογόνηση των συλλόγων και των διαδικασιών τους. Με κοινές πρωτοβουλίες, κοινά πλαίσια και προτάσεις στις συνελεύσεις, κοινή στάση στις φοιτητικές εκλογές. Με κοινές εκδηλώσεις και κοινά μαζέματα ανά πόλη. Βασική μας αρχή είναι ενότητα και συσπείρωση όπου είναι δυνατό και διάλογος και ανοιχτή, δημοκρατική αντιπαράθεση σε κοινές διαδικασίες όπου διαφωνούμε. Κάθε σχήμα και κάθε δύναμη έχει την αυτονομία και την ανεξαρτησία για κάθε πράξη του. Δίνουμε το κεντρικό μας στίγμα και συντονιζόμαστε πανελλαδικά, με δύο τουλάχιστον διήμερα το χρόνο, με τις κεντρικές πρωτοβουλίες που θα αποφασίζουμε, με ένα κοινό περιοδικό διαλόγου και πληροφόρησης. Εμπνεόμαστε από τις παραδόσεις του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος, στις λογικές της συναίνεσης, της αμεσοδημοκρατίας και του αμοιβαίου σεβασμού.

Καλούμε στις προσεχείς φοιτητικές εκλογές όλες τις συνιστώσες του κινήματος να δώσουμε από κοινού την μάχη των φοιτητικών εκλογών με στόχο να ηττηθεί και σε αυτό το επίπεδο η ΔΑΠ και να μην επιτρέψουμε να «αναγεννηθεί» μια δήθεν αντιπολιτευόμενη ΠΑΣΠ. Μια ευρύτερη εκλογική συνεργασία, πέρα από τις δυνάμεις που συνυπογράφουμε αυτή τη διακήρυξη, του «μπλοκ των καταλήψεων», είναι πολύ πιο χρήσιμη και προωθητική για το κίνημα από την ανάγκη της ιδιαίτερης καταγραφής του κάθε ξεχωριστού χώρου.

Δεν σταματάμε στις εκλογές. Θα είμαστε εδώ και μετά από αυτές, να δώσουμε κοινούς αγώνες για όλα αυτά που μας ενώνουν.

Ας το τολμήσουμε!